ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ"

 "Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΝΑ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ"

 

Με αφορμή τον εορτασμό της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης (21 Μαρτίου) η συνάντησή μου την περασμένη Τετάρτη 16 Μαρτίου, σ’ έναν απ’ τους φιλόξενους χώρους της Ενορίας του Αγίου Παντελεήμονα Αμπεριάς Χανίων, με τα μέλη της Λέσχης Ανάγνωσης «Ταξιδευτές στο Φως». Με τη Ρούλα (που ως συντονίστρια σήκωσε το μεγαλύτερο βάρος), την Ευελίνα, τον Σπύρο, τη Χρύσα, τον Νίκο, τον Γιώργο, τον Αλέκο, την Τούλα, τη Ρέα… Να μιλήσουμε για την ποιητική μου συλλογή «Τα χελιδόνια του μοναχού» αλλά και γενικότερα για το ποιητικό μου έργο και την ποίηση η πρόσκληση. Υπόχρεος στην αγάπη τους γι’ αυτήν. Και γιατί με είχαν ξανακαλέσει πριν τρία χρόνια (13 Μαρτίου 2019) να μιλήσουμε για την ποιητική μου συλλογή «Όπως το ψωμί», στο 13ο Δημ. Σχολείο, που ήταν τότε η έδρα τους, και γιατί ήταν η πρώτη μετά κορωνοϊόν δημόσια εκδήλωσή τους. Μαζί μας ο δάσκαλος – μουσικός Γιάννης Τσαραμανίδης που έχει μελοποιήσει τέσσερα απ’ τα ποιήματα των «Χελιδονιών», με τη δασκάλα σύζυγό του Γιώτα Μπούρα, που την ξέρω καλά από εργασίες μαθητών της στον Παιδότοπο και ο ξάδελφός μου ο Μανούσος, που ανατραφήκαμε στην ίδια αυλή, με τη σύντροφο της ζωής του, τη Νίκη.

Ακριβό φυλαχτάρι στο σεντούκι της μνήμης ετούτη η βραδιά, όπως την ανακαλώ και την αναθυμάμαι στις λεπτομέρειές της. Ακούγοντας τους στίχους μου ντυμένους με τη μουσική και τη φωνή του Γιάννη του Τσαραμανίδη. Στις αγαπητικές προσεγγίσεις, στις καίριες ερωτήσεις, στην ευγένεια των λεγομένων, στα φανταστικά φτεροκοπήματα των χελιδονιών που ετοιμάζονται για την επιστροφή τους, των περιστεριών που συνυπάρχουν στην ίδια αυλή με τους μοναχούς, των σπουργιτιών του μοναστηριού, που τις χειμωνιάτικες μέρες κάνουν στην άκρη για να πάρουν πρώτα συσσίτιο τα ξενάκια. Και προπάντων των γειτόνων γλάρων που προσεύχονται υπέρ της ειρήνης του σύμπαντος κόσμου… Στις, πριν και μετά την περί ποίησής μου συζήτηση, κουβέντες μου, όπως αυτήν που είχα με την Ευελίνα, για παράδειγμα. Ευτυχία το όνομα της μιας γιαγιάς, Ελένη της άλλης, μου είπε, όταν τη ρώτησα από πού προέκυψε το όνομά της. Έδωσε λοιπόν το «Ευ» η Ευτυχία, το «ελ» η Ελένη, το «ι» η ευτυχία, το «ν» η Ελένη και το «α» η Ευτυχία και να το Ευελίνα! Απίστευτο!.

«Να φυτεύει τριανταφυλλιές/ το διακόνημα του ενός απ’ τους μοναχούς./ Να χαρίζει τριαντάφυλλα/ στους επισκέπτες του μοναστηριού/ το διακόνημα ενός άλλου-/ τις μονές χρονιές,/ τις ζυγές άλλαζαν τα διακονήματα.// Έτσι κυλούσε η ζωή των, χωρίς ποτέ/ να βάλει την ουρά του ο πειρασμός./ Κι όλο μεγάλωνε, κι όλο μεγάλωνε,/ κι όλο μεγάλωνε ο τριανταφυλλώνας των.// Η χαρά να φυτεύουμε τριαντάφυλλα,/ η ευλογία να τα χαρίζουμε». Το αφιερωμένο στον ξάδελφό μου Μανούσο Δ. Κακατσάκη ποίημα των «Χελιδονιών» με τίτλο «Ο ευλογημένος τριανταφυλλώνας». Εν είδει δείγματος… Με όσα αυτό σημαίνει! Και βέβαια… βασιλικούς, συμπληρώνω.

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

 Ο ΠΟΛΕΜΟΣ... ΚΑΛ(Κ)Α ΚΡΑΤΕΙ - ΕΡΩΣ ΑΝΙΚΑΤΕΝ ΜΑΧΑΝ - "ΟΙ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΕΣ" ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ

 

 

 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία καλά (τρόπος του λέγειν) κρατεί. Με ό,τι κακό και όσα κακά η λέξη σημαίνει, εννοεί και υπονοεί. Με όλα τα σημαίνοντα και τα σημαινόμενά της. Γι’ αυτούς που τον ζουν ή τον έζησαν, αλλά και για όσους τον παρακολουθούν (παρακολουθούμε) εκ του μακρόθεν, από απόσταση νομίζουν (νομίζουμε), ασφαλείας. Αργεί το κακό να γίνει φάντασμα; Μια καθολική προγονική πτυχή της ανθρώπινης φύσης θεωρούν κάποιοι μελετητές τον πόλεμο, διαβάζω στη Βικιπαίδεια. Κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν ότι είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων κοινωνικοπολιτιστικών ή οικολογικών συνθηκών, λέει. Σε όλους τους τύπους του, σε όλες τις μορφές και εκφάνσεις του…

 

 

«Είναι ανυπεράσπιστη, στου πολέμου τη δίνη/ τα όπλα κι οι βομβαρδισμοί πληγώνουν την ειρήνη.// Να κάνουνε ανακωχή οι Ουκρανοί κι οι Ρώσοι κι ο εφιάλτης που περνούν γρήγορα να τελειώσει». Στην ειρήνη που δεν έρχεται, μας μιλά στις δυο πρώτες μαντινάδες της και σήμερα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Καθαρά ερωτικές οι δύο που ακολουθούν. «Ο έρωτας σου ποιητή, μάτια μου, μ’ έχει κάνει/ στους φεγγαριού τη γειτονιά πηγαίνουμε σεργιάνι./ Όσα κι αν πω ποιήματα και πάλι θα ‘ναι λίγα/ στου παραδείσου το νησί, μ’ ένα φιλί σου πήγα». Τα που μας λέει, «Έρως ανίκητε μάχαν».

 

 

Δυο ώρες, δυο γεμάτες ώρες, παρέα με το τελευταίο, το με αριθμό 34 τεύχος του ωραίου λογοτεχνικού περιοδικού «αντιστροφές» που επιμένει να βγάζει, ξεπερνώντας τις κάθε λογής δυσκολίες ο και πρώην πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, δικηγόρος- λογοτέχνης, Αυγερινός Ανδρέου. Τιμή για μένα η φιλοξενία του διηγήματός μου «Ανάσταση» που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο μου «Πότες θα κάμει ξεστεριά», σ’ αυτό. Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα η συνέντευξη του εκδότη με τον άγνωστό μου προσωπικά συγγραφέα- ποιητή Γιώργο Καραντώνη. Δικό του το τετράστιχο ποίημα «Αυτοχαρακτηρισμός» που φιλοξενείται στη στήλη «Η ποίηση σήμερα». «Ως μαρξιστής πεσιμιστής δεν έχω τον Θεό μου/ μοναχικός ταξιδευτής μέχρι τον θάνατό μου/ κυνικός ειρωνικός, λίγο τρυφερός συνάμα/ όλα μαζί ταυτόχρονα, παράξενο το κράμα».

Χανιώτικα νέα (Τρίτη, 22.3.2021) 

https://www.haniotika-nea.gr/i-eylogia-na-charizoyme-triantafylla/