ΕΥΔΟΚΙΑ

 ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΤΥΧΑΙΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΩΤΗΡΗΣ

Γράφει η Ευδοκία Σκορδαλά - Κακατσάκη Τον περιμένω. Όπως όλοι οι Έλληνες.  Με λαχτάρα και ανυπομονησία. Κάθε απόγευμα. Ακριβώς στις 6. Κι εκείνος, συνεπής στο ραντεβού του, έρχεται. Η σεμνή, ντελικάτη φιγούρα του τρανεύει. Γεμίζει τις οθόνες, τα σπίτια, τις καρδιές μας.  Κάθεται απέναντί μας, με σταυρωμένα  χέρια, σαν επιμελής μαθητής. Μας κοιτάζει, εσένα, εμένα, όλους, μέσα από τα στρογγυλά γυαλιά του, με γλυκύτητα και καλοσύνη. Όπως κοιτάζουν  τα μάτια των βυζαντινών εικόνων. Μιλά με ήρεμη, μαλακή φωνή. Μας ενημερώνει με σοβαρότητα και γνώση, για την έκβαση της επιδημίας. Μ’ ένα λυγμό στον λαιμό, αναφέρεται στους νεκρούς της μέρας. Στην ιερότητα της Ζωής.  Αραιά και που, μιλάει για την αισιοδοξία του, μ’ ένα συγκρατημένο χαμόγελο. Που βιάζεται να το σβήσει. Φοβάται την χαρά και  τον αυθορμητισμό μας. Τον περιμένω. Όλοι τον περιμένουμε. Όπως περίμενε ο κόσμος  τον ΣΩΤΗΡΑ. Είναι ο αγαπημένος όλων μας. Η παρουσία κι ο λόγος του εμπνέουν εμπιστοσύνη. Τον βλέπω, τον ακούω και συλλογιέμαι πως δεν έχει καθόλου τυχαία το όνομα ΣΩΤΗΡΗΣ! Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 15.4.2020)