ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

“ΑΡΓΕΙ να ’ρθει η τρόικα, μα δεν ανησυχούμε/ κι αν πάει στον αγύριστο πολύ θα το χαρούμε”, μας λέει στην τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε, προ ημερών, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Εχουν δεμένο στο σώχωρο αυτοί τον γάιδαρό τους, Ηλία! Ενα το κρατούμενο. Αν ανησυχούμε τώρα ή δεν ανησυχούμε, καρφί δεν της καίγεται. Ούτε βέβαια αν της καταριόμαστε να πάει στον αγύριστο.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Γράφει ο βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

ΟΣΟ γνωρίζω τους ανθρώπους τόσο αγαπώ τα ζώα… Η φράση αυτή, μια φράση “αδέσποτη” με την έννοια ότι δεν ξέρω ποιος την είπε ή πότε την πρωτοάκουσα, μου ήρθε στον νου, διαβάζοντας το ποίημα “Ανθρώπους και κτήνη” του Γιάννη Κουβαρά. “Ανθρώπους και κτήνη σώσεις Κύριε…”. Τι φράση κι αυτή της Βίβλου, έτσι όπως τη βάζει και στον “Λαμπριάτικο Ψάλτη” του ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης! Ανθρώπους και κτήνη σώσεις, Κύριε…

ΠΕΡΙ αλληλεγγύης ο λόγος στο ποίημα του Γιάννη Κουβαρά, έτσι, όπως τη συναντάμε να την υλοποιούν στην πράξη δύο αδέσποτες γάτες. Μια ασήμαντη ιστορία “για τη διαπαιδαγώγησή μας”, λέει ο Ποιητής. Σε καιρούς χαλεπούς, σε εποχές δύσκολες.

ΑΝΟΙΓΩ παρένθεση. Τα “πάντα όλα” μπορούν να αποτελέσουν αφορμή για ν’ αρχίσω τη στήλη, που συνήθως στο μεγαλύτερο μέρος της, σε γενικές γραμμές, είναι προσχεδιασμένο, ασχέτως αν το… μολύβι θέλει να κάνει, και ενίοτε το κατορθώνει, τα δικά του. Ο,τι καλύτερο, ωστόσο, για “αφόρμηση”, για να θυμηθώ και τη δασκαλική μου ιδιότητα, το ποίημα με το οποίο τελειώνει η στήλη. Κλείνω την παρένθεση.

“ΑΡΓΕΙ να ’ρθει η τρόικα, μα δεν ανησυχούμε/ κι αν πάει στον αγύριστο πολύ θα το χαρούμε”, μας λέει στην τελευταία μαντινάδα που μου έστειλε, προ ημερών, ο Ηλίας ο Σταματάκης. Εχουν δεμένο στο σώχωρο αυτοί τον γάιδαρό τους, Ηλία! Ενα το κρατούμενο. Αν ανησυχούμε τώρα ή δεν ανησυχούμε, καρφί δεν της καίγεται. Ούτε βέβαια αν της καταριόμαστε να πάει στον αγύριστο.

ΟΣΟ ανίσχυρες είναι οι ευχές, άλλο τόσο είναι και οι κατάρες και το αντίστροφο. Μία άποψη είναι κι αυτή. Γιατί υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν ότι και οι ευχές και οι κατάρες πιάνουν σε πολλές περιπτώσεις.

“ΟΤΑΝ διέλθης από την καλύβην ενός σοφού, και από το μέγαρον ενός ηλιθίου και ίδης γίγαντας να εισέρχωνται εις την καλύβα και εις το μέγαρον, δύνασαι να κραυγάσης ως ο Αρχιμήδης: «Εύρον! Εύρον!». Και αν οι διαβάται σ’ ερωτήσωσι τι εύρες, δείξε και απάντησε: «Το μέγιστον εν τω ελαχίστω, και το ελάχιστον εν το μεγίστω”. Από τη “Χρυσή Διαθήκη” του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.

ΓΙΑΝΝΗ Κουβαρά, φιλόλογο – ποιητή, Αθήνα: Τ’ άφησα όλα για να διαβάσω ξανά και ξανά την ποιητική σου συλλογή “Του έρωτα… και τον έρωτα” (εκδόσεις Γαβριηλίδη) που είχες την καλοσύνη να μου στείλεις με μια ιδιαίτερα αγαπητική αφιέρωση. Αν ξεσυνοριστώ, δεν θα αφήσω ούτε ένα από τα 46 ποιήματα που περιλαμβάνει, που να μην το βάλω στο τέλος των “πεταχτών”. Κομίζεις πολλά στην Τέχνη διαμελιζόμενος “στον τροχό του χρόνου – κρόνου”, φίλε! Κι ας λες εσύ ότι δεν κομίζεις τίποτα και ότι απλά “τον τρόμο μόνο κοιμίζω”.

ΟΤΑΝ ο Αννίβας κατέλαβε στην Ισπανία την πόλη Ζάκανθα, που ήταν σύμμαχος των Ρωμαίων, η ρωμαϊκή σύγκλητος έστειλε πρέσβεις στην Καρχηδόνα για να διαμαρτυρηθούν. Η γερουσία των Καρχηδονίων προσπάθησε να δικαιολογήσει την πράξη του Αννίβα. Τότε ο πιο ηλικιωμένος από τους πρέσβεις έδειξε σ’ αυτούς τον κόλπο του και τους είπε: “Εδω μέσα έχω τον πόλεμο και την ειρήνη. Θα τα βγάλω και τα δυο και θα σας αφήσω αυτό που θα μου υποδείξετε”. Ο πρόεδρος της γερουσίας απάντησε με θάρρος να βγάλει και να αφήσει αυτό που ο ίδιος θεωρεί καλό γι’ αυτούς. Μόλις ο πρέσβης είπε ότι αφήνει τον πόλεμο πολλοί από τους παρευρισκόμενους έσπευσαν να φωνάξουν ότι τον δέχονται με ευχαρίστηση. (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας” εκδ. “Σαββάλας”).

“Βρήκα στις δύο γωνιές Δυο αδέσποτες γάτες Με 3 συν 4 μικρά Χαιρόμουνα την τελετουργία του παράλληλου και διαγώνιου θηλασμού/ Αλλά πριν κλείσει η βδομάδα Χάθηκε η μια βαλσαμώθη στην άσφαλτο/ Τις οίδεν; Παγιδεύτηκε πουθενά;/ Και ω του θαύματος! -μα τον Κύνα- ανέλαβε παραμάνα η άλλη/ Θηλάζοντας εναλλάξ/ Ασήμαντες ιστορίες για τη διαπαιδαγώγησή μας/ στην καθημέραν αλληλεγγύη/ Ανθρώπους και κτήνη… σώζε Κύριε…”.
Από το ποίημα “Ανθρώπους και κτήνη Κύριε” του Γιάννη Κουβαρά.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (31.01.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-51/#ixzz2rycur1p8
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook