. ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

 Ο χρόνος που αγνοεί τον τεμαχισμό του σε χιλιετίες, σε αιώνες, σε χρόνια, σε μήνες, σε μέρες, σε ώρες, σε λεπτά, σε δευτερόλεπτα, σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Ο χρόνος σε ρόλο θύματος, μα και σε ρόλο θύτη… Ο χρόνος σε ρόλο εντολοδόχου, μα και σε ρόλο εντολέα. Ο χρόνος στιγμή και ο χρόνος αιωνιότητα…

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
“ΝΑ ΤΡΕΧΕΙΣ πίσω απ’ το χρόνο,/ ή/ ο χρόνος να σε κυνηγά,/ κι έπειτα να βλέπεις ένα σπουργίτι που δεν ξέρει τους μήνες/ που δεν ξέρει Μάρτιο και Δεκέμβριο/ παρά μονάχα το πέταγμα στη μεγάλη Άνοιξη του ΘΕΟΥ”…

ΔΙΑΒΑΖΩ και ξαναδιαβάζω τα που έγραψε, μεταξύ των άλλων, εν είδει ποιητικού προλόγου το με δικά του ποιήματα και δικές του εικόνες Ημερολόγιο 2014, με τον τίτλο “Εκκοκιστήριο Ιδεών”, που κυκλοφόρησε ο φίλος Γιάννης Ναζλίδης απ’ τη Βέροια. Τρέχω κι εγώ πίσω απ’ τον χρόνο, με κυνηγά κι εμένα ο χρόνος. Ολοι τρέχουμε πίσω απ’ τον χρόνο, όλους μας κυνηγά ο χρόνος, ο χρόνος είναι χρήμα, “time is money”, όπως λένε οι Αγγλοι…

ΕΓΩ και ο χρόνος, εμείς και ο χρόνος, ο χρόνος χρήμα, ο χρόνος πουλί, ο χρόνος ένας σπουργίτης. Ενας υπαρκτός σπουργίτης, όπως αυτούς που φτεροκοπούν έξω απ’ το παράθυρό μου, ενώ γράφω… Ο χρόνος – σπουργίτης που αγνοεί τον τεμαχισμό του σε χιλιετίες, σε αιώνες, σε χρόνια, σε μήνες, σε μέρες, σε ώρες, σε λεπτά, σε δευτερόλεπτα, σε κλάσματα του δευτερολέπτου. Ο χρόνος σε ρόλο θύματος, μα και σε ρόλο θύτη… Ο χρόνος σε ρόλο εντολοδόχου, μα και σε ρόλο εντολέα. Ο χρόνος στιγμή και ο χρόνος αιωνιότητα… Αντε να επιστρέψω τώρα, στο σήμερα, Γιάννη!

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ Αντωνίου του Μεγάλου, μα και του Αγίου Αντωνίου του νέου του εν τη σκήτη της Βεροίας ασκήσαντος, σήμερα! Χρόνια πολλά και καλά στις πολλές Αντωνίες και στους πολλούς Αντώνηδες, λοιπόν! Ειδικά και διά της στήλης στους Κακατσαντώνηδες, έξι τον αριθμό, ζωή να ’χουνε!

“ΜΑΛΑΞΙΑΝΕ οι ρίμες σου νερά που κελαρύζουν/ κι όλου του κόσμου τις καρδιές εκείνες τις δροσίζουν”. Καλά το καταλάβατε. Οντως ο Ηλίας ο Σταματάκης, ο πρώτος κατά τα πρεσβεία και κατά την τάξη μαντιναδολόγος μας είναι αυτός που απονέμει τα εύσημα στον Εννιαχωριανό (Γιάννη Μαλαξιανάκη) για τις πραγματικά όμορφες ρίμες του. Θαυμαστής του κι εγώ!

ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΗΣ του Ηλία του Σταματάκη βεβαίως – βεβαίως, ο οποίος ουδεμία ευθύνη φέρει για το ότι η χθεσινή μαντινάδα του για τα Φώτα και του καλικάντζαρους είχε ξαναμπεί. Ολη η ευθύνη πάνω μου…

ΠΟΙΑ κρίση και ποια ξεκρίση! Τίποτα, τίποτα δεν μας σταματά να κόψουμε κι εφέτος όσες πίτες συνήθως κόβουμε κάθε χρόνο τους δύο πρώτους μήνες. Καμιά τρόικα δεν είναι ικανή να κόψει τούτο το έθιμο. Αλφα βήτα,/ κόψε πίτα/ δος κι εμέ/ και του Νικήτα…

ΓΙΑΝΝΗ Ναζλίδη, ζωγράφο – ποιητή, Βέροια: Να χαρώ εγώ! Τούτη η φράση που συνηθίζεις να χρησιμοποιείς στην επικοινωνία σου με τους άλλους, μου ’ρθε στο νου πολλές φορές έτσι όπως περιδιάβαζα απολαμβάνοντας κι απολαμβάνω περιδιαβάζοντας τις με δικές σου εικόνες και δικά σου ποιήματα σελίδες του Ημερολογίου 2014 με τίτλο “Εκκοκιστήριο Ιδεών” που κυκλοφόρησες. Να χαρώ εγώ ποιητή και ζωγράφο! Να χαρώ κι εγώ τον (και για) τον φίλο μου!

ΕΝΩ ο Αλέξανδρος ετοιμαζόταν να αναχωρήσει για την Ασία, έφτασε η είδηση ότι στην Πιερία το άγαλμα του μυθικού Ορφέα, που υπήρχε εκεί, ίδρωνε συνεχώς. Οι μάντεις έδιναν διάφορες ερμηνείες γι’ αυτό το φαινόμενο. Ένας από αυτούς, ο Αρίστανδρος ο Τελμισεύς, είπε στον Αλέξανδρο να μην ανησυχεί, γιατί, όπως φαίνεται, θα ιδρώσουν πολύ οι ποιητές και οι τραγουδιστές, συνθέτοντας ποιήματα και τραγούδια που θα υμνούν τα κατορθώματά του. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).

“Να τρέχεις πίσω απ’ το χρόνο,/ ή/ ο χρόνος να σε κυνηγά,/ κι έπειτα να βλέπεις ένα σπουργίτι που δεν ξέρει τους μήνες,/ που δεν ξέρει Μάρτιο και Δεκέμβριο,/ παρά μονάχα το πέταγμα στη μεγάλη Ανοιξη του ΘΕΟΥ/ Δίπλα στις μέρες είναι οι στιγμές,/ μικρές καλημέρες μεγάλων πόθων,/ μνήμες μαθητικών παρελάσεων/ αλλά και οι έρωτες που συνεχίζουν ν’ ανθίζουν στην αγνότητα,/ …και το κενό που υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του… που λέει ο Ελύτης./ Καμιά φορά που βλέπεις τα γένια των Αγίων,/ κρέμεται από εκεί ο χρόνος,/ πιασμένος μέσα σε μια εμμονή της Πίστης,/ στην ωραιότητα και την αρμονία των δέντρων,/ των ποταμών, της θάλασσας”.
Απόσπασμα απ’ το πρώτο (αντί προλόγου) ποίημα του Ημερολογίου 2014 “Εκκοκιστήριο ιδεών” του Γιάννη Ναζλίδη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (17.01.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-42/#ixzz2qeMvPWJY
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook