ΠΡΙΝ ΑΠΟ 9 ΧΡΟΝΙΑ ΣΑΝ ΧΘΕΣ

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ - ΣΑΒΒΑΤΟ, 12 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014

“ΚΟΙΜΗΣΟΥ, Περσεφόνη/ στην αγκαλιά της γης/ στου κόσμου το μπαλκόνι/ ποτέ μην ξαναβγείς”… Δεν έχει τέλος ο εφιάλτης της Περσεφόνης, έτσι όπως τον παρουσίασε ο Νίκος Γκάτσος με τους στίχους του στο γνωστό υπέροχο τραγούδι του. Ασχετο;

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“Ο ΧΡΟΝΟΣ φταίει./ Που γέννησε την εμπειρία/ μέσα στον παράδεισο της αθωότητας./ Κι από πάνω/ να ’χεις την αμαρτία να περηφανεύεται/ που για χάρη της εκπέσανε/ άγγελοι και άνθρωποι”… Από το “Ψηφιδωτό” (Δεύτερη σειρά) του Ιάσονα Ευαγγέλου.

“ΛΕΝΕ οι καλικάντζαροι πως φεύγουν με τα Φώτα/ να δούμε δα η τρόικα θα έρθει σαν και πρώτα;”. Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείς με την τελευταία σου αυτή μαντινάδα, Ηλία. Αν εννοείς αυτό που εννοώ, θα σου απαντήσω δι’ ερωτήσεως χρησιμοποιώντας τον στίχο του Αλεξανδρινού Ποιητή: “Αλήθεια, τι θα γίνουμε χωρίς βαρβάρους;”.

ΑΥΛΗ τους θεωρούν τη Μεσόγειο θάλασσα οι Αμερικανοί και ως γνωστό ό,τι θέλει κάνει ο καθένας στην αυλή του. Βεβαίως – βεβαίως μπορεί να κάψει, λέμε τώρα, και τα όποια σκουπίδια του. Αρκεί να πει, αν ερωτηθεί, στους γείτονες ότι θα τηρηθούν όλοι οι προβλεπόμενοι κανόνες ασφαλείας. Προς τι τόση αναστάτωση για τα χημικά, λοιπόν;

“ΚΟΙΜΗΣΟΥ, Περσεφόνη/ στην αγκαλιά της γης/ στου κόσμου το μπαλκόνι/ ποτέ μην ξαναβγείς”… Δεν έχει τέλος ο εφιάλτης της Περσεφόνης, έτσι όπως τον παρουσίασε ο Νίκος Γκάτσος με τους στίχους του στο γνωστό υπέροχο τραγούδι του. Ασχετο;

ΠΟΥΛΟΥΝ, λέει, τα ακριβά αυτοκίνητά τους οι Χανιώτες που τα αγόρασαν την εποχή που έδεναν τους σκύλους με τα λουκάνικα. Θέλουν να τα πουλήσουν είναι το σωστό, εύκολο, όμως, είναι; Το εργοστάσιο παραγωγής λουκάνικων έχει βάλει λουκέτο για πάντα.

“ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να δημιουργούμε στους Ελληνες περισσότερες ψευδαισθήσεις από ό,τι έχουν ήδη”, δήλωσε τελευταία σε συνέντευξη του ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγιερ. Κατά τ’ άλλα, δεν λέω, είπε καλά λόγια για μας ο άνθρωπος…

ΜΕΡΕΣ έχω να δω τον και φ(θ)ανατικό Αεκτζή γείτονά μου. Μήπως σε κάλεσε ο Μελισσανίδης ν’ αναλάβεις προπονητής στην ομάδα κι έχεις πέσει σε περισυλλογή, Μήτσο; Λέω…

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ Καμαρινοπούλου – Σακαβέλη, ποιήτρια, Αθήνα: Διάβασα με ενδιαφέρον την τελευταία ποιητική σας συλλογή “Ως την άκρη τ’ ουρανού” που μου στείλατε με μια θερμή αφιέρωση. Εχετε έναν δικό σας τρόπο να δίνετε τα όποια συμβάντα σας συν-κινούν “με στοχασμό και όνειρο, με λογισμό και ενδελέχεια”. Το γεγονός ότι έχετε εκδώσει μέχρι τώρα 14 ποιητικές συλλογές φανερώνει ότι η ποίηση είναι για σας τρόπος ζωής. Συνεχίστε να εμπιστεύεστε τους στίχους σας “στην αγκαλιά του ανέμου”.

Ο ΘΕΑΓΕΝΗΣ από τη Θάσο λένε ότι κέρδισε πολλές φορές σε πανελλήνιους αγώνες. Οταν πέθανε, του έκαναν χάλκινο ανδριάντα. Ωστόσο, ένας εχθρός του που τον ζήλευε πήγαινε κάθε νύχτα και μαστίγωνε τον ανδριάντα σαν να μαστίγωνε τον ίδιο τον αθλητή. Αυτή όμως η συνήθεια του στοίχισε τη ζωή, γιατί  κάποια νύχτα ο ανδριάντας έπεσε από τα χτυπήματα και τον σκότωσε. Τα παιδιά του νεκρού άρχισαν τότε δικαστικό αγώνα κατά του ανδριάντα. Οι δικαστές δέχτηκαν τα επιχειρήματα των παιδιών, καταδίκασαν τον ανδριάντα και τον πέταξαν στη θάλασσα. Λίγο μετά, όμως, η γη έπαψε να παράγει γεννήματα. Η Πυθία που ρωτήθηκε απάντησε ότι ξέχασαν τον μεγάλο Θεαγένη. Απελπισμένοι άρχισαν να ψάχνουν τον ανδριάντα. Ευτυχώς κάποιοι ψαράδες τον βρήκαν, τον τοποθέτησαν στη θέση του και έτσι όλα διορθώθηκαν. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Με τρομάζει πολύ του βίου η πορεία/ γι’ αυτό ίσως με ανταμείβει τώρα/ με παραδείσους λέξεων/ ν’ αποτυπώνω έννοιες, σκέψεις, ιδέες, νοήματα/ αισθήματα, όνειρα και συναισθήματα./ Να φτιάξω στίχους να τους εμπιστεύομαι έπειτα/ στην αγκαλιά του ανέμου/ να συναντηθούν με αγαπημένους στίχους/ άλλων ποιητών κι έτσι κάπου – κάπου/ λύπη μην έχει ο άνεμος/ αφού παρέα θα του κρατούν/ και ως μελωδίας θρόισμα θα ταξιδεύουν/ απ’ άκρη σ’ άκρη σ’ ολόκληρη τη γη”.
Το ποίημα “Ανεμος ταξιδευτής” της Σταυρούλας Καμαρινοπούλου – Σακαβέλη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (11.01.2014)