ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

«ΑΥΤΟ ΚΡΑΤΑΕΙ ανάλαφρο μες στην ανεμοζάλη/ το από του κόσμου τη βοή πρεσβυτικό κεφάλι./ Αυτό το λόγο θα σας πω δεν έχω άλλο κανένα/ Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Είκοσι ένα». 

Κωστής Παλαμάς.

Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Επιμέλεια:  Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

«ΑΥΤΟ ΚΡΑΤΑΕΙ ανάλαφρο μες στην ανεμοζάλη/ το από του κόσμου τη βοή πρεσβυτικό κεφάλι./ Αυτό το λόγο θα σας πω δεν έχω άλλο κανένα/ Μεθύστε με τ’ αθάνατο κρασί του Είκοσι ένα». Κωστής Παλαμάς.

«ΑΙ ΙΤΑΛΙΚΑΙ στρατιωτικαί δυνάμεις προσβάλλουν από της 5.30 π.μ. σήμερον τα ημέτερα τμήματα προκαλύψεως της ελληνοαλβανικής μεθορίου. Αι ημέτεραι δυνάμεις αμύνονται του πατρίου εδάφους». Το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν της 28ης Οκτωβρίου 1940.

«ΤΗΝ ΕΙΔΑ να αποχαιρετά τον στρατιώτη της και δεν την αναγνώρισα. Τι έγινε η τρομαγμένη γυναικούλα που δεν είχε άλλη έγνοια από το χάδι και τη λατρεία του παιδιού της; Αποφασιστική, ατάραχη, περήφανη του έδωσε με γενναιότητα το χέρι, τον φίλησε στο μέτωπο κι ενώ οι γείτονες, συγκινημένοι εθώπευον τον φαντάρον, αυτή δεν βρήκε τίποτε άλλο να του πει παρά δύο ξερές λέξεις: “Καλή νίκη”. Τις είπε με φωνή τραχειά, σαν να ήταν θυμωμένη. Ευχή μαζί και προσταγή. Ετσι αδάκρυτη, στάθηκε στο κατώφλι της ώσπου ο φαντάρος χάθηκε στη γωνιά του δρόμου!» Π. Παλαιολόγος (εφ. “Ελεύθερον Βήμα”, 16.11.1940).

«ΣΤΗΣ ιστορίας το διάσελο όρθιος ο γιος πολέμαγε/ κι η μάνα κράταε τα βουνά, όρθιος να στέκει ο γιος της,/ μπρούτζος, χιόνι και σύννεφο./ Κι αχολόγαγε η Πίνδος/ σαν να ’χε ο Διόνυσος γιορτή. Τα φαράγγια κατέβαζαν/ τραγούδια κι αναπήδαγαν τα έλατα και χόρευαν/ οι πέτρες. Κι όλα φώναζαν: “Ιτε παίδες Ελλήνων…”/ Φωτεινές σπάθες οι ψυχές σταύρωναν στον ορίζοντα,/ ποτάμια πισωδρόμιζαν, τάφοι μετακινιόνταν./ Κι οι μάνες τα κοφτά γκρεμνά σαν Παναγιές τ’ ανέβαιναν/ Με την ευκή στον ώμο τους κατά το γιο πάγαιναν/ και τις αεροτραμπάλιζε ο άνεμος φορτωμένες/ κι έλυνε τα τσεμπέρια τους κι έπαιρνε τα μαλλιά τους/ κι έδερνε τα φουστάνια τους και τις σπαθοκοπούσε/ μ’ αυτές αντροπατάγανε, ψηλά πέτρα την πέτρα,/ κι ανηφόριζαν στη γραμμή, όσο που μες στα σύννεφα/ χάνονται ορθομέτωπες/ η μια πίσω απ’ την άλλη». Νικηφόρος Βρεττάκος (“Μάνα και γιος”).

«ΤΗΣ ΔΑΦΝΗΣ ξανανθίσαν τα κλωνάρια/ απάνω στης Ηπείρου τις πλαγιές/ τα νέα να στολίσουν παλικάρια,/ που απ’ όλες της Ελλάδας τις μεριές/ τραβούν μ’ ορμή με θάρρος και μ’ ελπίδα/ για να δοξάζουν τη γλυκιά πατρίδα». Σπύρος Παναγιωτόπουλος (“Ξανάνθισαν οι δάφνες”).

«ΠΕΣΕΤΕ κάτω! Πέσετε κάτω! Μην τρέχετε!, φώναξα για μια στιγμή και πέσαμε όλοι μπρούμυτα, με το μούτρο πάνω στο χώμα. Ο βομβαρδισμός εξακολουθούσε με μια μαθηματική κανονικότητα και πρώτα έβλεπες τη λάμψη απ’ τις απέναντι μπούκες των κανονιών κι ύστερα -δεν ξέρεις από πού- άκουγες πάνω, μα ακριβώς πάνω απ’ το κεφάλι σου, αυτό το υστερικό σφύριγμα της οβίδας που σκίζει σαν αστραπή τον αέρα ή εκείνο το ακόμη χειρότερο βραχνιασμένο χρου-χρου-χρου που κάνει σαν χάνει πια τη φόρα της και πρέπει να πέσει κάπου δίπλα σου». Γιάννης Μπεράτης (“Το πλατύ ποτάμι”). 

«ΚΕΙΝΟΙ που έπραξαν το κακό -τους πήρε μαύρο σύννεφο/ Ζωή δεν είχαν πίσω τους μ’ έλατα και με κρύα νερά/ Μ’ αρνί, κρασί και τουφεκιά, βέργα και κληματόσταυρο/ Παππού δεν είχαν από δρυ οργισμένον άνεμο/ Στο καραούλι δεκαοχτώ μερόνυχτα/ Με πικραμένα μάτια/ τους πήρε μαύρο σύγνεφο -δεν είχαν πίσω τους αυτοί/ θείο μπουρλοτιέρη, πατέρα γεμιτζή/ Μάνα που να ’χει σφάξει με τα χέρια της/ Η μάνα της μάνας που με το βυζί γυμνό/ χορεύοντας να ’χει δοθεί στη λευτεριά του Χάρου». Οδυσσέας Ελύτης (“Ασμα ηρωικό και πένθιμο για τον χαμένο ανθυπολογαχό της Αλβανίας”).

«ΣΩΠΑ, όπου να ’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες./ Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας./ Κάτου απ’ το χώμα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους/ κρατάνε της καμπάνας το σκοινί -προσμένουνε την ώρα, δεν κοιμούνται, δεν πεθαίνουν,/ προσμένουν να σημάνουν την ανάσταση. Τούτο το χώμα/ είναι δικό τους και δικό μας -δεν μπορεί κανείς να μας το πάρει». Γιάννης Ρίτσος (“Ρωμιοσύνη”).
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)

Χανιώτικα νέα (28.10.2014)

Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-193/#ixzz3HRJ6b0AY
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook