ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ ΝΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

ΕΔΩ ΑΠΟΚΟΡΩΝΑΣ!
Με αφορμή το Δεύτερο Παγκόσμιο Συνέδριο Αποκορωνιωτών (31 Αυγούστου – 4 Σεπτεμβρίου 2017).

Η ΕΛΛΗΝΙΚΙΑ ΚΑΜΑΡΑ

Εδώ Αποκόρωνας! Σαν χώρος στον χρόνο και σαν χρόνος στον χώρο. Σαν χωροχρόνος και σαν χρονοχώρος. Η πάλαι ποτέ αλλά και νυν και αεί ένδοξη επαρχία των Αποκορώνων που εκτείνεται απ’ το Καλάμι μέχρι τη Φυλακή και το Πάτημα, και από τη Δραπανοκεφάλα μέχρι του Θε τον Κήπο. Ο Αποκόρωνας του βουνού, του κάμπου και της θάλασσας. Ο Αποκόρωνας που έχει σαν ιστορική πρωτεύουσα τον Βάμο. Ο Αποκόρωνας περίληψη του κόσμου, ενός κόσμου μικρού μα και ταυτόχρονα μεγάλου· τόσο μικρού που χωρά στο μυαλό και τόσο μεγάλου που μόνο η καρδιά μπορεί να σηκώσει.

Εδώ ο Αποκόρωνας και των τεσσάρων εποχών του χρόνου. Ο Αποκόρωνας που υποδέχεται ταυτόχρονα τον χειμώνα στον Αλίκαμπο και στη Λικοτιναρέ, την άνοιξη στη Ραμνή και στην Αλμυρίδα, το καλοκαίρι στο Μελιδόνι και στις Καλύβες και το φθινόπωρο στο Νιο Χωριό και στη Γεωργιούπολη. Ο Αποκόρωνας της άγριας ομορφιάς και της ήρεμης δύναμης. Eνα ριζιμιό χαράκι στην Αχατζικιά, ένα βότσαλο στον Ομπρός Γιαλό του Κεφαλά, μια πάπια, αγριόπαπια, στον Κoιλιάρη.

Εδώ ο Αποκόρωνας σαν ναός και σαν μνημείο της φύσης. Ενας γερω-κυπάρισσος στο Νίππος, ένας πλάτανος στους Αρμένους, ένας αζίλακας στον Κάστελλο, μια πορτακαλιά στον Στύλο, μια ποταμίδα στον Μπούτακα, μια κολισαύρα στη Λιτσάρδα, ένα αγριοκάτσικο κατά Τζιτζιφέ μεριά, ένα γιασεμί στα χέρια μιας κοπελιάς από τις Βρύσσες, ένα γαρύφαλλο στ’ αυτί ενός βοσκού από τον Βαφέ, μια γλάστρα με βασιλικό στην αυλή μιας γιαγιάς στο Μπρόσνερο, το “ξεροστεριανό νερό” του Χαρίλαου “που λεν πως έχει αβδέλες/ μα κείνο το παντέξευρο βγαζ’ όμορφες κοπέλες”.

Εδώ ο Αποκόρωνας των θρύλων και της ιστορίας. Ο Αποκόρωνας της κόρης που πνίγηκε στη λίμνη του Κουρνά και που τη βλέπουν καθ’ αργά οι αλαφροΐσκιωτοι να χτενίζει τα μαλλιά της. Ο Αποκόρωνας της γυναίκας του Πρωτομάστορα που έχτισε την Ελληνικιά Καμάρα. Ο Αποκόρωνας του Πτέρα ή Απτέρα, του Ιπποκορώνιου και της Μπικόρνας, των προϊστορικών και των ιστορικών χρόνων. Ο Αποκόρωνας της αρχαίας, της ρωμαϊκής και της βυζαντινής περιόδου, της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας, των νεότερων χρόνων, των μεγάλων κρητικών επαναστάσεων, της Κρητικής πολιτείας και της μετέπειτα εποχής μέχρι σήμερα.

Εδώ ο Αποκόρωνας των αρμάτων και των γραμμάτων. Ο αιώνιος Αποκόρωνας, φορώντας, το μαύρο του κεφαλομάντιλο σημάδι και φυλαχτάρι της μνήμης δεμένο σφιχτά και κρατώντας με σέβας την καμωμένη από δρυγιά κατσούνα του σαν σημάδι επιβίωσης στο χέρι. Ο Αποκόρωνας του Γέρω-Κωσταρού, του Μαθιού Μυλωνογιάννη, του Σήφακα και των άλλων οπλαρχηγών των Κρητικών Επαναστάσεων. Του Μανόλη Κατσίγαρη και των άλλων Μακεδονομάχων. Του Καλλίνικου Κριτοβουλίδη και των άλλων λογάδων, με πρώτο κατάπρωτο το τελευταίο των Μεγάλων που έφυγε πριν από 3,5 χρόνια για τις επουράνιες Αποκορωνιώτικες Μαδάρες, τον Νεροχώριανο Δεσπότη, τον Άγιο Ειρηναίο Γαλανάκη, τον Χριστιανό.

Εδώ ο Αποκόρωνας της ηρεμίας και της αρχοντιάς, της λαϊκής παράδοσης και της ορθόδοξης πίστης μας. Τα μνήματα και τα μνημεία του. Η Βαγγελίστρα του Φρε, ο Αγιος Φανούριος, ο Αϊ-Γιώργης στο Καρύδι, ο Κυδωνιέας Αϊ-Νικόλας στα Κυριακοσέλλια. Μα και ο σύγχρονος, ο σημερινός Αποκόρωνας του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία” και του μοναδικού στην Ελλάδα Ινστιτούτου Επαρχιακού Τύπου, της ΕΤΑΝΑΠ και του “επιχειρείν”, του τουρισμού και της ανάπτυξης.

Εδώ Αποκόρωνας! Μια πλατεία ευθύνης στην οποία συνυπάρχουμε και συλλειτουργούμε κάτω από τον ίσκιο της σημαίας του. Ένας δρόμος που χαιρόμαστε να τον περπατούμε. Μια θάλασσα στην οποία ταξιδεύουμε… Ολοι οι όπου γης Αποκορωνιώτες.


Χανιώτικα νέα (1.Σεπτεμβρίου 2017)