..ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Οντως κρύβουν απίστευτες δυνάμεις τα παιδιά και όντως το χρέος των δασκάλων τους είναι να δίνουν τις αναγκαίες ευκαιρίες στα παιδιά για να τις αναπτύσσουν. Τόξα απ’ τα οποία εκτοξεύονται τα παιδιά σαν ολοζώντανα βέλη οι δάσκαλοί τους, για να θυμηθώ τον Λιβανέζο ποιητή Χαλίλ Γκιμπράν, τι άλλο! Το κάνουν πράξη οι δάσκαλοι του Γυμνασίου Βάμου.
Δείτε περισσότερο...ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

.

ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ
Επιμέλεια: 
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
Kakatsakis@sch. gr

Kαλοί μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο! 
«Υπάρχουν παιδιά που κρύβουν απίστευτες δυνάμεις μέσα τους. Δυνάμεις που σχετίζονται με το πνεύμα, τις τέχνες, τη μουσική, τη δημιουργικότητα, τον αθλητισμό. Δουλειά των εκπαιδευτικών, εκτός των άλλων, είναι να εντοπίσουν αυτές τις δυνάμεις και να τις αναδείξουν. Να δώσουν στους μαθητές τη δυνατότητα να πιστέψουν ότι τις έχουν και να τις καλλιεργήσουν και ασφαλώς να τις χρησιμοποιήσουν δημιουργικά προς όφελός τους, αλλά και προς όφελος του συνόλου». Προσυπογράφω, και μάλιστα με τα... δύο μου χέρια, αυτά που υπογραμμίζει ο διευθυντής του Γυμνασίου Βάμου Περικλής Μαχαιράς, προλογίζοντας το φετινό, 8ο κατά σειρά, τεύχος του εξαίρετου περιοδικού 'Μαθητών λόγος' που βγάζει το σχολείο. Οντως κρύβουν απίστευτες δυνάμεις τα παιδιά και όντως το χρέος των δασκάλων τους είναι να δίνουν τις αναγκαίες ευκαιρίες στα παιδιά για να τις αναπτύσσουν. Τόξα απ’ τα οποία εκτοξεύονται τα παιδιά σαν ολοζώντανα βέλη οι δάσκαλοί τους, για να θυμηθώ τον Λιβανέζο ποιητή Χαλίλ Γκιμπράν, τι άλλο! Το κάνουν πράξη οι δάσκαλοι του Γυμνασίου Βάμου, όπως και στην έκδοση του περί ου ο λόγος εντύπου, φαίνεται πεντακάθαρα, ακόμα και με μια απλή ματιά στα περιεχόμενα. Πολυποίκιλα τα θέματα με τα οποία ασχολούνται τα παιδιά. Μένουμε σήμερα στην ενότητα για τα χωριά τους. Και λέω 'σήμερα' γιατί, Θεού θέλοντος, θα φιλοξενηθούν αργότερα κι άλλες εργασίες από τον 'Μαθητών λόγο' στον 'Παιδότοπο'. Αυτά προσώρας για να συνοδεύσω τα ολόθερμα συγχαρητήριά μου σε σύμπασα την τωρινή σχολική κοινότητα του πάντα ένδοξου Γυμνασίου μας!

Σας χαιρετώ με αγάπη
Β.Θ.Κ.

Περιεχόμενα

Οικονομική κρίση και πολιτισμός 
Συνέντευξη του λυράρη Ηλία Βλαμάκη 
Τραγωδίες στην άσφαλτο με ανηλίκους 
Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού 
Ενδοσχολική βία
Συνάντηση με τον επιχειρηματία κ. Κωστή Ζομπανάκη 
Οι μαθητές γράφουν για τα χωριά τους 
Ο Κουλές στο Νιο Χωριό
Κόκκινο Χωριό: Βιοτεχνία φυσητού γυαλιού και μπρούτζου
Ο Αη Γιώργης στην Εξώπολη
21/12/2012 Το τέλος του κόσμου;
Why the world didn’t end
Ο πόλεμος των κουμπιών
Σχέδιο με χρωματιστά μολύβια
Σημαντικός ποταμός της Γαλλίας
Το τρίγωνο των Βερμούδων
Περιβάλλον
Χρήσιμες συμβουλές για τον σκύλο σας
Μάθε κι αυτό
Διασκέδαση
Ειδήσεις από το σχολείο μας 
Πειράματα Φυσικής και Χημείας


Υπεύθυνες καθηγήτριες
Αρκολάκη Πηνελόπη, Γαλλικής Γκαγκαδέλη Αικατερίνη, φυσικός Εφραιμίδου Σοφία, Αγγλικής Συμμετοχή: Καλαϊτζάκη Ειρήνη, Πληροφορικής

Συντακτική Επιτροπή
Καλλιβρετάκη Μαρία - 
Γελασάκη Χρύσα -
Νικολοζάκη Ολγα-
Ανιτσάκης Μανώλης


