Eυθύβολα και μη...

Γράφει ο
NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ.
KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

Κοντά... εκ του
μακρόθεν...

Αδυνατεί το σώμα να βρίσκεται παντού συγχρόνως κι όσο κι αν το επιζητά η καρδιά, αδύνατο να ξεπεράσει το ανθρώπινο· όσα ο Θεός ο πανταχού παρών μπορεί! Μα υπάρχει και ο νους που γυρνοβολά γύρω - τριγύρω ασθμαίνοντας, αναστενάζοντας, δίχως αναπαημό ολημερίς και πλέον ακόμη και στον ύπνο...
Κι έπειτα στένεται όπου θωρεί και θεωρεί πως η ανάγκη το καλεί· τούτο το μοναδικό του όπλο! Θλίβεται με τη θλίψη, πονά στον πόνο, χαίρεται κι αγαλλιά με τη χαρά...
Εστω κι εκ του μακρόθεν... βρίσκεται κοντά... στον αδελφικό φίλο!
...Που ’μαθε να ζει μετά τον θάνατο και να υποδέχεται αντρίκεια αυτά που κάποιοι σοφοί -πριν από μας- άνθρωποι όρισαν ως “παιχνίδια της μοίρας”!
Ανωθεν προκαθορισμένα αυτά, μπροστά στα οποία εμείς, ανυπεράσπιστοι, απλοί θεατές... Παιχνίδια μιας πρωτόπαικτης θεατρικής παράστασης με θέμα την ίδια μας τη ζωή! Μιας ζωής που καθημερινά αδυνατούμε να διανοηθούμε να προβλέψουμε έστω και την παραμικρή εξέλιξή της!
Γιατί τις πλείστες φορές στις διαφορετικές εκπλήξεις που ξεπηδούν -άλλες για να μας βγάλουν από αυτό, να μας κάνουνε ψηλά στα ουράνια να πετούμε, άλλες για να μας φοβήσουν, να μας κάνουν να κουρνιάξουμε μες στο ανθρώπινο καβούκι μας- εμείς μένουμε τουλάχιστον τρομακτικά άλαλοι μπρος στο γεγονός που συνέβη, που γέγραφε και αδύνατον να ξεγράψει!
...Δεν είναι η πρώτη φορά ίσως ούτε η τελευταία που η ζωή κι ο θάνατος, ο θάνατος κι η ζωή γίνονται θέμα τούτης της στήλης!
Καιροφυλακτούν πάντοτε -κυρίως το αρσενικό της δυάδος- για να ξεμυτίσουν, να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και σε τακτά χρονικά διαστήματα...
Αυτό από μόνο του ως “σημείο” σημαίνει κι επισημαίνει... με διαφορετική -κάθε φορά σημασία- που περιέργως μόνη της ξεπηδά από του κειμένου τις λέξεις...

Χανιώτικα Νέα!$.04.10)