ΠΟΙΗΣΗ

Ο ΓΥΜΝΟΣ ΑΓΙΟΣ

Μόνος γυμνός και ανυπόδητος

 Με ποταμίσια μέχρις αστραγάλων γένια… 

Μια πρόχειρη καλύβα

για να στεγάζει το σαρκίο του

 στις αιφνίδιες καταιγίδες

 ένας καχεκτικός φοίνικας 

για να προστατεύεται από τη λαύρα του καλοκαιριού 

μια μικρή-πικρή πηγή 

για να πίνει νερό μια φορά την εβδομάδα.

Οι μόνες απολαύσεις

που επέτρεπε στον εαυτό του

 ο Οσιος Ονούφριος

ενόσω μόναζε, εξήντα τόσα χρόνια

ως πολίτης της αιγυπτιακής ερήμου

 κουβεντιάζοντας με τον θεό.

Μόνος γυμνός και ανυπόδητος.

Με ποταμίσια μέχρις αστραγάλου γένια…

 Και στην εικόνα του.

Οντας στο εκκλησάκι/ 

που ονομάτισε στη χάρη Του

η λαϊκή ευσέβεια.

Κάτω απ’ τη σκιά ενός θεόρατου πλατάνου 

δίπλα σε μια αστείρευτη γάργαρη πηγή.

 Στο κέντρο του χωριού 

Αλώνες του Ρεθύμνου.

 Ν’ αφήνει καθημερινά το τέμπλο

για να συνδράμει με τον τρόπο του τους χωριανούς

 η μόνη του απόλαυση!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ Θ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

*ανέκδοτο (γράφτηκε μετα τον πηγαιμό μου στο πανηγύρι του Αγίου στις Αλώνες Ρεθύμνου στις 12 Ιουνίου 2017)