Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΟΥΣΙΩΝ
«Η ανάγνωση του περατωθέντος πλέον συγγράμματος ήταν για μένα όχι μόνο ευχάριστη έκπληξη αλλά και ψυχική ικανοποίηση, γιατί ένιωσα να συμπληρώνεται μέσα μου ένα σημαντικό κενό. Αυτό της άγνοιας της ιστορίας του τόπου που γεννήθηκα και μεγάλωσα. “Η Βασιλική των Αστερουσίων” είναι ένα σύγγραμα με αρχή και τέλος, ευανάγνωστο, με γλώσσα απλή και κατανοητή, αξιόπιστο, με συναισθηματισμό, με μέτρο, με ουσία, γιατί τα ιστορικά στοιχεία παρατίθενται με ντοκουμέντα και αποδείξεις, η συλλογή των οποίων ήταν ιδιαίτερα δύσκολη και επίπονη». Απ’ τα που έγραψε στο προλογικό του σημείωμα για το βιβλίο “Η Βασιλική των Αστερουσίων” του Μανόλη Δ. Αλεγκάκη, ο πρόεδρος του τοπικού Πολιτιστικού Συλλόγου Θεόδωρος Κοκκινάκης. «“Η Βασιλική των Αστερουσίων” ένα άρτιο από κάθε άποψη πόνημα, είναι ένα βιβλίο για το μέλλον. Μας δίνει τη δυνατότητα να ανιχνεύσουμε τη δική μας ταυτότητα, μέσα από την κληρονομιά του παρελθόντος, όπως κανείς ανακαλύπτει οικογενειακά μυστικά διαβάζοντας ένα παλιό ημερολόγιο. Να γνωρίσουμε ποιοι είμαστε και γιατί. Η επίγνωση αυτή είναι ένα σπουδαίο μάθημα, όπως η διάσημη ρήση του Νίκου Καζαντζάκη δηλώνει: “Ανέβηκα πάνω στους ώμους των προγόνων μου για ν’ αντικρίσω το μέλλον”». Απ’ τα που έγραψε για το ίδιο βιβλίο στα “Προλογικά” του ο και Δρ Φιλολογίας συγγραφέας Αντώνης Καρτσάκης.
Αγάπησα πολύ τη Βασιλική, το μικρό αυτό χωριό των 200 περίπου σήμερα κατοίκων, που βιγλίζει τον Ψηλορείτη, από τους πρόποδες των Αστερουσίων Ορέων του Ηρακλείου όπου βρίσκεται, γνωρίζοντάς την, διαχρονικά στον χώρο της, μέσα από τις 200 τόσες, σελίδες του βιβλίου, που έγραψε γι’ αυτήν, ανασταίνοντάς την ο… πάλαι ποτέ συμφοιτητής μου στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία Μανόλης Αλεγκάκης. Τόσο που δεν το συζητώ, ότι Θεού θέλοντος, θέλω, το θέλω πολύ, να την επισκεφθώ, σε πρώτη ευκαιρία, όταν με το καλό φύγει ο καταραμένος ιός και γίνει εκεί η παρουσίαση του βιβλίου για παράδειγμα… Τέτοιος έπρεπε για ένα τέτοιο χωριό συγγραφέας η σκέψη που έκανα όταν έφτασα στην τελευταία σελίδα κι ετοιμαζόμουν για μια δεύτερη ανάγνωση με το μολυβάκι ανά χείρας.
«Το σπίτι είναι ψηλοτάβανο και μια ξύλινη σκάλα, χωρίς κουπαστή, οδηγεί στον οντά, όπου είναι η κρεβατοκάμαρα. Κάτω από τη σκάλα είναι τοποθετημένο ένα πιθάρι γεμάτο λάδι κι επειδή το πλάτος της είναι μικρό, ένα μέρος του πιθαριού είναι έξω από τη σκάλα. Ένα πρωί που ο σύζυγος κατέβαινε από τον οντά μπερδεύτηκε και άρχισε να κουτρουβαλά στη σκάλα με κίνδυνο να σκοτωθεί. Τότε ακούγεται η γυναίκα του να φωνάζει: “Παναγία μου το πιθάρι!”». Το τελευταίο απ’ τα ανέκδοτα (πραγματικές ιστορίες) που γράφει στο βιβλίο του ο Μανόλης Αλεγκάκης, πριν τις σελίδες με τα παραρτήματα, αφού πρώτα μας έχει ξεναγήσει “με γνώση και με τρόπο” στον χώρο και στον χρόνο, του χωριού του, με τα κείμενα και τις φωτογραφίες του.
Παράδειγμα για μίμηση ο φίλος μου, ο οποίος με το που πήρε σύνταξη απ’ την Αγροτική Τράπεζα Ελλάδας (όπου διορίστηκε, κάνοντας σπουδές και στην Πάντειο) πριν από κάποια χρόνια, του δημιουργήθηκε η μεγάλη επιθυμία, κατά δήλωσή του, να ασχοληθεί με το Γενεαλογικό Δέντρο της Οικογένειας ΑΛΕΓΚΑΚΗ (“Το γενεαλογικό δέντρο της οικογένειας Αλεγκάκη” ο τίτλος του πρώτου του βιβλίου), και με το χωριό του.
ΚΟΡΩΝΟΪΚΑ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
«Οι νοσοκόμες κι οι γιατροί με τον ιό παλεύουν/ με θάρρος αγωνίζονται για να μας θεραπεύουν./ Όσα ευχαριστήρια κι αν πούμε λίγα θα ’ναι/ γιατί τον κορωνοϊό καιρό τον πολεμούνε». Στάση για να ευχαριστήσει τους ανθρώπους με τις άσπρες και τις πράσινες μπλούζες από τη μαντιναδολόγο μας τη Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για τον ίδιο λόγο και η “στάση” του φίλου ιερωμένου, που μας λέει: «Πόλεμο με τον Κοβητά, πως έχουμε μας λένε/ και κάθε μέρα θύματα οι άνθρωποί τους κλαίνε./ Και μάχονται σαν ήρωες γιατροί και νοσοκόμοι, όπως καλεί το χρέος τους κι οι άγραφοι οι νόμοι». Ούτε συνεννοημένοι να ήταν…
“Σύμμαχος” στον αγώνα, στον όποιο αγώνα, δίνουμε και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο, εναντίον του καταραμένου ιού, που ήρθε και δε λέει να φύγει, ο “κακός” καιρός, που αποδεικνύεται “καλός”. Καιρός για να βρεθούμε με τους εαυτούς μας και με τους δικούς μας. Εκόντες άκοντες…
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 27.11.2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου