ΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
e-mail: Kakatsakis@sch.gr

Φίλες και φίλοι, Καλημέρα!

ΔΕΝ ΞΕΡΩ αν είναι στο φεγγάρι η αυλή του Θεού. Το καλύτερο μπαλκόνι του σπιτιού του είναι, πάντως, σίγουρα. Στην προχθεσινή πανσέληνο ο νους μου ακόμα κρεμασμένος...

ΣΤΟΝ... ΑΠΟΗΧΟ της και η μαντινάδα που μου έστειλε ο Ηλίας ο Σταματάκης. Γίνεται άστρο λαμπερό, εις τ’ ουρανού την άκρη/ όταν κυλήσει της χαράς, του φεγγαριού το δάκρυ.

ΕΡΧΕΤΑΙ φθινόπωρο και μετά το φθινόπωρο ακολουθεί χειμώνας. Χειμώνας βαρύς. Η άνοιξη θ’ αργήσει να ’ρθει. Κι αν έρθει... Ξορκισμένη να ‘σαι απαισιοδοξία!

ΠΑΕΙ ΤΟ Φοινικόδασος του Πρέβελη. Πάει... ΚΑΙ το Φοινικόδασος του Πρέβελη είναι το σωστό. Ενα-ένα και με τη σειρά τα καίμε, τα κλαίμε και τα ξεχνούμε τα όμορφα, τα απείρου φυσικού κάλλους τοπία. Δυστυχώς!

ΦΤΑΙΝΕ ΚΙ αυτοί που δεν ενεργοποίησαν το πανάκριβο σύστημα πυρανίχνευσης. Περισσότερο όμως φταίει ο... Θεός που μας μισεί, για να θυμηθώ ένα στίχο από τους 'Μοιραίους' του Κώστα Βάρναλη. Στο κάψιμο του φοινικόδασους του Πρέβελη εξακολουθώ ν’ αναφέρομαι.

ΚΑΘΑΡΑ το... έβλεπε και δυνατά το... φώναζε το κάψιμο της Τροίας από τους Αχαιούς η κόρη του βασιλιά της, του γέρω Πρίαμου, η Κασσάνδρα. Ουδείς, ωστόσο, την πίστευε. Κανείς να μη δίνει πίστη στις προφητείες της, ήταν η κατάρα που της είχε δώσει ο Απόλλωνας. Είχε αρνηθεί τον έρωτά του, λένε.

ΟΛΕΣ, ΜΑ ΟΛΕΣ οι προφητείες της Κασσάνδρας αποδείχτηκαν αληθινές. Η ευχή μου: να μην αποδειχτούν... κασσανδρικές προφητείες οι επισημάνσεις και οι διαπιστώσεις των καθ’ ύλην αρμοδίων για τα προβλήματα της πυροπροστασίας του Φαραγγιού της Σαμαριάς, όπως πρωτοσέλιδα, στο κύριο θέμα του χθεσινού φύλλου της εφημερίδας μας διατυπώθηκαν.

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ φεύγουν, χελιδόνια έρχονται... Να κατευοδώσουμε τα πρώτα και να καλωσορίσουμε τα δεύτερα! Τα Χανιωτάκια που πέτυχαν σε Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές, που βρίσκονται σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, είναι τα πρώτα. Τα παιδιά που έρχονται στον τόπο μας από άλλα μέρη ως πρωτοετείς φοιτητές είναι τα δεύτερα.

ΟΧΙ ΔΕΝ κατεβαίνω υποψήφιος, μου είπε ο φίλος μου ο γέρω δάσκαλος. Και συμπλήρωσε σιβυλλικά. Ας μείνουμε και μερικοί μερικοί ανεβασμένοι...

ΚΑΠΟΤΕ ο βασιλιάς της Περσίας Αρταξέρξης προσκάλεσε στην αυλή του τον Ιπποκράτη προσφέροντάς του πλουσιότατα δώρα και μεγάλους θησαυρούς. Ο Ιπποκράτης, όμως, αρνήθηκε χωρίς δισταγμό θυσιάζοντας το ατομικό του συμφέρον, γιατί τον ίδιο καιρό στις αρχές του Πελλοπονησιακού πολέμου, οι Αθηναίοι μαστίζονταν από ένα θανατηφόρο λοιμό: 'Πρέπει να πάω να βοηθήσω τους Αθηναίους', είπε.

'[...]Κάπου υπάρχει και για μας η αυλή του Θεού./ Κάπου μπορεί η φαντασία μας να γιορτάσει./ Κι όταν κι εσύ κι εγώ μισούμε τα ίδια πράγματα/ όταν υποφέρουμε από την ανελευθερία της ελευθερίας/ όταν μας οργώνουν καθημερινά/ μ’ όλα τα μέσα από τις συγκεντρώσεις και τα έντυπα/ ως τα τηλε-μεταδοτήρια όργανα/ και δεν μπορούμε ν’ ανοίξουμε το παράθυρο/ χωρίς κίνδυνο/ κάποιας μόλυνσης,/ δεν έχουμε αδελφέ μου, άλλη λύση/ απ’ τα φτερά/[...]'.
Από το ποίημα 'Ικάρεια λύση' του Αυρήλιου Ευστρατιάδη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)