ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

«Είναι δύσκολο να μιλάς για τον πόλεμο σε μικρά παιδιά. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Τι να τους πείς; Για μάχες; Για θανάτους; Αυτά θα τα μάθουν έτσι κι αλλιώς… Για την καρδιά να τους μιλήσεις μου είπε μια 90χρονη γερόντισσα, για το πείσμα μας, για το ΟΧΙ μας… Οχι, δεν έχω κάτι ουσιαστικό να προσθέσω στα τόσο όμορφα και παραστατικά που υπέγραψε η δασκάλα των παιδιών της Ε2 τάξης του 10ου Δημ. Σχ. Χανίων, Ελένη Βορεινάκη, για να συνοδεύσει τις εργασίες τους για την εθνική μας επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Να της πω όμως και δια της στήλης χίλια ευχαριστώ, για την ανταπόκριση στην πρότασή μου και να της δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για την ποιότητα των εργασιών των μαθητών που μόλις ανέλαβε.

Δείτε περισσότερα... ΠΑΙΔΟΤΟΠΟΣ

Επιμέλεια: Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Καλή μου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!

«Είναι δύσκολο να μιλάς για τον πόλεμο σε μικρά παιδιά. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Τι να τους πείς; Για μάχες; Για θανάτους; Αυτά θα τα μάθουν έτσι κι αλλιώς… Για την καρδιά να τους μιλήσεις μου είπε μια 90χρονη γερόντισσα, για το πείσμα μας, για το ΟΧΙ μας… Αυτά θα τους χρειαστούν, το πείσμα το κουράγιο η επιμονή, η αντοχή… Ετσι λοιπόν, σταματήσαμε και αφουγκραστήκαμε τους κουρασμένους πολεμιστές μας που μπαίνουν στα χωριά της Ηπείρου αλλά και τις γυναίκες τις Ηπειρώτισσες “τα ξαφνιάσματα της φύσης” όπως λέει το τραγούδι. Με ποιες αντοχές, με ποιο κουράγιο ξεπέρασαν τον εαυτό τους…
Τα κορίτσια με πολύ φαντασία μπήκαν στον ρόλο της γυναίκας της Ηπείρου και τα αγόρια στον ρόλο του φαντάρου. Αυτές είναι σελίδες από το ημερολόγιό τους».
Οχι, δεν έχω κάτι ουσιαστικό να προσθέσω στα τόσο όμορφα και παραστατικά που υπέγραψε η δασκάλα των παιδιών της Ε2 τάξης του 10ου Δημ. Σχ. Χανίων, η καλή μου φίλη απ’ τα παλιά και γνωστή από πολλές εργασίες μαθητών της, Ελένη Βορεινάκη, για να συνοδεύσει τις εργασίες τους για την εθνική μας επέτειο της 28ης Οκτωβρίου. Να της πω όμως και δια της στήλης χίλια ευχαριστώ, για την ανταπόκριση στην πρότασή μου και να της δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια για την ποιότητα των εργασιών των μαθητών που μόλις ανέλαβε. Ποιος είπε ότι δεν ισχύει πάντα η παροιμία που λέει “μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις!”.
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Β.Θ.Κ.

Ενα πρωί που κάναμε τις δουλειές του σπιτιού όλες εμείς οι χωριανές, ακούσαμε τους στρατιώτες να έρχονται στο χωριό για να περάσουν απέναντι και να πάνε στον άλλο λόφο. Εμείς πήραμε μερικά τρόφιμα που είχαμε, φάρμακα και πολεμοφόδια και τους τα πήγαμε. Οταν ανεβαίναμε στο βουνό χιόνιζε, έβρεχε, φυσούσε και μας έπαιρνε ο αέρας τα ρούχα μας. Αλλά εμείς δεν το βάζαμε κάτω γιατί αν δεν πάμε στους στρατιώτες αυτά που χρειάζονται θα το καταλάβουν οι Ιταλοί και θα τους σκοτώσουν.

Κάτια Γιουρμετάκη

Σήμερα στο χωριό μπήκανε οι Ελληνες στρατιώτες. Πολλοί ήταν τραυματισμένοι. Φροντίσαμε τα παλικάρια και τους δώσαμε φαγητό και στεγνά ρούχα. Δεν τους βάλαμε μέσα στο σπίτι, γιατί είχανε ψείρες μέχρι το λαιμό. Τους βάλαμε μέσα στον αχυρώνα που ήταν ζεστά και προφυλαγμένα. Εξω χιονίζει και κάνει κρύο πολύ…

Νίκη Βαβουράκη

Νοέμβρης 1940
Όταν μπήκαν οι στρατιώτες μας στο χωριό σκέφτηκα ότι πρέπει να βοηθήσουμε γιατί αυτός ο πόλεμος γίνεται για να  είμαστε λεύτεροι. Ανέβηκα στο βουνό μαζί με τις άλλες γυναίκες. Ο αέρας μας σκίζει τα ρούχα. Οταν φτάσαμε στην βουνοκορφή αρκετοί στρατιώτες ήταν νεκροί. Ολες τότε αρχίσαμε να σκάβουμε τρύπες για να τους θάψουμε. Το χώμα ήταν σκληρό από το κρύο και ήταν δύσκολο. Ομως δεν μπορούσαμε να τους αφήσουμε εκεί γιατί το βράδυ κατεβαίνουν οι λύκοι.
Ελενα Τσίγκου

Μετά από μέρες πολέμου στις βουνοκορφές είχαμε φτάσει στο χωριό Κορυτσά. Στείλαμε τους ανιχνευτές να δουν αν το χωριό έχει Ιταλούς. Μετά από μια ώρα έρχονται και μας λένε ότι στο χωριό υπάρχουν μόνο Έλληνες. Εμείς με τόση χαρά στην ψυχή μας, λέμε όλοι «επιτέλους ένα χωριό που μπορούμε να μπούμε χωρίς φόβο». Εκείνη τη στιγμή μπαίνουμε στο χωριό και οι γυναίκες μας υποδέχονται όσο πιο καλά μπορούν. Μας βάζουν μέσα στα σπίτια τους, μας γιατρεύουν τις πληγές μας καθαρίζουν, μας προσφέρουν ζεστασιά. Οι γυναίκες βλέπουν την ταλαιπωρία μας και παίρνουν μια γενναία απόφαση. Μας είπαν ότι θα κουβαλήσουν αυτές τα πολεμοφόδια μέσα στα χιόνια και στη λάσπη για να τα πάνε στο επόμενο οχυρό. Πραγματικά οι γυναίκες μάς βοήθησαν πολύ. Μετά από αυτό γυρίσαμε στον πόλεμο πιο δυνατοί με πιο πολύ κουράγιο… σε αυτόν τον πόλεμο είμαστε όλοι μαζί…
Χρήστος Κασαπάκης

Μπήκαμε σε ένα χωριό της Ηπείρου και μας υποδέχτηκαν με χαρά. Σε εκείνο το χωριό υπήρχαν και άλλοι στρατιώτες. Ηταν οι ανιχνευτές μας που έψαξαν καλά για να βρουν κρυμμένους Ιταλούς. Το χωριό είναι καθαρό.
Είμαι πολύ κουρασμένος γιατί κάθε μέρα και κάθε νύχτα εγώ και οι συμπολεμιστές μου πολεμάμε συνέχεια πάνω στα βουνά, τις λάσπες και το κρύο. Δεν παραπονιόμαστε γιατί το κάνουμε για τη λευτεριά της πατρίδας.
Ξαφνικά βλέπουμε να έρχονται προς το μέρος μας Ιταλοί με σηκωμένα χέρια.
Ηρθαν για να παραδοθούν. Τότε εγώ κατάλαβα ότι οι Ιταλοί δεν ήθελαν να πολεμήσουν. Ενιωσα χαρά γι’ αυτό γιατί σε λίγο καιρό η Ελλάδα θα ελευθερωθεί.

Βασίλης Τρωιάνος

Οταν ξαφνικά είδαμε τον στρατό μας να έρχεται προς το μέρος μας όλες οι γυναίκες τρέξαμε με χαρά. Μόλις φτάσαμε τους είδαμε χτυπημένους και όσο μπορέσαμε τους βοηθήσαμε τους δώσαμε φαγητό και τους περιποιηθήκαμε. Οταν ξημέρωσε η μέρα για να ξεκινήσουν πάλι μπροστά βοηθήσαμε να σηκώσουν τα όπλα μέσα στην χιονοθύελλα. Μόλις φτάσαμε στα βουνά τούς ευχηθήκαμε καλή τύχη και τους αγκαλιάσαμε σφιχτά.
Ηρώ Βουτετάκη

Σήμερα μπήκανε στο χωριό οι Έλληνες στρατιώτες με σημαίες. Ήταν πεινασμένοι κουρασμένοι και βρώμικοι. Εγώ θέλω να τους βοηθήσω. Τους έφτιαξα πιτάκια. Δεν μπόρεσα όμως να τους βάλω μέσα στο σπίτι γιατί ήταν σε άθλια κατάσταση. Βρώμικοι και ψειριασμένοι. Ενιωσα άσχημα αλλά δεν μπόρεσα να τους βάλω στο σπίτι…

Γεωργία Αθανασάκη

Είναι η σειρά μου σήμερα να πάρω το βαρύ σακίδιο με τα πυρομαχικά για να το πάω στους στρατιώτες μας. Με το χιόνι μέχρι το γόνατο, μες την χιονοθύελλα και τη λάσπη, αλλά εγώ δεν το βάζω κάτω. Θα πάω τα πυρομαχικά, τα φάρμακα και τα λίγα τρόφιμα στους στρατιώτες. Δεν ξεχνώ ότι είμαι Ελληνίδα και θέλω να πεθάνω σαν Ελληνίδα.

Ειρήνη Σκαμνάκη

Ποίημα
Οι Ελληνες πολεμιστές

Πάνω στης Πίνδου τις κορφές
πολεμούν πολεμιστές
για να έχουν λευτεριά
της Ελλάδος τα παιδιά.

Με το χαμόγελο στα χείλη
με την Ελλάδα στην καρδιά
πάνε να υψώσουνε σημαία
στης πατρίδας τα βουνά.

Ειρήνη Σκαμνάκη

Ποίημα
Πάνω στης Πίνδου τις κορφές

Πάνω στης Πίνδου τις κορφές
πήγαν οι Ελληνες πολεμιστές
με τους εχθρους να πολεμήσουν
κι ελεύθεροι να ζήσουν.

Κατερίνα

Χανιώτικα νέα (25.10.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/emis-tis-meres-tou-1940/#ixzz3HF2JmiY2
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook