ΞΑΦΝΙΚΑ, εντελώς ξαφνικά, συμβαίνει να περνάμε απ’ το “είναι” στο “ήταν”. Γεννιόμαστε για να πεθάνουμε, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το σκέφτομαι (το σκεφτόμαστε) ιδιαίτερα στις κηδείες συγγενών και φίλων, που όσο περνούν τα χρόνια πληθαίνουν. Με απασχολεί, ωστόσο, και κάθε Παρασκευή πρωί καθώς (τι συνήθεια κι αυτή!) θα πάω οπωσδήποτε στις σελίδες της εφημερίδας με τα μνημόσυνα. Ονομάτων μνημόνευσις!
Δείτε περισσότερα... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
Γράφει ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΞΑΦΝΙΚΑ, εντελώς ξαφνικά, συμβαίνει να περνάμε απ’ το “είναι” στο “ήταν”. Γεννιόμαστε για να πεθάνουμε, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Το σκέφτομαι (το σκεφτόμαστε) ιδιαίτερα στις κηδείες συγγενών και φίλων, που όσο περνούν τα χρόνια πληθαίνουν. Με απασχολεί, ωστόσο, και κάθε Παρασκευή πρωί καθώς (τι συνήθεια κι αυτή!) θα πάω οπωσδήποτε στις σελίδες της εφημερίδας με τα μνημόσυνα. Ονομάτων μνημόνευσις!
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ένα ποιητικό δίπτυχο (Α’ “Τα κονιάκ”, Β’ “Ονομάτων μνημόνευσις”) που μου έστειλε ο φίλος δάσκαλος – ποιητής Κώστας Καλαπανίδας, το πρώτο σημερινό “πεταχτό”. “Χτύπα ξύλο”. Σαν να το άκουσα που το είπατε κάποιοι, με το που αρχίσατε να διαβάζετε τη στήλη. Το ίδιο μας κάνει είτε χτυπάμε είτε δεν χτυπάμε… Ας αλλάξουμε όμως θέμα.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ Ημέρα Αποταμίευσης σήμερα 31 Οκτωβρίου, μας θυμίζουν οι δύο απ’ τους τέσσερις μαντιναδολόγους μας και συγκεκριμένα ο φίλος ιερωμένος και η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Γεμίζει λέγαν οι παλιοί φασούλι το φασούλι/ για της ανάγκης τη στιγμή κάθε φτωχού σακούλι», μας λέει ο πρώτος. «Παλιότερα εβάζαμε λεφτά στους κουμπαράδες/ μα τώρα εγενήκαμε φτωχοί και φουκαράδες», μας λέει η δεύτερη.
ΟΥΔΕΝ σχόλιον στις παραπάνω μαντινάδες. Εκτός κι αν θεωρηθεί σχόλιο η είδηση που συνάντησα πριν αρχίσω να γράφω, ενώ σέρφαρα στο Διαδίκτυο, ότι την ημέρα θα τη “γιορτάσουν” κι φέτος με διαμαρτυρίες οι ομολογιούχοι – φυσικά πρόσωπα που υπέστησαν ζημιές απ’ το PSΙ+.
ΚΟΥΒΕΝΤΑ για την επόμενη μέρα της Ελλάδας του Ελληνα υπουργού Οικονομικών Γκίκα Χαρδούβελη με τον Γερμανό ομόλογό του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Η Γερμανία θα βοηθήσει την Ελλάδα και στη νέα σχέση με τους πιστωτές της, λέει. Σιγά που θα την άφηνε αβοήθητη. Θα τους άφηνε, διορθώνω…
ΚΑΚΩΣ, κάκιστα, παρεξηγήσαμε τον Μιχάλη Χρυσοχοΐδη που δεν διάβασε, κατά δήλωσή του, γιατί δεν είχε χρόνο, το πρώτο μνημόνιο. Σιγά τα λάχανα! Εδώ κοτζάμ υπουργός Παιδείας της Γαλλίας δεν ντράπηκε να δηλώσει τις προάλλες ότι δεν έχει χρόνο για διάβασμα και δεν έχει διαβάσει κανένα βιβλίο, όντας υπουργός!
ΚΩΣΤΑ Καλαπανίδα, επ. σύμβουλο Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ποιητή, Αθήνα: Κατάπολλα ευχαριστώ για το “ποιητικό δίπτυχο” που μου έστειλες. Να σου ευχηθώ επίσης καλό χειμώνα και να φέρει και σ’ εσένα καλή την άνοιξη, καλέ μου φίλε!
ΚΑΠΟΤΕ στη γιορτή των Λυκαίων, όπου πολλοί επιφανείς νέοι έτρεχαν αλειμμένοι με λίπος και έπαιζαν χτυπώντας ο ένας τον άλλο με τρίχινα λουριά, ο Αντώνιος, που συμμετείχε στο παιχνίδι, πλησίασε με τους φίλους του τον Καίσαρα, που παρακολουθούσε τη γιορτή και προσπάθησε να του φορέσει στο κεφάλι ένα δάφνινο στέφανο. Η πράξη αυτή σήμαινε ότι ο Αντώνιος τον πρότεινε για βασιλιά. Ο Καίσαρας, όμως, απέφευγε το στεφάνι και ο λαός τον χειροκροτούσε, που έδειχνε πίστη στη δημοκρατία. Αφού ο Αντώνιος απέτυχε να του φορέσει το στεφάνι, τελικά το έβαλε στο κεφάλι ενός από τους ανδριάντες του Καίσαρα. Από εκεί το κατέβασαν μερικοί δήμαρχοι, που τους συνόδευε ο λαός με ζητοκραυγές και χειροκροτήματα. Ο Καίσαρας, όμως λίγο αργότερα τους αφαίρεσε το δημαρχικό αξίωμα… (Από το βιβλίο “Η άλλη όψη της Ιστορίας”, εκδ. “Σαββάλας”).
[...] «Και βέβαια θα ’ρθω. Να φτιάξει λίγο ο καιρός…/ Ο καιρός έφτιαξε, αλλά ο Νώντας μπήκε στο Απουσιολόγιο./ “Ξαφνικά” είπαν. Λες και δε συμβαίνει ξαφνικά/ το πέρασμα από το “είναι” στο “ήταν”./ Τα ’μαθε όλα μετά τον καφέ, τ’ άγλυκα παξιμαδάκια/ και το κονιάκ του σαραντάμερου μνημόσυνού του./ Κουβαλώντας τρωκτικές μνήμες, ανέβηκε στον τόπο/ των συναντήσεών τους. Παράγγειλε δύο κονιάκ./ Κι εκεί, “ζάλην ένδοθεν έχων”, ξανά είδε το ποιητικό του σχεδίασμα “Ονομάτων μνημόνευσις” και,/ μετά τα ονόματα Γεώργιος, Σπυρίδων, Αναστάσιος,/ έγραψε και τ’ όνομα του τελευταίου του φίλου: Επαμεινώνδας».
Το ποίημα “Τα κονιάκ” του Κώστα Καλαπανίδα.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (31.10.2014)
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/sta-petachta-194/#ixzz3HisHGmrM
Under Creative Commons License: Attribution Non-Commercial
Follow us: @HaniotikaNea on Twitter | haniotika.nea on Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου