ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Όταν κατάλαβε πως έφτασε το τέλος του/ μια ήταν η χάρη που μου ζή-
τησε/  ο πατέρας μου\ Να τον πάω μέχρι το χωράφι/ για ν? αποχαιρετήσει τα
δέντρα/ τα τελευταία απ' τα πολλά που φύτεψε'.

ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΑΣ ΠΟΥΜΕ ότι μας δίνουν και τις τρεις δόσεις που περιμέ-
νουμε να μας δώσουν τη Δευτέρα, μαζεμένες. Ας πούμε ότι
αντιμετωπίστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και το ζή-
τημα βιωσιμότητας του χρέους. Ας πούμε ότι όλα πήγαν κα-
λύτερα και από ό,τι η ελληνική κυβέρνηση περίμενε να πάνε.
Ε και; Θ? αλλάξουν τα πράγματα από μόνα τους, αν εμείς δεν
τα αλλάξουμε; Εδώ σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρ-
βουνα.
Ο ΛΟΓΟΣ στον διάσημο Ελληνα φιλόσοφο Παναγιώτη Κον-
δύλη που έφυγε απ? τη ζωή πριν από 14 χρόνια. 'Καμιά συμ-
μαχία και καμιά προστασία δεν κατασφαλίζει όποιον βρίσκεται
μαζί της σε σχέση μονομερούς εξάρτησης. Τα δίκαια της Ελ-
λάδας δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, όσο πίσω τους βρίσκεται
ένας παρίας με διαρκώς απλωμένο το χέρι, κάποιος που ζει
από δάνεια, επιδοτήσεις και προγράμματα στήριξης'. Οταν
αυτός τα έλεγε, οι πολιτικοί μας φορούσαν ωτασπίδες.
ΧΟΡΤΑΣΑΜΕ μνημόνια, φτάνουν δεν θέλουμ? άλλο,/ τα
τρία μας εκάμανε κακό πολύ μεγάλο! Ως εδώ και μη παρέκει
θα μπορούσε να έχει τίτλο η μαντινάδα που μου έστειλε προ-
χθές ο Ηλίας ο Σταματάκης. Ούτε παραγγελιά να του την είχα.
ΑΝΕΡΓΙΑΣ το ανάγνωσμα... Ο τίτλος του κύριου θέματος
στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας μας. Κάθε μέρα πλησιαί-
νουν οι συμπολίτες μας που καταπίνει η δράκαινα...
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΠΕΡΥΣΙ έτσι κι εφέτος δεν παρέθεσε την 'ει-
θισμένη εόρτια τράπεζα', χθες ημέρα των ονομαστηρίων του
(του Αγίου Αμφιλοχίου) ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Κι-
σάμου και Σελίνου Αμφιλόχιος Ανδρονικάκης. Αντ? αυτού και
μετά τη Θεία Λειτουργία που τέλεσε στο Μοναστήρι της Γω-
νιάς παρέθεσε γεύμα αγάπης στους τροφίμους του Αννου-
σάκειου Ιδρύματος και παρακάλεσε να δώσουν όποιοι
επιθυμούν, αντί για να του κάνουν δώρο, σ? αυτό τις δωρεές
τους. Να θυμίσουμε ότι εκτός των άλλων δράσεών του το
Αννουσάκειο Ιδρυμα προσφέρει 1.500 μερίδες φαγητού σε
συνανθρώπους μας που πεινούν. Και εις έτη πολλά και διά
της στήλης Σεβασμιότατε!

ΤΟ 18ο ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑ του πατέρα μου σήμερα. Σή-
μερα ημέρα των γενεθλίων μου. Στη μνήμη του αφιερωμένο
το ποίημα με το οποίο κλείνω τη στήλη...
Ο ΑΝΤΩΝΙΟΣ πολέμησε για τελευταία φορά τον Οκταβιανό
στην Αλεξάνδρεια. Προτού ακόμη αρχίσει η μάχη, ο στόλος
και το ιππικό του αυτομόλησαν στον εχθρό και ο ίδιος νική-
θηκε, αφού του έμειναν πολύ λίγες δυνάμεις. Επέστρεψε, λοι-
πόν, στο παλάτι, ψάχνοντας για την Κλεοπάτρα. Αυτή είχε
δώσει εντολή να του πουν ότι αυτοκτόνησε, ενώ ήταν ακόμη
ζωντανή. Ο Αντώνιος, τότε, είπε: 'Γιατί, λοιπόν, αργείς, Αντώ-
νιε; Τη μόνη πρόφαση που σου έμεινε να αγαπάς τη ζωή σου
την πήρε η τύχη'. Και λύνοντας τον θώρακα του είπε 'Κλεο-
πάτρα, δεν λυπάμαι που σε έχασα. Γιατί αμέσως θα έλθω
κοντά σου, εκεί που είσαι. Λυπάμαι μονάχα γιατί εγώ, ένας
τέτοιος άνδρας, φάνηκα κατώτερος στην ψυχή από μια γυ-
ναίκα'. Χτυπήθηκε, λοιπόν, με το εγχειρίδιό του στην κοιλιά,
αλλά δεν πέθανε αμέσως. Πέθανε λίγο αργότερα στην αγκα-
λιά της Κλεοπάτρας. Από το βιβλίο 'Η άλλη όψη της Ιστο-
ρίας', εκδ. 'Σαββάλας'.
'Και την καρυδιά εγώ θα την φυτέψω, μου ?πε την άλλη μέρα ο
πατέρας μου/ όταν τελειώσαμε με τις ελιές./ Λένε πως όποιος
φυτέψει καρυδιά,/ την βγάζει, δεν την βγάζει, την χρονιά,/ σκε-
φτόμουν, ενώ άνοιγα τον λάκκο./ Μάζευα τα καρύδια εφέτος/
δεκαοχτώ χρόνια μετά το φευγιό του/ και τα θυμήθηκα όλα
τούτα./ Κοντά σ? αυτά και πως,/ στον χρόνο απάνω/ όταν κατά-
λαβε πως έφτασε το τέλος του/ μια ήταν η χάρη που μου ζή-
τησε./ Να τον πάω μέχρι το χωράφι/ για ν? αποχαιρετήσει τα
δέντρα/ τα τελευταία απ? τα πολλά που φύτεψε'..
Από το ποίημα του γράφοντος '24 Νοεμβρίου'.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (24.11.2012)