ΕΥΘΥΒΟΛΑ ΚΑΙ ΜΗ

ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΕΠΕΚΕΙΝΑ

 

 

 Γράφει ο Νεκτάριος Ευ. Κακατσάκης

«Χθες την ονειρεύτηκα…
Ίδιο ολόδροσο λουλούδι
Στα φωτεινά τα πέταλα δυο σταγόνες
κυλούσαν στο μίσχο του.
Χαρά στα Μάτια, γέλιο, κι ο έφηβος Έρωτας.
Έτσι την ονειρεύτηκα εψές,
λίγες μέρες μετά που τυχαία την είδα
με το ίδιο χαμόγελο στα χείλη τα μπλάβα
με την ίδια τη λάμψη στα μάτια τα κουρασμένα!
Να περπατεί ολόισα ως έζησε
μια θεότητα
πλέον παλλόμενη αναμεσίς στη γη και στο επέκεινα!
Δυνατή αντρίκια γυναικεία φύση
που παλεύει έως το τέλος,
την τελευταία στιγμή που καταφθάνει!».*

…Θα γιόρταζε χθες!

Χαμoγελαστή όπως πάντα, ανάμεσα σε φίλους, γνωστούς που τη γνώρισαν!

Μαζί με κείνον που αγάπησε, που έφτιαξαν οικογένεια…

Γιορτάζει και τώρα, ξέρω τους κοιτά πια από ψηλά, νοιάζεται και ανησυχεί…

Ψυχή αυτή, ψυχές κι αυτοί που έμειναν πίσω να τη θυμούνται· πανέμορφη γυναίκα, σύντροφο, μάνα, μια οντότητα πάντα μοναδική – ξεχωριστή όπως η φύση της την έπλασε!

Αειθαλής και θαλερή να σχεδιάζει, να πράττει, να αγαπά και να “πολεμά”· νύχτες και μέρες -αέναη και τούτη η μάχη- από όποιο μετερίζι, ενάντια σε ό,τι κι αν της έφέρνε η μοίρα, ως και τη στερνή της ώρα!

Κι όλα στο έπακρο, στο… απόλυτο πολύ, πάντα!

Θα γιόρταζε εχθές, τώρα από το επέκεινα τους στέλνει την αγάπη της, να συνεχίσουν να υπάρχουν και χωρίς αυτήν, μαζί μ’ αυτήν -το ξέρουν- όλα τους τα δίδαξε!

*Το ποίημα του γράφοντος, “Αντίο λουλούδι”, αφιερωμένο στη συγκεκριμένη γυναίκα

 

 Χανιώτικα νέα (Τετάρτη, 9.3.22)

https://www.haniotika-nea.gr/eythyvola-kai-mi/