ΠΟΙΗΣΗ

ΤΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ

Δε λυπηθήκαμε, γιατί μαράθηκαν τα λουλούδια,

-ξέραμε καλά ποιο θα ’ναι το τέλος τους-

αλλά γιατί δε βρήκαμε χρόνο,

ν’ απολαύσουμε την ομορφιά τους,

να τα μυριστούμε τουλάχιστον…

Όλο «αύριο» λέγαμε.

Δεν είχαμε διδαχτεί την ομορφιά∙

κι ελπίζαμε -μεταξύ μας αυτό-

να βρούμε έναν καλό δάσκαλο.

Με το σήμερα και το αύριο

τα λουλούδια μαράθηκαν.

Γιατί να τα πετάξουμε, όμως;

Μια ασχήμια θα ’ναι κι αυτά,

μέσα σε όλες τις ασχήμιες,

που κάποτε υπήρξαν ομορφιές…

Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης 

"ΚΑΖΟΒΑΡ", Γ' Έκδοση, "Πυξίδα της Πόλης", Χανιά 2014)