ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Οσο υπάρχουν δάσκαλοι που επιμένουν να σηκώνουν στις πλάτες τους την υπόθεση της λαϊκής μας παιδείας, υπάρχει ελπίδ.

ΠΕΜΠΤΑΚΙΑ ΤΟΥ ΠΕΜΠΤΟΥ
Το Πολυτεχνείο ζει μέσα από τα μάτια μας (2)

Aφιερωμένος στην εξέγερση των φοιτητών του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 1973 και ο σημερινός Παιδότοπος. Το είχα υποσχεθεί στα Πεμπτάκια του Πέμπτου, στα παιδιά της Ε’ τάξης του 5ου Δημ. Σχολείου δηλαδή, κι όπως λέει η παροιμία 'άγιου μην τάξεις τάξιμο και του παιδιού κουλούρι'. Χαλάλι τους και τρις χαλάλι τους! Θα ήταν κρίμα να μην έβγαιναν στο λιακωτό της δημοσιότητας κυρίως τα ποιήματα που έγραψαν τα παιδιά. Μαζί με αυτά φιλοξενούνται και όλα τα πολύ ωραία 'σκέφτομαι και γράφω' που έγραψαν τα παιδιά στον απόηχο του φετινού εορτασμού στο σχολείο τους καθώς και δύο ζωγραφιές με μία φωτογραφία. Οσο υπάρχουν δάσκαλοι που επιμένουν να σηκώνουν στις πλάτες τους την υπόθεση της λαϊκής μας παιδείας, υπάρχει ελπίδα, είχα γράψει το προηγούμενο Σάββατο σ’ αυτήν την στήλη! Το επαναλαμβάνω και σήμερα.

Γι’ άλλη μια φορά συγχαρητήρια στις δασκάλες και στα παιδιά!
Β.Θ.Κ.

'Για το Πολυτεχνείο'

Πολυτεχνείο του ‘73,
σε θαυμάζω, σε τιμώ και σε λατρεύω
με τον αγώνα σου που έδωσες,
με τους φοιτητές σου, τους νέους σου
τους τιμημένους.

Πολυτεχνείο του Νοέμβρη,
θαυμάζω το θάρρος σου, την πίστη σου
στην ελευθερία.
Εσύ, Πολυτεχνείο, που αντιστάθηκες στα τανκς,
στη χούντα, στη δικτατορία.

Μεγάλο Πολυτεχνείο, Μέγα Πολυτεχνείο,
έδωσες θάρρος σε όλους τους πολίτες
της εποχής,
έδωσες πίστη στην ελευθερία,
στη Δημοκρατία,
μέχρι και ραδιοφωνικό σταθμό έφτιαξες.

Πολυτεχνείο, φοιτητές,
Σας τιμώ και σας σέβομαι!
Ελπίζω να σας τιμούν και να σας σέβονται
στο ερχόμενο μέλλον!

Θοδωρής Σαπουνάκης Ε1

'Για το Πολυτεχνείο'

Οι φοιτητές στο Πολυτεχνείο
χωρίς δισταγμό
αγωνίζονται για την ελευθερία.
Είναι άοπλοι.
Το μόνο τους όπλο είναι η πίστη τους
σ’ αυτήν.
Ολοι εσείς φοιτητές, γενναίοι και γενναίες
που σας πληγώνουν τα τανκς
ζητάτε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Ζητάτε ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Κι άρχιζουν σιγά - σιγά
κι άλλοι να επανασταστούν
μαζί σας
και να φωνάζουν συνθήματα
ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!
Οι τύραννοι φοβούνται!
Φεύγουν!
Κι αρχίζουν όλοι να φωνάζουν
Είμαστε ελεύθεροι!
Είμαστε ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ!
Ελένη Δημητρίου, Ε1

Από αυτή τη γιορτή που έγινε την Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012 στο 5ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων, κατάλαβα ότι όλοι οι φοιτητές του Πολυτεχνείου αγωνίστηκαν για μια Ελλάδα ελεύθερη. Ολοι όσοι παρακολούθησαν τη γιορτή, πιστεύω να είδαν και να ένιωσαν τη θλίψη, όπως και οι φοιτητές του Πολυτεχενίου.
Αργυρώ Μπατζάκη, Ε2

'Πολυτεχνείο'
Πολύς κόσμος
και πολλοί φοιτητές
μαζεύονται
στου Πολυτεχνείου τις αυλές.

Ζητάν τη Δημοκρατία
και τη Λευτεριά
μα ο Παπαδόπουλος
δεν τη δίνει τώρα πια.

Τις σφαίρες δεν τις υπολογίζουν
μα τα αδέρφια τους
όλα τα ενθαρρύνουν.

Όταν το τανκ σπάει την πύλη
ο κόσμος προσπαθεί να φύγει.

Μα στο τέλος
οι τύραννοι φοβούνται
και οι πολίτες
αρχίζουν να γλεντούνε.

Όμως την ελευθεριά,
δεν μας την παίρνει κανείς ξανά!
Κι αν ποτέ πάει να μας την πάρει,
εμείς θα επαναστήτουσουμε
και θα την πάρουμε πάλι!

Μαριλένα Ηλιάκη, Ε1

Μέσα από τη γιορτή, κατάλαβα πώς ήταν εκείνα τα χρόνια, πώς ήταν να ζεις με Χούντα και πώς ήταν οι άνθρωποι τότε. Αισθάνθηκα λίγο θλίψη που υπήρχαν αδιάφοροι άνθρωποι και που υπήρχε Χούντα. Πήρα πολλά μηνύματα από αυτή μας τη γιορτή.
Χριστίνα Ζαφειροπούλου, Ε2

Οι εντυπώσεις μου από τη γιορτή που κάναμε για το Πολυτεχνείο είναι ότι κάποιοι πάλευαν για την ελευθερία ενώ κάποιοι άλλοι κάθονταν στο σπιτάκι τους και ξεκουράζονταν. Ενιωσα περηφάνια λοιπόν για όσους πολέμησαν και το μήνυμα που πήρα είναι ότι το ίδιο πρέπει να κάνουμε κι εμείς.
Μαρία Παρασκάκη, Ε2

Μέσα από τη γιορτή μας ένιωσα θαυμασμό για τους φοιτητές και όλους όσους αγωνίστηκαν αλλά και θλίψη γι’ αυτούς που δεν αγωνίστηκαν. Είδα φωτογραφίες από αυτούς που πέθαναν, ανθρώπους που δεν τους ένοιαζε αν θα έρθει η δικτατορία και αστυνομικούς που έκαναν βασανιστήρια. Το μήνυμα που πήρα είναι πως δεν μπορούμε να στερούμε την ελευθερία του άλλου.
Πέρσα Σαρρή, Ε2

Στη γιορτή ένιωσα λύπη γι’ αυτά που έμαθα. Δεν θα ήθελα ποτέ να ζούσα εκείνη την εποχή.
Χάρης Φραγκεδάκης Ε2

Στη γιορτή μας ήμουνα χαρούμενος γιατί παίξαμε ένα θεατρικό κι εγώ ήμουν αστυνομικός. Ομως κατάλαβα πόσο άσχημα συμπεριφέρονταν οι αστυνομιικοί σε ανθρώπους αθώους που αγωνίζονταν για τη δημοκρατία.

Νίκος Γκογκολαούρι Ε2

Μόλις μπήκα στη σκηνή ένιωθα άγχος αλλά καθώς έλεγα τα λόγια μου κοίταζα το ταβάνι και το πάτωμα κι όχι τους θεατές. Μου έκαναν εντύπωση τα βίντεο στα οποία είδαμε ανθρώπους, που ήθελαν ελευθερία, να τραυματίζονται και να σκοτώνονται από τα αδέλφια τους. Ενιωσα λύπη όπως και πολλοί από τους θεατές που έκλαιγαν.

Αγελος Καραχάλιος Ε2

Με αυτή τη γιορτή κατάλαβα πόση καταπίεση ένιωσαν οι φοιτητές.
Χρήστος Αρβανίτης Ε2

Χανιώτικα νέα (25.11.2012)