ΕΥΦΗΜΕΣ ΜΝΕΙΕΣ

Στους Λάκκους των αρμάτων και των γραμμάτων

Στους Λάκκους των αρμάτων και των γραμμάτων! Στο ξεχωριστό αυτό καπετανοχώρι της Κυδωνίας, που εξακολουθεί να λειτουργεί και να λειτουργείται απ’ τους απανταχού Λακκιώτες, όπως τα παλιά καλά χρόνια, το κοινωνείν, βρέθηκα τις προάλλες. Ευλογημένη η ώρα της πρόσκλησης στην εκδήλωση που έκανε η Ενορία του χωριού, κατά την οποία τίμησε δύο απ’ τους δωρητές της, τον μακαρίτη σήμερα Γεώργιο Πλατσιδάκη και τη γνωστή και αγαπητή τοις πάσι γιατρό - λογοτέχνιδα Πηνελόπη Ντουντουλάκη (φωτ.) και βράβευσε μαζί με την Ενωση των απανταχού Λακκιωτών τα Λακκιωτάκια που ξεχώρισαν την τελευταία χρονιά στα γράμματα και στον αθλητισμό. Στον απόηχο της χαράς του Δεκαπενταύγουστου, την άλλη μέρα της Παναγίας και μετά τη Θεία Λειτουργία που έγινε στην εκκλησία του Αγίου Αντωνίου, ιερουργούντος του μητροπολίτη Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού Παπαγιαννάκη, η εκδήλωση. Μία εκδήλωση χωρίς επισημότητες, καθαρά οικογενειακή, βαθιά ανθρώπινη, ιδιαίτερα ανεπιτήδευτη και σεμνή, μία εκδήλωση στην οποία περίσσευε η συν-κίνηση. Την είδα στα μάτια του ιερέα του χωριού του παπα - Στυλιανού Παπαδιού (απ’ τ’ Ανώγεια η καταγωγή του), όταν πήρε μετά τον επίσκοπο τον λόγο για να εξηγήσει το 'ευχαριστώ' της Ενορίας, όπως και στα μάτια του προέδρου της Ενωσης, Γιώργου Μαυρογένη, που εξήγησε με τη σειρά του τα της βράβευσης. Τη συνάντησα στη σπασμένη φωνή του Γιάννη Πλατσιδάκη, που μίλησε για τον τιμώμενο πατέρα του, που έκανε το καλό ρίχνοντάς το στον γιαλό μην περιμένοντας ανταμοιβή, όπως και στην επίσης σπασμένη φωνή της Πηνελόπης Ντουντουλάκη, που στάθηκε στο 'πολύπτυχο των αγώνων των προγόνων' και ιδιαίτερα του παππού της, γενικού πληρεξούσιου Κυδωνίας και αγωνιστή α’ τάξεως Γιάννη Κοκκαλά, το σπίτι του οποίου, όπως και τ’ άλλα λακκιώτικα σπίτια, τρεις φορές κάηκε απ’ τους Τούρκους και τρεις ξανακτίστηκε και λίγο μετά στα χέρια τους, όταν κράτησαν τις εικόνες του προστάτη των Λάκκων Αγίου Αντωνίου, που τους δόθηκε σαν αντίδωρο. Και βέβαια τη διάβασα στα λάμποντα σαν μεσημέρια ορθοπραξίας μάτια των Λακκιωτών, μικρών και μεγάλων, που συνήλθαν γι’ άλλη μια χρονιά επί το αυτό για να πουν στους προγόνους που τίμησαν τα άρματα και πρέπισαν τα γράμματα, το δικό τους 'εδώ είμαστε'. Ιδιαίτερα των παιδιών που βραβεύτηκαν...


Μία ζωή 'εμμονής του χειρογραφήματος'

Παλιά του βέβαια τέχνη το γράψιμο, μία ζωή 'εμμονής του χειρογραφήματος', με το μολυβάκι και το σβηστήρι ανά χείρας, κάποτε αρχίζει να δημοσιεύει κιόλας. Στη 'Φωνή του Αποκορώνου', στην εφημερίδα που έστησε για τους απανταχού Αποκορωνιώτες, ο αξέχαστος Γιώργης Χαβρεδάκης, στο περ. 'Ιστορία εικονογραφημένη', διευθυντής σύνταξης του οποίου ο συμμαθητής του στο Γυμνάσιο Βάμου, σπουδαίος δημοσιογράφος και συγγραφέας, επίσης μακαρίτης σήμερα Νίκος Αγγελής, στον 'Οικονομικό Ταχυδρόμο', στα 'Χανιώτικα νέα', των οποίων είναι εδώ και πολλά χρόνια τακτικός και εκλεκτός συνεργάτης και βέβαια στην 'Ελευθερόπολι'. Τη μικρή το δέμας 'τσιλιβήθρα', τη λέει ο ίδιος, σπουδαία, ωστόσο, μακράν η καλύτερη στο είδος της, τρίμηνη περιοδική έκδοση των Αρμενιανών. Κι εδώ, όπως και στα 'Χανιώτικα νέα' εξάλλου, ας μου επιτραπεί η έκφραση, βρίσκει τα πλατιά του. Σαν 'Γερω' (με ωμέγα πάντα το ο) Χαράλαμπος υπογράφει σε κάθε τεύχος (65 μέχρι τώρα) 'το γραμματσάκι του γέρω', σαν Χαράλαμπος Ελευθεροπολίτης σε κάθε τεύχος τη 'ροδαρά μας', σαν Χαράλαμπος του Ευστρατίου διάφορες 'χαρούμενες ιστορίες' και με το όνομά του ή μόνο με τα αρχικά 'Χ.Μπ'. πολλά και διάφορα. Ιστορικές αναδρομές, επιφυλλίδες, οδοιπορικά, βιβλιοπαρουσιάσεις, ανταποκρίσεις... Από πού και πώς ν’ αρχίσω και πού και πώς να τελειώσω. Αλλο πράγμα και τ’ αποκόμματα με κείμενά του, που έχω αποθησαυρίσει, ως φανατικός - θανατικός (έως θανάτου δηλαδή) αναγνώστης του απ’ τα 'Χανιώτικα νέα' κυρίως: 'Οδοιπορικό στον Αποκόρωνα του 1899', 'Η Ελένη με τη μακρέ ποδάρα και η Ζεχρά η αλανιάρα', 'Ο γουσταύος Φλουράνς, ο Αχιλλέας Ντε Γκράντι και τα Ελεύθερα Χανιά', 'Τα ευτράπελα της απογραφής του 1896', 'Στη στράτα του Μουσούρου υπό καπνούς του πούρου', 'Το αγλαόμορφον άλσος του Πλατανιά Χανίων το 1779', 'Του Αβέρωφ και του Δρουμπίλη τα μαγέρικα, η φτερωτή πόρτα και το τσούδισμα της φρίσας', 'Ενα αυτόγραφο κείμενο του Βενιζέλου', 'Ο Γεώργιος Τσόντος στα χρόνια 1895 - 97', 'Ο κεφάτος μισογύνης Σουρής', 'Οι γειτονιές εχαίρουντο οι τόποι αναγαλλιούσα'. Οι τίτλοι κάποιων απ’ αυτά...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η παραπάνω 'εύφημη μνεία' είναι απόσπασμα απ’ την ομιλία του γράφοντος στην αποσπερίδα που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Αρμένων (17 Αυγούστου) για τον Χαράλαμπο Μπουρνάζο.

Χανιώτικα νέα (20.08.2012)