ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

Παρασκευή, 6 Μαΐου 2011

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
'ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ, δεν γεννιόμαστε όλοι με φτερά. Μπορεί να μην είσαι υποχρεωμένος να πετάξεις νομίζω, όμως, πως είναι κρίμα να μείνεις μόνο στο περπάτημα αφού έχεις τα φτερά που ο καλός Θεός σου έδωσε'. Ενα απόσπασμα από τις ιστορίες του Χόρχε Μπουκάι που περιλαμβάνονται στο βιβλίο του 'Να σου πω μια ιστορία'. Να ευχαριστήσω την καθημερινή αναγνώστρια της στήλης Κλειώ Παπουτσάκη, που μου το υπέδειξε. Ετερος εξ’ ετέρω σοφός. Εξάλλου, με την Κλειώ είμαστε συνομήλικοι. Στα 26 αυτή στα 26 (αν δούμε αλλιώς το 62) κι εγώ.
'Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ γενιά ξεκίνησε με τα πολλά και καταλήγει στα λίγα. Ισως και στα τίποτα... Μάθαμε να ζούμε με τα κινητά, τα lap top, με τον φραπέ και τον espresso και τώρα μας κόβουν όλα τα όνειρά μας, κομμάτι - κομμάτι. Είμαστε ένα puzzle που τα κομμάτια του είναι διασκορπισμένα και παραπεταμένα. Μπορεί να ακούγομαι απαισιόδοξη το ξέρω'. Απόσπασμα από παλιότερο μήνυμα που μου έστειλε η Κλειώ. Μόνο η γνώση της πραγματικότητας μπορεί να μας μάθει πώς την πραγματικότητα ν’ αλλάξουμε, μας λέει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ, Κλειώ.
'ΠΑΕΙ ΚΙ Ο Θανασάκης... ο καλός μας άνθρωπος. Πάει και ο Απ. Σάντας... Προ ημερών «έφυγαν» ο Νίκος Παπάζογλου και ο Μανώλης Ρασούλης... όλοι αυτοί που δημιουργούσαν στην πατρίδα μας... ένας - ένας φεύγει... κι αναρωτιέμαι εγώ μαζί με άλλους... Θα υπάρξουν άλλοι σαν αυτούς; Καλή δύναμη σε όλους!'... Πολλά τα αποσιωπητικά που έβαλε ο καθημερινός αναγνώστης της στήλης Γιάννης Κοκκινάκης σε σχόλιό του στη σελίδα μου στο φέισμπουκ. Εχει άδικο;
ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΕΣ σφαλιάρες θέλουν; αναρωτιέται η επίσης καθημερινή αναγνώστρια της στήλης Δώρα Μαυρακάκη στην ίδια σελίδα, σχολιάζοντας την αναφορά μου στα αναδρομικά που ζητούν πρώην βουλευτές.
ΘΑΝΑΣΗ Πατεράκη, συγγραφέα Χανιά: 'Για ειδές περβόλι όμορφο, για ειδές κατάκρυα βρύση/ στο περβόλι μας/ στ’ ώριο περβόλι μας, τ’ όμορφο'. Τούτο το γνωστό ριζίτικο τραγούδι, να το τραγουδούν πραγματικοί ριζίτες, νομίζω πως άκουγα ενώ περιδιάβαζα στις σελίδες του τελευταίου σου βιβλίου 'Αετός τση Ρωμιοσύνης', που περιλαμβάνει ποιήματα, ρίμες, νεοριζίτικα και μαντινάδες και που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις. 'Υστατο μέσον άμυνας για τον στιχουργό, για τον συγγραφέα, για τον πνευματικό άνθρωπο που διατηρεί άσβεστη μέσα του πατριωτική ευαισθησία, είναι η πένα του', γράφεις -μεταξύ των άλλων-στον πρόλογό σου. Ο καθείς και τα όπλα του, μας λέει ο ποιητής, φίλε! Κι αν είσαι αρματωμένος εσύ!
'Σ’ ΕΝΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ «Πεταχτό» σου αναφέρθηκες στο ρητό του Αγάθωνα κι έγραφες ότι θα πρέπει όλοι οι δήμαρχοι να το αναρτήσουν στο γραφείο τους. Νομίζω ότι το ίδιο πρέπει να κάμουν όλοι όσοι έχουν κάποια διευθυντική θέση. Εγώ ήδη το έπραξα'. Αυτά αναφέρει σε μήνυμα που μου έστειλε ο και πρόεδρος της Ενωσης Πνευματικών Δημιουργών, διευθυντής Δημόσιας Υγείας και Κοινωνικής Μέριμνας, καλός φίλος, Δημήτρης Νικολακάκης. Επισυνάπτοντας 'διά του λόγου το ασφαλές' τις σχετικές φωτογραφίες. 'Τον άρχοντα τριών δει μέμνησθαι: Πρώτον μεν ότι ανθρώπων άρχει, δεύτερον, ότι κατά νόμους άρχει και τρίτον ότι ουκ αεί άρχει', το ρητό του Αγάθωνα.
'Αροδαμούς εμάζωνε μια μαυρομάτα κόρη/ κι εμίλιε με τσι ροδαρές και μίλιε με τα κρίνα/ με τσοι σγουρούς βασιλικούς έστελνε την κουβέντα/ Ρόδα που σας εσκάλιζα κι εβαγιοκλάδιζά σας/ να μπαίνω στο περβόλι μας να σασε καμαρώνω/ και σεις σγουροί βασιλικοί ποτές μη μαραθείτε/ μη ξημερώσει ταχινή μην έρθει αποσπέρας/ απού να σασε δω ξερά...'.
Από το νεοριζίτικο 'Αροδαμοί και ρόδα' του Θανάση Πατεράκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)