ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Μάνα μου, γη

Τέσσερις Χανιώτισσες, η Δέσποινα Μαριανάκη - Κουτζόγλου, η Μαρία Ζαβιανέλη, η Στέλλα Κόνιαρη και η Μαρία Γρυφάκη, αλλά και ένας Χανιώτης, ο Δημήτρης Τυραϊδής, διακρίθηκαν για τις ποιητικές τους δημιουργίες στον φετινό ετήσιο διαγωνισμό της Διεθνούς Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών αποσπώντας διάφορα βραβεία, τα οποία και τους απενεμήθησαν σε ειδική εκδήλωση στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων στις 26 Μαρτίου. Μεγάλη η τιμή και για την Ενωση Πνευματικών Δημιουργών του Νομού μας, της οποίας είναι μέλη, αλλά και για τον τόπο μας ευρύτερα. Πολλά, πάμπολλα θα μπορούσα να γράψω ξεχωριστά για τις ποιητικές τους παρουσίες στη σκάλα της ποίησης, σήμερα όμως, σε τούτη την εύφημη μνεία θα μείνω μόνο στην και εκλεκτή συνεργάτιδα της εφημερίδας μας κυρία Δέσποινα Μαριανάκη - Κουτζόγλου, αφού αυτή είναι η πρώτη που έκανε την εμφάνισή της στο λιακωτό της δημοσιότητας. Γεννημένη δασκάλα - ποιήτρια μα και ποιήτρια - δασκάλα η κυρία Δέσποινα, που υπηρέτησε τη λαϊκή μας παιδεία επί 35 συναπτά έτη, με το που τέλειωσε τη Ράλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και διακονεί την ποίηση παιδιόθεν. Εχει εκδώσει μέχρι τώρα τις ποιητικές συλλογές: 'Μια ζωή', 'Για σένα', 'Νιολούλουδο' και 'Νήμα' και δύο συλλογές διηγημάτων: την 'Το Παρασκιώ' και την 'Η Πόντια'. Να πούμε ακόμα ότι δεν είναι η πρώτη ούτε σίγουρα θα ’ναι η τελευταία φορά που βραβεύτηκε η κυρία Δέσποινα και να κλείσουμε με το ποίημά της με τίτλο 'Μάνα μου, γη', το οποίο πήρε ένα απ’ τα τρία πρώτα βραβεία: 'Μάνα μου γη, ουράνιο αστέρι,/ Μάνα της ζωής και του θανάτου./ Μάνα όλων των ανθρώπων, των λουλουδιών/ και των πουλιών./ Πλούσιος ο κόρφος σου με αγαθά,/ για να τραφούνε όσοι από τα σπλάχνα σου/ πετάχτηκαν κι άλλοι τόσοι ακόμα./ Κι όμως μικρά παιδιά πεθαίνουν από πείνα/ Κι οι νιοί παλεύουν για ζωή κι αυτοκτονούν./ Ο εγωισμός και τ’ άδικο θρονιάστηκαν/ στο δέρμα σου. Φωτιά και σίδερο κάνουν/ το ροδομέλι και το γάλα σου./ Σκοτώνουν τα παιδιά σου!/ Και κλαις και κλαις ολημερίς κι ολονυχτίς./ Ας έφτανε το κλάμα σου κι ο σπαραγμός σου/ στ’ άπονα αυτιά των δήμιων/ Κι ας νιώθανε ντροπή για την κατάντια τους'.

Γράφει ο Ι.Δ. Αναστασάκης...

Φτωχαίνει σιγά - σιγά ο τόπος μας! Ενας ακόμα ωραίος, 'ωραίος ως Ελληνας', για να χρησιμοποιήσω και πάλι τη φράση του Νίκου Εγγονόπουλου από τον 'Μπολιβάρ', ο και για χρόνια πολλά εκλεκτός τακτικός συνεργάτης της εφημερίδας μας Ι.Δ. Αναστασάκης (όπως του άρεσε να υπογράφει τα κείμενά του) έφυγε πριν από λίγες μέρες για τη Χώρα των Μακάρων ή όπως λέει για τον Σεβάχ τον θαλασσινό ο επίσης μακαριστός Φώτης Κόντογλου για το άλλο ημισφαίριο της ζωής. Τον ήξερα κυρίως από τα γραφτά του, τα άρθρα του στην εφημερίδα μας και τα βιβλία του, μέσα στα οποία τον έβλεπες σαν σε καθρέπτη τον κύριο Γιάννη. Πάντα ορθοστατούντα στις πλατείες του χρέους και πάντα ορθοβαδίζοντας στους δρόμους της αρετής. Ως έναν καλό κ’αγαθό άνθρωπο με την αρχαιοελληνική έννοια των όρων, που δεν ήξερε τι πάει να πει δόλος και ψέμα. Ως έναν πιστό χριστιανό που προτιμούσε ν’ αδικηθεί παρά να αδικήσει. Ως έναν σπουδαίο Ελληνα πατριώτη που θεωρούσε την ελευθερία ως το υπέρτατο αγαθό, πράγμα το οποίο του στοίχησε διωγμούς και κατατρεγμούς από την Απριλιανή Δικτατορία. Ως δάσκαλο των έργων, του εθελοντισμού και της ανυστερόβουλης προσφοράς... 'Τα ελληνικά γράμματα, μα και η ελληνική αρετή και ανθρωπιά πενθούν απώλεια μεγάλη και ανεπανόρθωτη', είπε μιλώντας γι’ αυτόν, στην κηδεία του που έγινε στην Κάντανο ο και μαθητής του, τελευταίος δήμαρχος της μαρτυρικής κωμόπολης. Πενθούν μεν, σεμνύνονται δε. Ακριβώς γιατί τα γραπτά μένουν. Γράφει ο Ι.Δ. Αναστασάκης...

Γιατί η ζωή είναι ωραία

'Εχουν να πουν πως άνθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται τον θάνατο. Οχι σου λέω εγώ. Ανθρωπος είναι το ζώο που συλλογιέται την αθανασία'. Αυτά τα λόγια του Νίκου Καζαντζάκη χρησιμοποιεί η άγνωστή μου προσωπικά διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ειδική παθολόγος - ογκολόγος και γενική γραμματέας της Ελληνικής Μαστολογικής Εταιρείας Σάββη Μάλλιου, σαν προμετωπίδα στο άρθρο της με τίτλο 'Ενα βήμα προς την αθανασία' (www.aprosarmostoi.gr), που αναφέρεται στο νέο νομοσχέδιο για της μεταμοσχεύσεις, το οποίο και χαρακτηρίζει 'πρωτοποριακό και σωτήριο για πολλούς Ελληνες πολίτες που αναζητούν μια ανάσα ζωής'. Τον δικό της αγώνα κατά της λεγόμενης επάρατης νόσου, του καρκίνου, δίνει και μέσα από την ανοιχτή ομάδα που δημιούργησε στο φέισμπουκ 'Πρόληψη, έγκαιρη διάγνωση κι εξατομικευμένη θεραπεία του καρκίνου (PREDICT)' ο τίτλος της, η κυρία Μάλλιου: 'Είμαστε υπέρ της πρόληψης κι έγκαιρης διάγνωσης! Γιατί η ζωή είναι ωραία! Γιατί εμείς θέλουμε να ζήσουμε και να περνάμε φίνα! Δεν γυρίζουμε την πλάτη, πολεμάμε και πάντα νικάμε'. Τα που γράφει... περιγράφοντάς την. Σας ευχαριστώ και διά του Τύπου για τις ενημερώσεις σας μέσω των μηνυμάτων που μου στέλνετε κυρία Σάββη!