Η ΕΥΗ ΤΗΣ ΕΥΩΔΙΑΣ
Στην και πρόεδρο του Συλλόγου Γυναικών Νίππους “Περβολίτσα”, αγαπημένη μου ξαδέλφη Εύη Κακατσάκη – Πακέ, που έφυγε ξαφνικά στα 75 της χρόνια, στις 30 Σεπτεμβρίου για το άλλο ημισφαίριο της ζωής, όπως μου έμαθε να λέω ο Φώτης Κόντογλου στον “Γιαβά τον Θαλασσινό”, αφιερωμένες οι σημερινές στάσεις. Και γιατί ήταν πάντα “φανατική”, αλλά και ταυτόχρονα “κριτική” αναγνώστρια της στήλης. Και γιατί “Επιστροφή στο Νίππος” ήταν ο τίτλος των πρώτων Στάσεων (25.8.2015) που γράφτηκαν για τη σύναξη των απανταχού Νιππιανών με πρωτοβουλία και ευθύνη του Συλλόγου που εκείνη ίδρυσε… Και γιατί ήταν ο άνθρωπος που της εξομολογούμουνα μικρός “τα πάντα όλα”. Με αφορμή το προγραμματισμένο 40ήμερο μνημόσυνό της από τις Γυναίκες του Χωριού στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού. Και με τη σημείωση ότι έζησε τα πρώτα 15 και τα τελευταία 15 της χρόνια στο Νίππος και τα ενδιάμεσα στην Αθήνα και στο Παρίσι, όπου ήταν φημισμένη σχεδιάστρια σε Οίκους υψηλής μόδας, και έκανε δυο γάμους απ’ τους οποίους απέκτησε τρία υπέροχα, ψηλά σαν νιππιανά κυπαρίσσια, παιδιά, που τους έδωσε τα ελληνικά ονόματα: Μίνως, Πάρης και Δάφνης.
«Θυμάμαι, όταν ήρθες στην Αθήνα. Ένιωσα μεγάλη χαρά που θα μέναμε μαζί. Μικρή αδελφούλα σε έλεγα κι ας ήσουν μεγάλη και όμορφη κοπέλα». «Θυμάμαι πόσο αγαπούσες τους ανθρώπους… και το καημένο το γατάκι που είχες “υιοθετήσει”, με πόση αγάπη το φρόντιζες… Θυμάμαι το κλάμα που έκανες όταν το βρήκαμε σφηνωμένο στην τρύπα που μπαινόβγαινε στην αυλή, γιατί είχε μεγαλώσει πια, έκλαψα κι εγώ λίγο μαζί σου». «Θυμάμαι ένα χειμώνα που έκανε παγωνιά και γύρισες στο σπίτι χωρίς την όμορφη ζακέτα που φορούσες. Σε ρώτησα που είναι η ζακέτα σου και μου είπες: “Ήταν μια γυναίκα που έτρεμε από το κρύο και της την έδωσα, γιατί δεν είχα λεφτά να τη βοηθήσω”». «Θυμάμαι που με παρότρυνες να γραφτώ στους “Λαμπράκηδες”, πόσο ενθουσιασμένη ήσουν, ότι θα φτιάχναμε τον κόσμο, αν οργανωνόμασταν όλοι οι νέοι. Θυμάμαι την πρώτη μαραθώνια πορεία με τις χιλιάδες ανθρώπων που συμμετείχαν πόσο ενθουσιασμένη ήσουν». «Κι ένα πρωί του Απρίλη άλλαξαν όλα. Μου είπες “δεν τους αντέχω αυτούς, θα φύγω από την Ελλάδα”[…] Δημιούργησες οικογένεια, έκανες τρία εξαίρετα παιδιά. Τα έκανες ν’ αγαπούν την Ελλάδα, ν’ αγαπούν τους συγγενείς, ν’ αγαπούν τους ανθρώπους. Και σαν εκπλήρωσες τον σκοπό σου σαν μάνα, γύρισες στην πρώτη σου αγάπη, στο Νίππος. Και δόθηκες ολοκληρωτικά για να καλυτερεύσει η ζωή των ανθρώπων». Αποσπάσματα από κείμενο του μεγαλύτερου αδελφού της Εύης, του Αντώνη του ζαχαροπλάστη, για το περιοδικό “Νίππος”.
«Ήθελε του χρόνου να βάλει κήπο νωρίτερα, ο κορωνοϊός και η πολύμηνη απουσία στη Γαλλία δεν της επέτρεψαν να προγραμματίσει και τα κηπευτικά της φέτος. Του χρόνου όμως θα τα κανόνιζε αλλιώς. Έτσι μου ‘λεγε. Πού τα ντοματίνια που μου ‘δινε για τον Αντώνη τον εγγονό μου, που αγαπούσε πολύ. Πού τα καλούδια που με φόρτωνε κάθε φορά, τα προσεγμένα τραπέζια, το αγγουρόλαδο που μου ‘μαθε να χρησιμοποιώ για γιατρικό, οι ωραίες συζητήσεις που κάναμε […] Μια χωριανή μου είπε: “Η Εύη μας ένωσε, ένωσε το χωριό”. Κι εγώ που δεν γεννήθηκα στο χωριό, έλεγα ότι για μένα το Νίππος, μετά τον πατέρα μου είναι η Εύη, γιατί μέσα από τη δική της φιλία το γνώρισα καλύτερα και το αγάπησα. Η Εύη Κακατσάκη, πάνω απ’ όλα δημιούργησε μια εστία πολιτισμού σ’ ένα μικρό χωριό, οραματίστηκε να ζωντανέψει τον γενέθλιο τόπο, να φέρει τους ανθρώπους πιο κοντά, να τους γνωρίσει με την τοπική ιστορία και παράδοση, αλλά και με την ιστορία και την παράδοση άλλων τόπων. Πολυποίκιλο και δύσκολο το έργο της. Είναι δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί σε τέτοιους ανθρώπους. Απόσπασμα από κείμενο που ανήρτησε στο ιστολόγιό της η τ. διδάσκουσα στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο Κατερίνα Τοράκη.
Η Εύη που αγαπούσε τους ανθρώπους, τα ζώα και τα λουλούδια, αληθινός παράδεισος, μέχρι τέλους, η αυλή της (φωτ.). Η Εύη της Νεολαίας Λαμπράκη… Η Εύη του Γαλλικού Μάη. Η Εύη των μεγάλων γαλλικών οίκων μόδας. Η Εύη που έζησε έτσι κι αλλιώς κι αλλιώτικα… Η Εύη της Δοτικότητας, της Δημιουργίας και της Δύναμης… Η Εύη που απέδειξε στη ζωή της τη σπανιότητα του ανθρώπινου είδους στη φύση και στην ιστορία. Η Εύη της ευωδίας που “μάνιζε” όταν τη φώναζα Βούλα. Η Εύη που δεν άφησε φεύγοντας κανέναν απλήρωτο λογαριασμό. Η Εύη που έφυγε ωραία ως Νιππιανή! Μυρίζουν οι βασιλικοί…
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 6.11. 2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου