Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Τετάρτη 4 Αυγούστου 2010

Eυθύβολα και μη...

Σκόρπιες εικόνες καλοκαιριού 2010...

Γράφει
ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
nek@haniotika-nea.gr

...Βουτιές στα παγωμένα κρυστάλλινα νερά του Λιβυκού στις παραλίες της Παλιόχωρας! Παγιδευμένοι στο βαθύ μπλε της θάλασσας, στο μεγάλο γαλάζιο του ουρανού...
Αφημένοι “ψυχή τε και νου και σώματι”, εκεί κάπου ανάμεσά στις δυο αυτές αιώνιες “θεότητες”...!
Ν’ αντηχούν στον απογευματινό αέρα παιδικές φωνές
-της μικρής Ευδοκίας, της Ιωάννας, του Μιχάλη- χαρούμενες για την πρωτόγνωρη εμπειρία τους να ακουμπούν την άμμο ή τις πέτρες, να γεύονται
στα χειλάκια τους την αλμύρα
της θάλασσας...
Και κάπως έτσι -συγκυριακά(;)- και μέσα από τα μάτια της αθωότητας των μαθιών και των φωνών των μικρών παιδιών, δεν μας ένοιαξε κι ούτε μας απασχόλησε η απεργία των βυτιοφορέων...
Ούτε και η τρόικα μας απασχόλησε!
Παρέα με φίλους που ’χαμε χρόνια να ανταμωθούμε, συζήτηση -συντροφιά των αστεριών- κι εκμυστηρεύσεις και θεωρίες για το πώς ο κόσμος θα μπορούσε να είναι καλύτερος, μακριά από όλα τα σύγχρονα άγχη που απομακρύνουν τον ένα από τον άλλο, που μας αποδιώχνουν από τα αληθινά, τα πραγματικά · όλα εκείνα που θα ξεχάσουμε και πάλι -δυστυχώς- πιο γρήγορα απ’ ότι υποσχεθήκαμε ότι θα επιτρέψουμε να συμβεί άμα τη επιστροφή μας στο μαγκανοπήγαδο της καθημερινότητας...!
...Καρπούζι με τυρί φέτα, θέα όλα τα Χανιά λουσμένα στον Αυγουστιάτικο ήλιο του μεσημεριού και με τα τζι και τζι των τζιτζικιών μοναδικό ήχο να έρχεται απ’ έξω απ’ το παράθυρο.
Μια κάποια μικρή παράλογη(!) ευδαιμονία να νιώθεις καθώς μπερδεύονται μες στο πιάτο το κατακόκκινο του καρπουζιού, το πάλλευκο της φέτας, αναδύοντας την ευωδιά τους, κατακλύζοντας το νου μα και τις περισσότερες από τις αισθήσεις... που τελικά αρκούνται με τα ουσιώδη και δεν επιζητούν τίποτα παραπάνω απ’ όσα μπορούν να δεκτούν! Σίγουρα αυτές δεν ευθύνονται για τις επιλογές των ανθρώπων...
Το καλοκαίρι είναι εδώ, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει, κανένα δεν θα αφήσουμε να μας το... πάρει!
Τούτο το δικαίωμα είναι από τα τελευταία που μπορούμε -μόνο αν πραγματικά το θέλουμε- να παραμείνει αναφαίρετο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου