Το μόνο που διδάσκει η ιστορία είναι ότι δεν διδάσκει τίποτα. Είναι κι αυτό μια άποψη. Η γνώση της ιστορίας μας βοηθά να μην επαναλαμβάνουμε και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο τα λάθη του παρελθόντος. Μια άλλη άποψη. «“Δίχως ήρωες και αγίους” μένουμε “γυμνοί κι ανυπεράσπιστοι”/ στο ανελέητο κατηγορώ της ιστορίας», επιμένει να λέει ο Ποιητής.
ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ....
Δίχως ήρωες κι αγίους;
«Ο Εμφύλιος ήταν για πολλά χρόνια ένα σημείο σκοτεινό και κλειστό. Το μεγάλο εθνικό ταμπού. Το μυστικό της ιστορίας. Για τις γενιές που μεγάλωσαν σ’ αυτή την περίοδο, τα πέτρινα χρόνια του Εμφυλίου υπήρξαν ο απαγορευμένος καρπός της ιστορικής γνώσης, η κρυφή ντροπή της ελληνικής κοινωνίας. Η σύγχρονη Ελλάδα είναι επιτέλους έτοιμη μετά την κατασίγαση των παθών, τη μαθητεία στη δημοκρατία και τη νέα ευρωπαϊκή ποιότητα, να αντιμετωπίσει τις μαύρες σελίδες της ιστορίας της». Από την ομιλία του πρώην προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια στην παρουσίαση της 2ης έκδοσης του βιβλίου του Νίκου Γκατζογιάννη “Ελένη” στα Ιωάννινα (24/5/2004).
“Ο ελκόμενος επί κρημνού, Κρήτη 1947”, ο τίτλος του ντοκιμαντέρ με το οποίο ο γνωστός από πολλές ποιοτικές δουλειές του, καταξιωμένος σκηνοθέτης Κώστας Νταντινάκης θα λάβει μέρος στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που θα γίνει 3-12 Μαρτίου. Μια ακόμα προσέγγιση. Μια άλλη προσέγγιση, εβδομήντα χρόνια μετά. Χανιά, Εμφύλιος. Ο αγωνιστής ιερέας του ΕΑΜ Νικόλαος Αποστολάκης, ο θρυλικός παπα – Νικολής, θανατώνεται με φρικτά βασανιστήρια από γνωστή συμμορία παρακρατικών και η γυναίκα του με τα πέντε παιδιά τους εκδιώκονται…
Το μόνο που διδάσκει η ιστορία είναι ότι δεν διδάσκει τίποτα. Είναι κι αυτό μια άποψη. Η γνώση της ιστορίας μας βοηθά να μην επαναλαμβάνουμε και σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο τα λάθη του παρελθόντος. Μια άλλη άποψη. «“Δίχως ήρωες και αγίους” μένουμε “γυμνοί κι ανυπεράσπιστοι”/ στο ανελέητο κατηγορώ της ιστορίας», επιμένει να λέει ο Ποιητής.
Και διηγώντας τα να κλαις!
«Η Κύπρος ήταν πάντοτε ελληνική. Δεν υπάρχει κανένα ζήτημα για την ελληνικότητα της νήσου. Η πλειοψηφία των κατοίκων είναι Ελληνες και δίκαια αγωνίζονται για την Ενωσιν της νήσου με την Ελλάδα». Από τον μεγάλο Τούρκο ποιητή Ναζίμ Χικμετ, εν έτει 1955, τα παραπάνω. Και αυτά στον νου μου, ενώ παρακολουθούσα, πριν από 10 μέρες (7 Φεβρουαρίου) την εκδήλωση – συζήτηση για το Κυπριακό που διοργάνωσε το Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος” στις εγκαταστάσεις του. Κοντά σ’ αυτά και ο στίχος του Εθνικού μας Ποιητή, του Διονυσίου Σολωμού: «Και διηγώντας τα να κλαίς».
“Οι περιπέτειες του Κυπριακού: Από τις χαμένες ευκαιρίες στα σημερινά αδιέξοδα”, ο ακριβής τίτλος της προαναφερθείσης εκδήλωσης – συζήτησης, που έγινε στο πλαίσιο του Κύκλου “Ιστορία και επικαιρότητα”, με τη συμμετοχή του καθηγητή του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κύπρου Πέτρου Παπαπολυβίου, του καθηγητή του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ευάνθη Χατζηβασιλείου και του καθηγητή Διεθνών και Ευρωπαϊκών Υποθέσεων στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αγγελου Συρίγου, με συντονιστή τον γενικό διευθυντή του Ιδρύματος Νίκο Παπαδάκη. Τεράστιο το θαυμαστικό α-πορίας στο τέλος. Για ποια ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα μιλάμε στο τέλος;
Η αλληλογραφία μας
Αργυρώ Μουντάκη, καθηγήτρια Γερμανικών – συγγραφέα, Αθήνα: Να επισκεφθώ το δίχως άλλο τον Βόλο για να γνωρίσω το παρόν του αλλά και το παρελθόν του, η επιθυμία μου, ύστερα από την απνευστί ανάγνωση του βιβλίου σου “Το στοιχειωμένο σπίτι”, που κυκλοφορήθηκε πρόσφατα απ’ τις εκδ. “Μίνωας” και φρόντισες να μου αποσταλεί. Είμαι σίγουρος ότι και αυτό σου το βιβλίο, όπως και τα δύο προηγουμενα (“Το Υπναρούδι και η Ελεάννα σε φανταστικές περιπέτειες” και “Το κορίτσι του Πέτρου”), θα αγαπηθεί απ’ τα παιδιά, ιδιαίτερα των δυο τελευταίων τάξεων του Δημοτικού και του Γυμνασίου, που αρέσκονται σε ιστορίες μυστηρίου. Να εξακολουθήσεις, με την όλη σου δράση και παρουσία, να πρεπίζεις τα Χανιά, η ευχή μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου