ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'Θα ’ρθει μια μέρα, που η απληστία της ιδιοκτησίας, του πλούτου και της έπαρσης θα αποθηκευτούν στις Τράπεζες, στις πολυεθνικές και σε τόσους λίγους, που οι πολλοί μη κατέχοντες θα ξεσπάσουν σαν θεομηνία, που θα κάνει τη ζωή των ολίγων κατεχόντων κόλαση...'.

Σαν προφητεΙα του Κοσμά του Αιτωλού ή σαν 'ρήση' ενός μαρξιστή - λενινιστή ακούγεται το πρώτο σημερινό 'πεταχτό'. Ούτε ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ούτε ένας μαρξιστής - λενινιστής το είπε, πάντως. Ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ναι ο γνωστός Αριστοτέλης Ωνάσης, σε μια συνέντευξή του στον Δημήτρη Λυμπερόπουλο το είπε. Απίστευτο κι όμως αληθινό!
Να μπΟρουνα τα σύννεφα χαρά να τα φορτώσω/ και στους θλιμμένους του ντουνιά όλη να την απλώσω. Κοινωνικού περιεχομένου η σημερινή μαντινάδα του πρώτου κατά τα πρεσβεία μαντιναδολόγου μας. Ασυναγώνιστος και σ’ αυτό το είδος ο Ηλίας ο Σταματάκης.
ΑλΙμονο στο κράτος που δεν δείχνει ανθρώπινο πρόσωπο, τρις αλίμονό του όμως, αν για να το δείχνει μια φορά στο τόσο χρειάζεται παρέμβαση πρωθυπουργού. Από τον φίλο μου τον γερω-δάσκαλο το σχόλιο.
Οποιος έχει τα γένια έχει και τα χτένια. Σωστό. Ισχύει όμως και το άλλο. Είναι πολλοί που έχουν γένια και δεν έχουν χτένια. Και το παράλλο. Κάποιοι δεν έχουν γένια έχουν όμως χτένια για τα γένια των άλλων. Λόγια της ζέστης;
ΑπλΕς κουβΕντες! Το νερό μιας περιοχής, γενικά το λέω, με αφορμή την έντονη ανησυχία των κατοίκων του Στύλου, δεν μπορεί να είναι ολίγον κατάλληλο ή ολίγον ακατάλληλο. Ή κατάλληλο είναι για να το πίνουν άνθρωποι ή ακατάλληλο. Με την υγεία δεν παίζουμε.
'ΚακοκρΑτης' τελικά ο πολλά και διάφορα υποσχόμενος... Καλλικράτης. Πολλοί είναι οι Δήμοι που απειλούνται με λουκέτο. Κάποιοι απ’ τους παροικούντες στην τοπική αυτοδιοικητική Ιερουσαλήμ έχουν αρχίσει μάλιστα να κάνουν προβλέψεις για την πρωτιά...
ΜαρΙα ΖαβιανΕλη, ποιήτρια, Χανιά: Με το ποίημά σου 'Σάββατο απόγευμα', που πήρε το πρώτο βραβείο στον 1ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό UNESCO Κεφαλληνίας 2012 (η απονομή έγινε στο Αργοστόλι στις 14 Ιουλίου) κλείνω τη στήλη σήμερα. Και γιατί, όπως μου γράφεις, το αγαπάς πολύ και γιατί είναι επίκαιρο! Ο χειμώνας έρχεται και θα ’ναι βαρύς! Συγχαρητήρια, Μαρία! Να συνεχίσεις να γράφεις τέτοιας λογής ποιήματα!
Ο ΚορΙνθιος Φειδώλας είχε μια άγρια φοράδα που την έλεγαν Αύρα. Ηταν τόσο ατίθαση που, όταν κάποτε ξεκινούσε μια ιπποδρομία, πέταξε κάτω τον αναβάτη και στη συνέχεια, έτρεξε χωρίς αυτόν και έφτασε πρώτη στο σημείο τερματισμού. Οι Ηλείοι, αφού συσκέφτηκαν, ανακήρυξαν νικητή τον Φειδώλα και του επέτρεψαν να στήσει άγαλμα της Αύρας στην Αλτη της Ολυμπίας, όπου συνήθιζαν. Αυτός το έκανε ευχαρίστως (Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας', εκδ. 'Σαββάλας').

'Ακούμπησε το κεφάλι στο παγωμένο παγκάκι./ Φίλος θλιμμένος ο χρόνος, συνοδός ο σκύλος./ Σκύβει, αρπάζει λευκό κόκαλο τη μέρα.../ Πολύτιμη, ανάμεσα στα δόντια του./ Λάφυρο σκουριασμένο έγινε ο καιρός/ Λουλούδια πεταμένα οι λέξεις της συμπόνιας./ Μαύρες γραμμές περνούν οι μέρες.../ Τρένα, λυγμοί, σταθμοί παλιές αγάπες,/ Πλατείες -αγκαλιές, δρόμοι- αγκάθια./ Μια προσευχή τα χείλια ψιθυρίζουν./ Το σύννεφο παρακαλώ μη βρέξει./ Τον ήλιο να είναι φίλος'.
Το ποίημα της Μαρίας Ζαβιανέλη 'Σάββατο απόγευμα'...

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (04.08.2912)