ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Β ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΠΟΚΟΡΩΝΙΩΤΤΩΝ (31 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ-4 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ)





ΠΡΟΕΔΡΟΣ  ΤΗΣ ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΗΣ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗΣ (εκτενές ρεπορτάζ αύριο) Ο ΒΑΓΓ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ (Στο Προεδρείο και ο Πέτρος Πανηγυράκης)  ΦΩΤΟ¨ Ο και πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής  μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνός στον χαιρετισμό του

ΣΑΒΒΑΤΟ, 2 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, ΩΡΑ 12.30 ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
Η ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: Κουβέντα με έναν άγνωστο εθελοντή της Μάχης του Βαφέ, στις 12 Οκτωβρίου 1866
ΤΙΜΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΜΙΛΗΤΗ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΤΕ

Η ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

Άγνωστος ο εθελοντής γιατί τα αρχικά του ονόματός του, με τα οποία υπογράφει μια επιστολή σε εφημερίδα της εποχής, δεν οδηγούν σε κανένα από τα γνωστά ονόματα των συντρόφων του που πήραν μέρος στη Μάχη. Όλα άρχισαν στην Αθήνα, όταν διάβασε την προκήρυξη της Επαναστατικής Συνέλευσης των Κρητών, με ημερομηνία 21 Αυγούστου 1866, που καλούσε τον κρητικό λαό σε ένοπλη εξέγερση με σύνθημα την Ένωση με την Ελλάδα και άκουσε τον νεαρό δικηγόρο Έσλιν να μιλά για «ἑθελοντικόν σώμα».

Ένας των τριακοσίων του «πειναλέου του Ζυμβρακάκη σώματος», που έφτασε με το «Πανελλήνιον», μέσω Σύρου στο Λουτρό των Σφακίων και από εκεί στον Βαφέ, στις 5 Οκτωβρίου, και αυτός. Εδώ, ήδη τα γυναικόπαιδα τραβούσαν «αλαλιασμένα» για τα βουνά, για να γλυτώσουν απ’ τον τουρκικό στρατό που έκαιγε τα χωριά του κάμπου. Μια προσπάθεια του Ζυμβρακάκη να πάνε μέχρι τον Στύλο να τους εμποδίσουν, απέτυχε, ήταν «γραμμένο» η μάχη να δοθεί στον Βαφέ.

Ωστόσο τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο (τα χαρούπια ήταν το μοναδικό φαγητό τους, το κρύο ανυπόφορο και οι διαφωνίες για το τι «δέον γενέσθαι»»  σε ημερήσια διάταξη) ενώ ο Μουσταφά-πασάς με 12.000 στρατό ολοένα και πλησίαζε. Μια απεγνωσμένη επιχείρηση» με επικεφαλής τον υπολοχαγό Πραΐδη, στην οποία συμμετείχε και ο ίδιος με 49 άλλους συντρόφους του, για κατάληψη του Βάμου αποτυγχάνει και τελικά το ξημέρωμα της 12^ης Οκτωβρίου τον βρίσκει να δίνει μαζί με τους άλλους εθελοντές, λίγους επαναστάτες και τους κατοίκους του χωριού τον «υπέρ πάντων αγώνα»

Στη Μάχη «δεν επέδειξεν  ουδεμίαν φρόνησιν, ουδεμίαν σύνεσιν», όπως δεν επέδειξαν και οι σύντροφοί του άλλωστε. «Εμείς έχομεν να πολεμήσωμεν  και με την λόγχην», απάντησε στους δυο Βαφιανούς που έστειλε ο Κωσταρός Βολουδάκης, και του είπαν να εγκαταλείψει τη θέση του. Ωστόσο οι Τούρκοι είχαν ήδη μπει στο χωριό υποχρεώνοντας και αυτόν σε διαρκή υποχώρηση, ενώ οι σφαίρες έρχονταν από παντού σαν χαλάζι σπέρνοντας τον θάνατο.

Κάπου λίγο πιο πάνω από τον Βαφέ, ανάμεσα στην Σκαπεταρέ και στο Μαρουλένιο, ένιωσε το δεξί του πόδι να βαραίνει και αφέθηκε σε δυο ντόπιους να τον μεταφέρουν στο Ασκύφου. Εδώ έγινε και το πρώτο προσκλητἠριο των νεκρών. Εθελοντές 15. Ο υπολοχαγός Αλέξανδρος Πραΐδης, ο δικηγόρος Νικόλαος Έσλιν, ο δικηγόρος Αναστάσιος Βαφειάδης που αυτοκτόνησε δίπλα στον αδελφικό του φίλο τον Έσλιν για να μην πιαστεί αιχμάλωτος, ο Κύπριος φοιτητής της Νομικής Ιωάννης Βαρνάβας, που κατακρεουργήθηκε από τους Τούρκους, ο γιατρός Ιωάννης Βασιλείου, Μεταξύ των νεκρών και οι Βαφιανοί Αλέξανδρος Σαρτζέτης, Ευστράτιος Σαρτζέτης, Σταύρος Σταματάκης, Αντώνης Κασάπης, όπως και ο Εμμανουήλ Καλογρίδης από τις Καρές. Θρήνος αλλά και ύμνος! Για εκείνους που υπήρξαν: «Γνήσια της Ελλάδος τέκνα\ Ψυχαί που έπεσαν \ εις τον αγώνα ανδρείως\ Τάγμα Εκλεκτών Ηρώων\Καύχημα νέον», όπως είχε γράψει  για τους Ιερολοχίτες που έπεσαν στο Δραγατσάνι ο Ανδρέας Κάλβος.