Ο  Κουλές  στο  Νιο Χωριό
Βρίσκεται ψηλά στο κέντρο της επαρχίας Αποκόρωνα, περίπου 25 χλμ. νοτιοανατολικά της πόλης των Χανίων και νοτιοανατολικά του χωριού Νιο Χωριό. Το όνομά του διατηρείται ακόμα από την τούρκικη ονομασία su Kulesi, αφού κτίστηκε από Τούρκους. Στον λόφο που βρίσκεται ο Κουλές οδηγεί δρόμος που ξεκινά από το Νιο Χωριό. Το φρούριο δεν βρίσκεται σε καλή κατάσταση, γιατί δεν έχει αναπαλαιωθεί ποτέ, με μερικούς μόνο τοίχους να μνημονεύουν το ένδοξο παρελθόν του. Το πότε ξεκινά ακριβώς η ιστορία του Κουλέ μας είναι άγνωστο, το μόνο που ξέρουμε είναι ότι το κτήριο που βλέπουμε σήμερα κτίστηκε από τους Τούρκους στο σημείο που προϋπήρχε ενετικός πύργος με σκοπό τον έλεγχο του Κάμπου των Καλυβών, των χωριών της Ρίζας και του περάσματος του Αποκόρωνα προς τα Κεραμειά.
Ο Κουλές αυτός αποτελούνταν από ένα κεντρικό ορθογώνιας κάτοψης κτηριακό συγκρότημα με πολεμίστρες στις μακρές του πλευρές και πλαισιωνόταν από δύο ημικυκλικές υπερυψωμένες θέσεις πυροβολικού στην ανατολική και στη δυτική πλευρά του με τη μορφή πύργων, στη βάση των οποίων (στο ύψος των άλλων) είχαν πολεμίστρες. Αλλο ένα μικρότερο φρούριο βρισκόταν ακριβώς στην απέναντι κορυφή, ενώ ανάμεσά τους υπάρχει ακόμη η στέρνα στην οποία συνέλεγαν νερό για τις ανάγκες των φρουρών.
Μαραγκουδάκη Κλειώ 
Κώστας Μαραγκουδάκης Α2


Ο Αη Γιώργης στην Εξώπολη
Τα τελευταία χρόνια άρχισαν οι κάτοικοι από το χωριό Εξώπολη της επαρχίας Αποκορώνου να εορτάζουν πανηγυρικά το μικρό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου που βρίσκεται στον εγκαταλελειμμένο από το 1970 μικρό οικισμό με την ονομασία Αργυρομούρι, αναβιώνοντας ταυτόχρονα ένα παλιό έθιμο που γινόταν με τον αγιασμό των προβάτων. Για τη χρονολογία που κτίστηκε το εκκλησάκι δεν γνώριζε   κανένας   να   μου   πει, όμως, υποθέτουν ότι είναι μεταβυζαντινό, επειδή στερείται αγιογράφησης.
Την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου τη θεωρούσαν θαυματουργή. Επί τουρκοκρατίας, γύρω στο 1890 πέρασε από την εποχή αυτή ένα τούρκικο απόσπασμα, του οποίου οι άνδρες μπεκροπίνανε στην Εξώπολη και άρχισαν μετά να πειράζουν τον Αγά του χωριού, έχοντας ως στόχο τους το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου. Ο Αγάς, λοιπόν, για να αποδείξει ότι δεν υπολογίζει τη δύναμη του Αϊ Γιώργη, αποφασίζει να ρίξει πέντε βολές με το κανόνι για να γκρεμίσει την εκκλησία. Οι τέσσερις βολές βρήκαν την πρόσοψή της, η οποία όχι μόνο δεν γκρεμίστηκε, αλλά αντιθέτως σχηματίστηκε εκεί ένας σταυρός. Το βόλι από την πέμπτη βολή δεν βρέθηκε πουθενά. Ενοχλημένος ο Αγάς πηγαίνει κοντά και εισέρχεται μέσα στην εκκλησία κατεβάζοντας το εικόνισμα του Αγίου με σκοπό να το μαγαρίσει. Οταν κάθισε με κατεβασμένα τα ρούχα του έτσι σκυφτός που ήταν, έμεινε κολλημένος δίχως να μπορεί να κουνήσει. Εκεί τον βρήκαν αργότερα οι άλλοι για να τους παρακαλέσει να του φέρουν έναν παπά για να ζητήσει συγχώρεση και να τον λυπηθεί ο Αγιος, του οποίου και τι δεν έταξε. Χαρακτηριστικό είναι το ποίημα που γράφτηκε για τον Αγά όπου σε ένα σημείο λέει:
«Αη Γιώργη μου άφησέ με, παράκληση σου κάνω/ και μπλιό μου εις τη μέση μου ζώνη δεν ξαναβάνω./ Κάθε χρόνο τάσσω σου να φέρνω με μουλάρι/ λάδι από το αλετριβιδειό σ’ ασκιά ένα γομάρι./ Και πάλι ξανατάσσω σου τ’ αρσενικό ζευγάρι/ απού τα βάνω στο ζυγό κι ’ναι ένα καμάρι./ Τάζω σου και δυο σώχωρα δίπλα απ’ την αυλή σου/ βοσκότοπο στον Ασπρουγα να ’ναι για ονομίς σου...».
Μετά τη λειτουργία ο παπάς έβαζε μέσα σε ένα λέρι, μπαρούτι, σκόρδο, λιβάνι και αγιασμό. Γυρνούσε την πλάτη του και πετούσε το λέρι στα συγκεντρωμένα ζώα και όποιο ζώο χτυπούσε το κουδούνι, του το φορούσαν 40 μέρες εκτός και αν αυτό το λέρι ανήκε στον ιδιοκτήτη του ζώου, οπότε θα το φορούσε μόνιμα στον λαιμό του.

ΠΗΓΕΣ: «Χανιώτικα νέα» 5-5-2005, Ιστορικό Αρχείο Κρήτης, Ξενάκη Αννα (το γένος Ανδρουλιδάκη), Καπαδουκάκης Αντώνης, Κονταξάκης Εμμανουήλ

Ξενάκης Γιώργος Α2