ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

" Η ΠΡΩΤΗ ΜΑΝΑΡΕ ΣΤΟΝ ΠΡΙΝΟ"

 

«Πρωί πρωί την άλλη μέρα η Μαρία ήταν καθισμένη στον αργαλειό και περίμενε. Είχε έτοιμα φάδια και στημόνια, χτένια και μιτόχτενα. Έφτασε ο Δάσκαλος, έβγαλε από την τσέπη του ένα χαρτί με παράξενα σχέδια απάνω. Αυτό, παιδί μου, είναι το φλάμπουρό μας. Γύρω σε τούτο θα καλέσω τους ραγιάδες να πολεμήσουν τον τύραννο! “Τρέμουσι τα χέρια μου, πατέρα. Εγώ θα το φάνω;”. “Ναι, εσύ Μαρία. Εσύ θα φάνεις και θα κεντήσεις την πρώτη σημαία του πρώτου σηκωμού!”. “Του πρώτου; Λογιάζεις να γίνει και δεύτερος;”. “Μπορεί. Με μια τσεκουριά δεν πέφτει ο πρίνος!”».

«Σε λίγες μέρες, στις 25 του Μάρτη το 1770, μια μέρα που έμελλε αργότερα να γίνει σύμβολο του νεκραναστημένου έθνους, σήκωσαν τη σημαία που ύφανε η Μαρία Δασκαλογιάννη “με τον σταυρό και την εικόνα” στην Ανώπολη. Και τη χαιρέτησαν τα σφακιανά τουφέκια. Όρισαν στρατάρχη τον Δασκαλογιάννη και άρχισαν τις πρώτες ανοικτές επιδρομές στις γειτονικές επαρχίες, για ν᾽ακούσουν οι ραγιάδες του κάμπου το τουφέκι, να σηκωθούν κι εκείνοι. Ο Δάσκαλος πήρε εξακόσιους άντρες και κατέβηκε στις ρίζες του Αποκόρωνα. Ο Μανούσακας με τον Γιωργάκη και τον Μώρο κατέβηκαν από τον Καλλικράτη στη Γωνιά, Επισκοπή, Ρεθεμνιώτικα και διαγούμιζαν τα τουρκόσπιτα. Ο Βουρδουμπάς, ο Σκορδίλης κι ο Χούρδος, πέρασαν απ᾽το μοναστήρι του Πρέβελη κι έπεσαν απανώ στους Τούρκους του Άη-Βασίλη. Ο Μπουνατογιάννης ανέβηκε στον Ομαλό. Φωτιές βγήκαν στους κάμπους, γέμισαν τα Σφακιά βόδια και πρόβατα και καρπούς. Κάπνιζαν οι φούρνοι. Θρήνος μεγάλος κίνησε κάτω στα κάστρα […] Το βαρυκίνητο κράτος του Σουλτάνου ετοιμαζόταν αργά ν’ αντιμετωπίσει την ανταρσία των Σφακιών».

«Ένας Τούρκος, ο Χασάν Μαράζης, διηγήθηκε σε βαθιά γεράματα, την εντύπωση που του ‘κανε ο ηρωικός θάνατος του Δασκάλου. Ήταν τότε νέος και φανατικός. Έβλεπε τον Καπετάνιο να παλεύει συγκρατημένος, με τα βασανιστήρια και τρόμαξε: “Αυτός δεν ήταν άνθρωπος, μα την πίστη μου!”. Το βράδυ, λέει, όταν γύριζε στο σπίτι του, νόμιζε πώς τον ακολουθούσε παντού η σκιά του ήρωα, εκδικητική. Και όχι μόνο αυτός. Όλοι οι Τούρκοι, όταν τέλειωσε το κακούργημα και γύριζαν στα σπίτια των, ένιωθαν σαν ηττημένοι…».

Τρία αποσπάσματα από το βιβλίο του αξέχαστου Νίκου Αγγελή “Δασκαλογιάννης” (Επανέκδοσις: Παύλου Βαρδινογιάννη, Αθήναι, 1971). Σαν σήμερα και η κήρυξη της Επανάστασης του Πρωτομάρτυρα και Μεγαλομάρτυρα της των Κρητών Ελευθερίας Ιωάννη Βλάχου Δασκαλογιάννη, που τον έγδαραν ζωντανό οι Τούρκοι στο Μεγάλο Κάστρο, στην πλατεία που έχει σήμερα το όνομά του… Σαν σήμερα και η πρώτη “μαναρέ στον πρίνο” της τουρκικής σκλαβιάς στην Κρήτη…

 

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ 

ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ ΣΗΜΕΡΑ... - Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ - ΚΙ ΟΜΩΣ ΗΡΘΕ Η ΑΝΟΙΞΗ - ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ "ΝΑΙ" ΤΟΥ Ε. Γ. ΣΠΥΡΟΥ

Διπλή γιορτή, θρησκευτική και εθνική, σήμερα 25 Μαρτίου. Ο Ευαγγελισμός της Παναγίας και ο εορτασμός της έναρξης της Επανάστασης του 1821 – το 1838 από τον βασιλιά Όθωνα η καθιέρωσή του για να συνδεθεί με το θρησκευτικό γεγονός. Χρόνια πολλά στις εορτάζουσες και στους εορτάζοντες (να μου επιτραπεί να γράψω ονομαστικά στην εγγονή μου Ευαγγελία και στον εγγονό μου τον Βαγγέλη) αλλά και σε όλους τους Έλληνες. Χρόνια πολλά, Ελλάδα! Πάντα ελεύθερη και ωραία στους αιώνες των αιώνων.

 

 

Αποκλειστικά στη θρησκευτική γιορτή, στέκεται ωστόσο η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη: «Ο Γαβριήλ στη Μαριάμ τον κρίνο θα προσφέρει/ μια είδηση χαρμόσυνη για όλους μας θα φέρει.// Πως θα γεννήσει τον Χριστό είναι ευλογημένη/ κι αυτός Μεσσίας θα γενεί σ’ όλη την οικουμένη». Τα που μας λέει στις δύο πρώτες μαντινάδες. Για να ευχηθεί στον Ευάγγελο και στη Βαγγελιώ αμέσως μετά: «Ευάγγελε και Βαγγελιώ, ευχές για τη γιορτή σας/ η Παναγία βοηθός να είναι στη ζωή σας». Εκ μέρους όλων των Ευ-αγγέλων και όλων των Ευαγγελιών ευχαριστώ σε, Νεκταρία!

 

Ο κορωνοϊός δεν λέει να φύγει… Ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται… Η διπλωματία αργεί να πάρει το πάνω χέρι, αν το πάρει… Ωστόσο ήρθε και φέτος στο Βόρειο Ημισφαίριο της γης η άνοιξη και στο Νότιο το Φθινόπωρο…

 

«Ας επιλέξουμε τι θέλουμε στη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών της Ελλάδας. Η Ελληνική Ιστορία μας βοηθά στο τι καλό και τι κακό άντεξε στον χρόνο. Ας είμαστε αγητοί, θαυμαστοί!». Ο επίλογος στο προλογικό σημείωμα τού και καλού μου φίλου, γνωστού εκδότη και δημοσιογράφου Ευάγγελου Γ. Σπύρου που, στο με αριθμό 194 (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 2022) τεύχος του περιοδικού “ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΑΙ”. Όχι δεν υπήρξαμε πάντα, απ’ την εποχή του Ομήρου αγητοί, υπήρξαμε και τιποτένιοι. Το “Αιδώς Αργείοι” εξακολουθεί να ισχύει σε πολλές περιπτώσεις, τόσο για τον δημόσιο όσο και για τον ιδιωτικό βίο μας…

 https://www.haniotika-nea.gr/i-proti-manare-ston-prino/

Χανιώτικα νέα (25.3.2022)