Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ


ΝΟΕΜΒΡΗΣ από χθες! Καλό μήνα, λοιπόν, και καλά κρασιά! Κυριολεκτικά γιατί αύριο που είναι τ’ Αϊ-Γιώργη του Μεθυστή, δοκιμάζουμε τα καινούργια κρασιά, και μεταφορικά, όμως! Γι’ άλλη μια φορά, αυτόν τον μήνα, βρίσκεται 'επί ξυρού ακμής' η πατρίδα μας.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!







ΝΟΕΜΒΡΗΣ από χθες! Καλό μήνα, λοιπόν, και καλά κρασιά! Κυριολεκτικά γιατί αύριο που είναι τ’ Αϊ-Γιώργη του Μεθυστή, δοκιμάζουμε τα καινούργια κρασιά, και μεταφορικά, όμως! Γι’ άλλη μια φορά, αυτόν τον μήνα, βρίσκεται 'επί ξυρού ακμής' η πατρίδα μας.

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Μια παροιμιακή έκφραση, που μεταχειρίζονταν πολύ συχνά οι αρχαίοι Ελληνες είναι η φράση 'επί ξυρού ακμής'. Την χρησιμοποιούμε κι εμείς για κάθε τι που βρίσκεται σε κρίσιμη στιγμή, σε τόσο κρίσιμη, ώστε και το ελάχιστο μπορεί να επιφέρει αποτέλεσμα ζωής ή θανάτου. Τίποτα δεν μπορεί να ισορροπήσει στην κόψη του ξυραφιού (ξυρός λεγόταν το ξυράφι), είναι φανερό. Και για να χρησιμοποιήσω δυο στίχους απ’ την Ιλιάδα του Ομήρου, όπου υπάρχει η φράση 'επί ξυρού ίσταται ακμής' σε μετάφραση Ν. Καζαντζάκη - Ι.Θ. Κακριδή: «Από μια τρίχα η τύχη κρέμεται την ώρα αυτή ολονών μας,/ οι Αργίτες τώρα αν θα γλιτώσουμε για αν πάμε κατ’ ανέμου». Κλείνω την παρένθεση και ξαναγυρίζω στον Νοέμβριο.
ΔΕΚΑΔΕΣ είναι τα ονόματα που έχει δώσει ο λαός μας στον μήνα τούτο. Τον λέει Βροχάρη, Κρασοσμηνά, Σκιγιάτη, Χαμένο, Ανακατεμένο, Μεσοσποριά, Παχνιστή, Νιαστή κι ακόμα εξαιτίας των γιορτών Μεθυστή, Αρχαγελλιάτη, Φιλιππιάτη, Αντριά... τον έλεγε, διορθώνω. Πάει τα ’φαγε η μαργμάγκα κι αυτουνού τα παρανόμια.
ΘΑ ΤΟΝ ΒΓΑΛΟΥΜΕ, δεν θα τον βγάλουμε, θα τον βγάλουμε, δεν θα τον βγάλουμε, θα τον βγάλουμε... Για τον Νοέμβριο, λέω. Άντε να δω το ποτήρι μισογεμάτο και να καταλήξω ότι θα τον βγάλουμε σαν χώρα. Παρα πέρα, όμως, τι γίνεται; Ώρες-ώρες σκέφτομαι πως μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει για να τελειώνουμε.
ΝΑ ΤΟ ΧΩΝΕΨΩ δεν μπορώ πως παίρνει τέτοια μέτρα/ ελληνική κυβέρνηση, να ’χει καρδιά ’πο πέτρα. Εκφράζει πλήρως το δημόσιο αίσθημα μ’ αυτήν του τη μαντινάδα ο Εννιαχωριανός. Πώς να χωνέψει ο κόσμος τα αχώνευτα;
«ΣΤΑΘΗΚΑ στην άμμο της θάλασσας κι είδα ν’ ανεβαίνει από τη θάλασσα ένα θηρίο με δέκα κέρατα κι εφτά κεφάλια. Πάνω στα κέρατά του ήσανε δέκα στέμματα και στα κεφάλια του είχε ονόματα βλάσφημα».
Από την 'Αποκάλυψη του Ιωάννη' (μετάφραση: Νίκου Ψαρουδάκη). Στην 'Αποκάλυψη' πήγε ο νους μου βλέποντας στην τηλεόραση τι άφησε πίσω του ο τυφώνας Σάντυ...
ΩΣ ΧΑΡΙΕΝ εστ’ άνθρωπος, αν άνθρωπος ην. (Πράγματι χαριτωμένος είναι ο άνθρωπος, αν είναι άνθρωπος).
Ταιριάζει απόλυτα η φράση αυτή του Μένανδρου στον γνήσιο ευπατρίδη εκ Ποταμίδας Κισάμου ορμώμενο Δρ. Χημείας Θεόδωρο Φωτάκη, που έφυγε, πλήρης ημερών, τις προάλλες, για τη Χώρα των Μακάρων. Από κει, δίπλα στον αγωνιστή παππού του, τον Φωτογιώργη, θα εξακολουθήσει να γνοιάζεται στους αιώνες των αιώνων την Ποταμίδα του!
ΟΤΑΝ αναγγέλθηκε στην Αθήνα ο θάνατος του Μ. Αλεξάνδρου, ο ρήτορας Δημάδης, φίλος των Μακεδόνων, συμβούλεψε τους Αθηναίους να μην το πιστέψουν, γιατί, αν ήταν αλήθεια, προ πολλού θα μύριζε από το νεκρό σώμα όλη η οικουμένη. Ο Φωκίων, βλέποντας ότι ο λαός ήθελε να ξεσηκωθεί εναντίον των Μακεδόνων, προσπαθούσε να τον συγκρατήσει. Επειδή, όμως, πολλοί από το βήμα φώναξαν ότι είναι αλήθεια πως πέθανε ο Αλέξανδρος και ξεσήκωναν το πλήθος, ο Φωκίων είπε: «Λοιπόν, αν πράγματι πέθανε σήμερα, τότε και αύριο και μεθαύριο νεκρός θα είναι, ώστε μπορείτε να σκεφτείτε με περισσότερη ησυχία και ασφάλεια». Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστορίας' εκδ. 'Σαββάλας'.

«Στου Νοέμβρη το χαρτί/ βάζει υπογραφή η βροχή./ Θα ποτίσω όλη την πόλη/ το χωράφι, το περβόλι./ Και θα πλύνω τις σκεπές/ τα μπαλκόνια, τις αυλές./ Θα ετοιμάσω το τοπίο,/ να ’ρθει το μεγάλο κρύο!/ Το χαρτί ο αέρας παίρνει/ και στα σύννεφα το φέρνει./ Κι η βροχή πιάνει δουλειά/ μούσκεμα όλα τα παιδιά»
Το ποίημα 'Νοέμβριος' της Ρένας Καρθαίου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα  (02.11.2012)

Πίνακας Γιάννη Τσαρούχη

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου