ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ! Τουλάχιστον ο καιρός ξαναβρήκε τον εαυτό του. Ο χειμώνας των χαρτιών έγινε και χειμώνας της καθημερινότητας. Είδε κι έπαθε για να γυρίσει το πράγμα, αλλά το θέμα είναι ότι τελικά γύρισε.

ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ μέρες δεν θα ’χουμε; Ακου να δεις ερωτήσεις, φίλε μου! Στο ξεκρέμαστο. Στο εντελώς ξεκρέμαστο.

ΚΑΙ ΚΑΛΑ τις εξετάσεις του Α’ εξαμήνου, έστω μ’ ένα πενταράκι, κι αυτό με ερωτηματικό, τις πέρασε η κυβέρνηση. Για να δούμε τι θα κάνουμε στα ανά μήνα πρόχειρα διαγωνίσματα και στις εξετάσεις του Β’ εξαμήνου τον Ιούνιο! Οταν δεν θα ’ναι στους βαθμολογητές ο Χοακίμ Αλμούνια...

ΑΛΑΤΙ ΨΙΛΟ, αλάτι χοντρό / έχασα την αξιοπιστία μου, / ψάχνω να την βρω. Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό, / έχασα την αξιοπιστία μου / ψάχνω να την βρω. Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό / έχασα την αξιοπιστία μου / ψάχνω να την βρω... Καλά το καταλάβατε. Η Ελλάδα, δια του υπουργού της των Οικονομικών Γιώργου Παπακωνσταντίνου είναι που τραγουδεί το γνωστό τραγουδάκι, παίζοντας το επίσης γνωστό παιχνιδάκι.

ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΕΧΡΙ τον Ιούνιο! Τότε θ’ αναλάβει τα σκήπτρα της ελληνικής οικονομίας ο μέχρι τότε αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Λουκάς Παπαδήμος και όλα θα βρούνε τον δρόμο τους. Δικός μας και δικός τους. Η απόλυτη επιλογή.
ΠΡΟΧΘΕΣ ΤΟ βράδυ δεν είχαμε διακοπή ρεύματος! Ας γράψουμε μια καλή κουβέντα για την
ΔΕΗ, λοιπόν! Οχι με το παραμικρό να της την πέφτουμε!

Ε, ΟΧΙ ΚΑΙ ΝΑ βγαίνει ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Σωτήρης Χατζηγάκης και να παριστάνει τον κήνσορα! Δημοκρατία έχουμε θα μου πείτε. Ο καθένας δικαιούται δια να ομιλεί. Στην κυριολεξία ο καθένας.

ΝΑ ΠΑΝΕ ΓΙΑ τρία χρόνια στην έρημο. Εκεί να μείνουν τρώγοντας ακρίδες και μέλι άγριο. Και βεβαίως προσευχόμενοι. Στον τέταρτο, έχοντας χαμηλά το κεφάλι, να επιστρέψουν. Τότε, ίσως, να θέλει να τους ακούσει ο λαός. Σιβυλλικός ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος; Δεν το νομίζω! Εγώ, τουλάχιστον, κατάλαβα καλά τα που μου είπε.

ΧΑΝΩ ΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ μου, χάνεις την καρέκλα σου, χάνει την καρέκλα του. Χάνουμε τις καρέκλες μας, χάνετε τις καρέκλες σας, χάνουν τις καρέκλες τους... Και καλά να κλαίμε, κλαίτε, κλαίνε, εμείς, εσείς, αυτοί, οι δήμαρχοι! Να κλαίω, κλαίεις, κλαίει, εγώ, εσύ, αυτός, ο αντιδήμαρχος του δήμου Ακρα Κόσμου;

“ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΝΑ δίδης πολλήν προσοχήν εις τας θεωρίας· η ιστορία των πραγμάτων είναι πολύ διαφορετική των θεωριών, αίτινες αυτό τούτο αποδεικνύουσιν: ότι δεν υπάρχει θεωρίας ανάγκη, όπου τα πράγματι λαλούσι, και λειτουργούσιν ομαλώς και κανονικώς”. Από την “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΕΝΑ ΠΡΩΙ η Ξανθίππη, η γυναίκα του Σωκράτη, άνοιξε μαζί του μια συζήτηση που κατέληξε σε φιλονικία. Ο Σωκράτης υποχώρησε και έφυγε δίχως να μιλήσει. Η Ξανθίππη όμως άναψε πιο πολύ. Τρέχει, λοιπόν, αρπάζει έναν κουβά νερό και του το αδειάζει στο κεφάλι, την ώρα που περνούσε απ’ το παράθυρο. Ο Σωκράτης έγινε, βέβαια μουσκίδι, δεν έχασε όμως την ψυχραιμία του και είπε κοιτάζοντας ψηλά προς τον ουρανό. “Επρεπε να το φανταζόμουνα ότι ύστερα από τις βροντές θα ακολουθούσε η βροχή!”

“... Στου κύκλου τα γυρίσματα θε να γυρίσω πίσω, / να ξαναδώ το σπίτι μας που λαχταρά η καρδιά μου. / Κι αν μάθεις, μάνα, θλιβερό κι αβάσταχτο μαντάτο, / πως τούτο δω το άχαρο και το πικρό το χώμα / δέχτηκε το κουφάρι μου κι έκρυψε το κορμί μου / μην κλάψεις δάκρυα πικρά και μη μοιρολογήσεις, / μον φώναξε τους φίλους μου, κάλεσε τους δικούς μου / και στρώσ’ τους τάβλα για να φαν’ σαν να ’ναι πανηγύρι”...”.
Από το ποίημα “Ο μισεμός” του Ανδρέα Αυγερινού.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)