ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Γράφει ο
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr

Στο πλαίσιο των “Λαφονησίων” και των “Γραμπουσίων” η εκδήλωση για τον ποιητή και ριμαδόρο της Λίμνης Κισάμου Θεοχάρη Ραϊσάκη, που έγινε την Κυριακή 25 Ιουλίου στην αυλή του σχολείου του όμορφου αυτού χωριού. Στο πλαίσιο των Λαφονησίων... και στο πλαίσιο των Γραμπουσίων...
Εχω κολλήσει για τα καλά σε τούτη τη φράση που τη χρησιμοποίησα στην πρώτη εύφημη μνεία της προηγούμενης Δευτέρας. Και γιατί τα δύο αυτά “πλαίσια”, του δήμου Ιναχωρίου το πρώτο, του Συλλόγου Προβολής Κισάμου “Η Γραμπούσα”, το δεύτερο,... πλαισίωσαν από κοινού την εν λόγω εκδήλωση. Μα και κυρίως γιατί χωριστά το καθένα τα δύο αυτά “πλαίσια” λειτουργούνται απ’ τους Φορείς τους -χρόνια τώρα- σαν μαθήματα τοπικής πατριδογνωσίας, σαν ασκήσεις κοινωνικής συνοχής και σαν προτάσεις μίμησης από δήμους και λοιπούς Φορείς, που περί άλλων τυρβάζουν και μεριμνούν. Την Κυριακή 25 Ιουλίου άρχισαν και την Κυριακή 29 Αυγούστου θα τελειώσουν τα φετινά “Λαφονήσια”, που καλύπτουν με πολλές και ποικίλες εκδηλώσεις όλα τα μεγάλα χωριά του Ιναχωρίου. Την Κυριακή 24 Ιουλίου, επίσης, άρχισαν και στις 12 Σεπτεμβρίου θα τελειώσουν τα φετινά “Γραμπούσια”, που έχουν σαν κέντρο το Καστέλλι κι εξακτινώνονται με εκδρομές στη Γραμπούσα και στη Γαύδο.
Οποιος δεν αγαπά τον τόπο του με πάθος, δεν μπορεί να λέει πως αγαπά τον κόσμο, έλεγε συχνά (στο περίπου τα λόγια του) ο Παππούς, ο μητροπολίτης πρώην Κισάμου και Σελίνου Ειρηναίος Γαλανάκης.

Και πάλι για τις ρίμες του Ραϊσοθεοχάρη
“Η έκδοση βιβλίου γι’ αυτόν δεν αποσκοπεί τόσο στη διάδοση αλλά στη διάσωση του έργου του, αφού με το πέρασμα του χρόνου, το έργο του, κυρίως προφορικό, χάνεται μαζί και με τους ανθρώπους που τον γνώρισαν και τον έζησαν από κοντά”, γράφει μεταξύ άλλων, για τον Ραϊσοθεοχάρη, στον πρόλογο του βιβλίου του “Ραϊσάκης Θεοχάρης: Ο ποιητής και ριμαδόρος της Λίμνης”, ο δάσκαλος Μιχάλης Μουντάκης.
Για το πρώτο βιβλίο που έγραψε ο Μιχάλης Μουντάκης (είμαι σίγουρος ότι τώρα που έκανε την αρχή θα γράψει κι άλλα) πρόκειται. Χρέος τιμής γι’ αυτόν θεώρησε το γράψιμό του, ο συγγραφέας του. Χρέος τιμής απέναντι στον συγχωριανό του ριμαδόρο που διέθετε “σπάνια μουσική και γλωσσική ευφυία”. Μα και χρέος τιμής απέναντι στη “θεοχάρεια” εποχή, σαν μια ελάχιστη μορφή αντίστασης στη σημερινή πολιτισμική αλλοτρίωση. Με την έννοια αυτή δεν διέσωσε μόνο ένα μεγάλο μέρος από το έργο του Θεοχάρη Ραϊσάκη αλλά και ακέραια την εποχή του ο Μιχάλης Μουντάκης.
Τα ήθη και τα έθιμά της, τις ρίζες και τις μνήμες της, την ύλη και το πνεύμα της, το νερό, το χώμα και τον αέρα της, τις εικόνες και τους ήχους της, τα χρώματα και τα αρώματά της και βεβαίως τη γλώσσα της. “Εν κατακλείδι, οι ρίμες του Θεοχάρη, εκτός από τη χαρά και το γέλιο που προσφέρουν με τα Αριστοφανικά καθαρογλωσσίδια και τα πονηρά υποονοούμενα διασώζουν και τη ντοπιολαλιά, τις λέξεις και τις ιδιαίτερες εκφράσεις τής Δυτικής Κρήτης” διαβάζω, μεταξύ άλλων στο οπισθόφυλλο του βιβλίου.
Ενος βιβλίου ιδιαίτερα φροντισμένου που ο συγγραφέας του, να το γράψω και σήδερα, το έβγαλε “ιδίοις αναλώμασι” και το προσφέρει δωρεάν.
Και σ’ άλλα βιβλία με το καλό, Μιχάλη!

H Aλφαβήτα της βιβλιοθήκης

Με Αλφα δείχνω την αγάπη μου για τα βιβλία
Δύο Βήτα έχει η Βιβλιοθήκη και βιβλία πολλά
Εκεί με το Γάμα γνωρίζω νέους κόσμους
Και με το Δέλτα διαβάζω μαθαίνω πολλά
Κι έχω με το Εψιλον έμπνευση για να γράφω
Με Ζήτα ζωγραφίζω αυτά που ζω μέσα στις ιστορίες
Σαν ήλιος το Ητα βγαίνει απ’ τα βιβλία
Με το Θήτα θαυμάζω τους θησαυρούς που βρίσκω μέσα τους
Γιατί με Γιώτα και ιστορίες είναι γεμάτα
Με Κάππα αποκτώ καινούργιες γνώσεις
και ξεκαρδίσματα όταν υπάρχουν αστεία
Το Λάμδα μας λούζει με φαντασία
Και το Μι μας μεταφέρει σε μαγικούς κόσμους
Νεράϊδες, νάνοι και νανουρίσματα με Νι
Ξεκουράζομαι στο Ξι διαβάζοντας
ξαπλώνοντας σε παραμυθένιο νησί
Ξύνω το κεφάλι μου να βρω τι συμβαίνει
Πω πω δεν το βρίσκω και το Ομικρον περιμένει
να μου δώσει όλο τον κόσμο στα χέρια μου.
Με παραμύθια, ποιήματα και ποιητές στο Πι
Περνώ τις στεναχώριες και τις πίκρες μου
Ρωτώ για πράγματα με Ρο γιατί συνέχεια απορώ
Με Σίγμα τελικό στουκάρω στην τελεία και σταματώ
Με τις σελίδες των βιβλίων βρίσκω τραγούδια
Ταυτίζω τον εαυτό μου στο ΤΑΥ με τραγουδοποιό
Το Υψιλον υφαίνει ιστορίες στο λεπτό
Με φι φανταστικές με Χι μες στις χαρές
Με Ψι γεμίζει η ψυχή λαχτάρα
την ώρα δεν βλέπω με Ωμέγα στην βιβλιοθήκη να ξαναβρεθώ!!
Σημείωση: Από τα παιδιά της ομάδας της Τετάρτης στη Βιβλιοθήκη, που λειτουργεί στο πλαίσιο σχετικού προγράμματος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου η και πρόεδρος της Γυναικείας Λογοτεχνικής Συντροφιάς, συγγραφέας Ναννίνα Σακκά - Νικολακοπούλου(φωτ.).