ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ διάλειμμα, κι αν προλάβει να γεννήσει η αλκυόνα τ’ αυγά της τα γέννησε, και ο καιρός ξαναβρήκε τον χειμωνιάτικο εαυτό του. Τζάμπα ανησυχούσαμε. Σύμφωνα με τις προβλέψεις των μετεωρολόγων.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ σάλιο, επιμένει να λέει η κυβέρνηση. Πρώτα τα λεφτά στα βιβλιάρια κι ύστερα βλέπουμε, επιμένουν να λένε οι αγρότες όντας στα μπλόκα. Και το σήριαλ συνεχίζεται...

ΒΕΒΑΙΩΣ κι έχουν δίκιο οι αγρότες που βλέπουν ότι δουλεύουν στο τζάμπα και στο βερεσέ και δεν έχουν άλλο τρόπο να πιέσουν. Βεβαίως και έχουν δίκιο οι επαγγελματικές τάξεις που θίγονται απ’ τα μπλόκα. Βεβαίως κι έχει δίκιο η Κυβέρνηση που βρήκε μια διαλυμένη κατάσταση. Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ και με τον... πυροφύλαξ, ο δικός μου. Ολοι γι’ αυτόν έχουν το δίκιο τους...

ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ που πάτησε τη γυναίκα που λέγεται Ελλάδα ήταν ο Καραμανλής. Ηρθε το ΕΚΑΒ που λέγεται Παπανδρέου. Από κει και πέρα γίνονται ιατρικά λάθη. Δεν έχουμε την ευθύνη που την πάτησε, αλλά υπάρχουν ιατρικά λάθη.

ΜΙΜΗΣ ο ... Αμίμητος (ο Μίμης Ανδρουλάκης, δηλαδή) “έφη” τα παραπάνω. Αν θα την γλιτώσει εντέλει η γυναίκα που λέγεται Ελλάδα και δεν την βάλουν στην Εντατική που λέγεται Διεθνές Νομισματικό Ταμείο... δεν το “έφη”.

ΜΑΣ ΔΑΝΕΙΣΑΝ μεν, παίρνοντάς μας σαν ενέχυρο τα παντελόνια δε. Πάλι καλά που δεν μας άφησαν θεόγυμνους! Υποχρεωμένοι απέναντί τους. Τι υποχρεωμένοι. Καταϋποχρεωμένοι. Κυριολεκτικά.

ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ πίσω από την “προσωπική αντιπάθεια προς τη Συναγωγή” εκ μέρους των δραστών; Περιττή, ακατάλληλη ή ανόητη η συγκεκριμένη ερώτηση;

ΝΑ ΒΡΕΧΕΙ μια ήσυχη σιγανή σαν ευλογία βροχή ο Θεός και συ να κάθεσαι με την παρέα σου, μια μεγάλη και όμορφη παρέα ανθρώπων του Περιφερειακού Τύπου και πανεπιστημιακών δασκάλων στην “Τζιτζιφιά” του Μανόλη του Ξυλά, και να ροζονάρετε, τρώοντας μπουμπουριστούς χοχλιούς και πίνοντας τζιτζιφιανό κρασί. Ενας απ’ τους ορισμούς του επίγειου παραδείσου.

ΟΤΑΝ Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ Κολοκοτρώνης ήταν ακόμα απλός οπλαρχηγός, έκανε μια μέρα δριμύτατες παρατηρήσεις σ’ ένα από τα παληκάρια του. Εκείνο οξύθυμο, όπως ήταν, έβγαλε απ’ τον ώμο του το καρυοφίλλι του, σκόπευσε τον καπετάνιο του και τράβηξε την σκανδάλη. Το όπλο, όμως, έπαθε εμπλοκή και ο Κολοκοτρώνης του είπε:”Σε τιμωρώ με δέκα μέρες περιορισμό στη σκηνή σου γιατί δεν συντηρούσες καλά το όπλο σου”.

“Χιόνια πολλά και τα χωριά μας/ όλα σχεδόν αποκλεισμένα./ Μαύρες κολόνες οι καπνοί/ κι ανεβαίνουν απ’ τα τζάκια στο Θεό/ ωσάν την προσευχή και το λιβάνι/ για να του πούνε με το νι με το σίγμα/ της μέρας και της νύχτας τα καθέκαστα/ και ψάχνει η μάνα μας να βρει/ πώς μπαίνει ο άνεμος κι από πού/ κι όλο της σβήνει το καντήλι/ και να της φταίει, πότε ο άσχημος καιρός/ και πότε, εκείνοι που χτίσανε το σπίτι”.
Το ποίημα “Χειμώνας” του Κώστα Χελμού.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)


Χανιωτικα Νεα(28.01.10)