”Παιδιά κι είντα ‘ν’ η ταραχή στσοι μπάντες τση Μαλάξας;/ Η Κρήτη κάνει πόλεμο, τη λευτεριά τζη θέλει/ και σέρνει τσ’ αντρειωμένους τση, τ’ άξια τζη παλληκάρια/ Εκεια ’ν’ κι ο καπετά Θεοκλής με τσ’ Αποκορωνιώτες,/ με τη σημαία του μπροστά “Χωρίον Νίππος”, γράφει/ Σας αετός πετά ψηλά που ’χει χρυσές φτερούγες/ την Κρήτη θέλει λεύτερη”. Στεντορεία τη φωνή τραγούδησε το παραπάνω νεοριζίτικο μια ομάδα από Αποκορωνιώτες Ριζίτες, εν είδει εισαγωγής στο δεύτερο μέρος της εκδήλωσης τιμής και μνήμης για τον Οπλαρχηγό Θεοκλή Νικ. Κακάτση, που έγινε προχθές, Τετάρτη 23 Αυγούστου στο Νίππος Αποκορώνου.
Μετά την επιμνημόσυνη δέηση, τα αποκαλυπτήρια της προτομής του, την κατάθεση στεφάνων, τη σιγή του ενός λεπτού και τον εθνικό ύμνο και πριν τους χαιρετισμούς απ’ τους εκπροσώπους διοργανωτών (τον Δήμο Αποκορώνου, το Κοινωφελές Ιδρυμα “Αγία Σοφία” και την οικογένεια των Κακάτσηδων (Κακατσάκηδων) την κεντρική ομιλία απ’ την φιλόλογο ιστορικό Στέλλα Αλιγιζάκη και την παράδοση της Σημαίας του Οπλαρχηγού από την οικογένεια στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”.
Τι τιμή μα και τι ευθύνη ταυτόχρονα για μένα η παρουσίαση και ο συντονισμός της προαναφερθείσης εκδήλωσης! «Ουκ αισχυνέμεν γένος προγόνων». (Να μη ντροπιάζουμε τους προγόνους μας). Διαρκώς στο μυαλό μου ο ομηρικός στίχος, όπως και κάποιοι στίχοι απ’ το ποίημα του Κωστή Παλαμά “Πατέρες”: «Παιδί το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις/ όπως το βρεις κι όπως το δεις να μη το παρατήσεις./ Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα/ και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτυνε τη γη του». Και βέβαια, τι χαρά! Το όνειρό μας, το όνειρο της οικογένειας των όπου γης Κακάτσηδων (Κακατσάκηδων), για μια προτομή και συνακόλουθα μια εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον Ηρωα… θρύλο των παιδικών μας χρόνων γινόταν πραγματικότητα.
«Σήμερα στήνοντας και αποκαλύπτοντας την προτομή του Οπλαρχηγού, του γενναίου πολεμιστή των κρητικών επαναστάσεων Θ. Κακατσάκη, αφουγκραζόμαστε την παράδοση και τους θρύλους της Κρητικής Ιστορίας», υπογράμμισε προς το τέλος της ομιλίας της η Στέλλα Αλιγιζάκη. Για να τελειώσει ως εξής: «Σεβασμό και τιμή οφείλουμε σ’ εκείνους που φύλαξαν και τις αποκορωνιώτικες θερμοπύλες, σαν να ήταν χρυσός, βάφοντας με το αίμα τους λάβαρα ιερά, αξίας ανεκτίμητης». Ευθεία η αναφορά, προηγουμένως απ’ αυτήν στην αιματοβαμμένη και διάτρητη από σφαίρες σημαία του οπλαρχηγού που ύψωσε «επανειλημμένα και παρά την επίμονη αντίδραση των ευρωπαϊκών πλοίων από τον κόλπο της Σούδας», κατά την εκπόρθηση του πύργου της Μαλάξας.
«Χίλια καλώς μας ήρθανε οι φίλοι οι γ’ εδικοί μας/ κι αν δεν χωρούν στο σπίτι μας, πάνω στην κεφαλή μας». Κοσμοπλημμύρα στην εκδήλωση. “Βούλιαξε”, τρόπος του λέγειν, η πλατεία του χωριού. Ιερή υπόθεση για την οικογένειά μας, ωστόσο, η φιλοξενία. Ολοι είχαν θέση στο “Ιπποκορώνιον”, τη γνωστή παραδοσιακή ταβέρνα του Παντελή Καπαρουδάκη, όπου το κρητικό γλέντι κράτησε μέχρι τις πρωινές ώρες. Στον ίσκιο της σημαίας του!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Χανιώτικα νέα (25.08.2017)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου