ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο: ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakisv@gmail.com

Μονόδρομος η ποιοτική δημοσιογραφία (1)

“Είναι η δημοσιογραφία το προσχέδιο της Ιστορίας ή είναι η πτώση του επιπέδου της κουλτούρας μας και η εξύμνηση του επουσιώδους;”. Αυτό το καταλυτικό διερώτημα διατυπώνει, όπως μας πληροφόρησε, με την “ευθύνη του πνεύματος” που τον διακρίνει, από την ομώνυμη στήλη του στην εφημερίδα μας προχθές, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Δημήτρης Κακαβελάκης, στο σημαντικό βιβλίο του “Δημοσιογραφία” ο καθηγητής δημοσιογραφίας στο πανεπιστήμιο του Κάρντιφ της Αγγλίας και εξέχων δημοσιογράφος Ιαν Hargedves. Ούτε παραγγελιά να ήτανε! Την ίδια μέρα άρχιζε στο Ινστιτούτο Τύπου το διήμερο σεμινάριο με θέμα “Ποιοτική δημοσιογραφία, περιφερειακός Τύπος και τεχνολογικές αλλαγές”, που ως γνωστό οργάνωσαν η Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Θεσσαλίας, Στ. Ελλάδας και Εύβοιας σε συνεργασία με το Ινστιτούτο. Δεδομένη η απάντηση στον τίτλο του θέματος του Σεμιναρίου. Την υποστήριξαν με θέρμη όλοι οι ομιλητές, εξάλλου. “Η ποιοτική δημοσιογραφία είναι πιο αναγκαία από ποτέ”, υπογράμμισε για παράδειγμα ο πρώτος ομιλητής, ο αν. καθηγητής στο τμήμα Επικοινωνίας Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου Νίκος Λέανδρος, που χαρακτήρισε την εποχή μας “χρυσή” (κατ' ευφημισμόν) για τον δημοσιογράφο…

Μονόδρομος η ποιοτική δημοσιογραφία (2)

Ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος θα πρέπει ν' ανήκει πάντα στον δημοσιογράφο. Στον δημοσιογράφο, εκτός εισαγωγικών, και όχι βέβαια στον “αντιγραφέα multimedia περιεχομένου”, για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο της εισήγησης του καθηγητή Μιχάλη Μεϊμάρη στο περί ου ο λόγος και στην προηγούμενη εύφημη μνεία σεμινάριο. Εκ των ων ουκ άνευ αυτό το συμπέρασμα, καθόσον οι νέες τεχνολογίες μπορεί να είναι απαραίτητα τη σήμερον ημέρα εργαλεία για τη δημοσιογραφική δουλειά, δεν είναι όμως πανάκεια. Ένα το κρατούμενο αυτό. Συν το ότι ο Περιφερειακός Τύπος, εξακολουθεί, παρά τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει, να είναι ιδιαίτερα φιλικός και οικείος στον πολίτη της περιφέρειας. Ούτως ή άλλως, πάντως, για να επαναλάβω το ευαγγελικόν που χρησιμοποίησε ο αντιπρόεδρος της Ένωσης των Δημοσιογράφων Κεντρικής Ελλάδας, Δημήτρης Βάλλας, στην ομιλία του, “ουδείς βάζει οίνον εις ασκούς παλαιούς”. Ανάγκη για νέους ασκούς, λοιπόν! Όπως το Ινστιτούτο Τύπου, εν προκειμένω, που δημιούργησε, λειτουργώντας το “εμείς” του ΣΗΠΕ (Συνδέσμου Ημερησίων Περιφερειακών Εφημερίδων) στις εγκαταστάσεις του Κοινωφελούς Ιδρύματος “Αγία Σοφία”, ανακαινίζοντάς τες εκ βάθρων, ο και διευθυντής της εφημερίδας μας Γιάννης Γαρεδάκης. Ο οποίος, ειρήσθω εν παρόδω στην εισαγωγική ομιλία του, στάθηκε γι' άλλη μία φορά στη σεβάσμια μορφή του εμπνευστή και δημιουργού του Ιδρύματος “Αγία Σοφία” Ειρηναίου Γαλανάκη, και αναφέρθηκε στα πρόσωπα που στήριξαν στην πραγματοποίηση του ονείρου: στον αντιπρόεδρο του Ιδρύματος Νίκο Παπαδάκη, που εισηγήθηκε στο Δ.Σ. την παραχώρηση, τον τ. πρόεδρο της Βουλής Δημήτρη Σιούφα για την γενναία οικονομική επιχορήγηση και στον νομάρχη Χανίων Γρηγόρη Αρχοντάκη για την όλη βοήθεια…

Εκτός προγράμματος, εντός ευθύνης

“Εκτός προγράμματος, εντός ευθύνης”, ήταν ο τίτλος της παρουσίασης μια νέας ανάγνωσης 20 επιλεγμένων ποιημάτων του Δημήτρη Κακαβελάκη, απ' την ποιητική συλλογή “Τυραννίες”, που έγινε (“Δωδώνη”, 1973) στον “Ιανό” (οδός Σταδίου, Αθήνα) στις 20 Απριλίου τ.ε., 43 χρόνια μετά τον Απρίλη του 1967, τον μήνα που επιβλήθηκε η δικτατορία στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης “Ελλάδα, ώρα μηδέν”, του προτάθηκε να γίνει η παρουσίαση και ο πρωτίστως για μένα και όχι μόνο συμπολίτης μας ποιητής, διαπρεπής δημοσιογράφος και εκλεκτός συνεργάτης της εφημερίδας μας δεν αρνήθηκε. Ποτέ δεν αρνήθηκε ο Δημήτρης να είναι εντός ευθύνης και ας βρέθηκε συχνά εκτός προγράμματος. Και στην ιδιωτική και στην δημόσια ζωή του. Και βεβαίως στο όλο ποιητικό και δημοσιογραφικό του έργο. Μετά λόγου γνώσεως το γράφω αυτό… Πολύ θα το 'θελα να 'μουν, Δημήτρη, το βράδυ εκείνο στον “Ιανό”, ν' ακούσω εσένα και την ξεχωριστή ηθοποιό Εύα Κοταμανίδου να απαγγέλλετε εναλλάξ τα ποιήματά σου, σηματοδοτώντας την κρισιμότητα των καιρών και της “νέας αγριότητας” με στίχους όπως οι παρακάτω που έγραψες εν μέση δικτατορία και σου κόστισαν διωγμούς και κατατρεγμούς: “Τρελλοί οι άρχοντες/ Φωνάζει ετούτη/ Γύρω τριγύρω/ Συναθροισθήτε/ Ακόμη δεν είστε/ Πεθαμένοι όπως/ Θέλει ο προαιώνιος/ Όφις ο λοξοβάτης/ Συναθροιστήτε/ Τους άρχοντες μαστιγώστε”… Αυτά προς το παρόν!