ΤΟ ΒΑΤΟΛΑΚΚΙΑΝΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 16 ΧΡΟΝΙΑ
«[…] Γύρω στους 200 είναι οι καρναβαλιστές που περιμένουν υπομονετικά, παράγοντας και καταναλώνοντας ταυτόχρονα κέφι, μπροστά απ’ τα 17 άρματά τους την έναρξη της παρέλασης. Οι περισσότεροι βέβαια απ’ τον Βατόλακκο με τα άρματα των Ευρωβοσκών, των Αρρώστων κοτόπουλων, των Χανουμισσών, του Πινόκιο, των Ψαροντουφεκάδων, της Χαβάης, των Πειρατών και της Κοκκινοσκουφίτσας. Δεν λείπει, όμως η συμμετοχή, κι απ’ τα γύρω χωριά απ’ τον Σκινέ – Φούρνε με το άρμα του ΕΣΥ και από τον Αλικιανό με τα άρματα της Λούφας και Παραλλαγής. Και της ευρύτερης περιοχής και όχι μόνο του Βατόλακκου είναι υπόθεση το Βατολακκιανό καρναβάλι, βλέπετε. Να τα επισκεφτώ όλα τα άρματα, λόγω χρόνου, η ώρα είναι ήδη 4 μ.μ των αδυνάτων αδύνατο. Μια επισταμένη ματιά, όμως, στους Αρλεκίνους που στερούνται άρματος και θα περάσουν πεζή, είναι εκ των ων ουκ άνευ. Και γιατί θα περάσουν πρώτοι και γιατί απ’ ό,τι βλέπω, καλύπτουν όλες τις γενιές. Εδώ στη Μεγάλη των Αρλεκίνων παρέα, είναι και η κόρη και οι νύφες και τα πέντε εγγόνια του Γιάννη του Αναγνωστόπουλου που παίζει τον ρόλο του μοναδικού ξεναγού μου τώρα, μια που οι άλλοι δύο έχουν πάει στα πόστα τους. Μαζί ρίχνουμε κάποιες φευγαλέες ματιές και σε τρία τέσσερα ακόμη, με λιγότερες φευγαλέες αυτές στα άρματα των Ευρωβοσκών. Οι οποίοι μέχρι και δική τους ιστοσελίδα, www.boskiki.gr, η διεύθυνσή τους, διαθέτουν. Για να διαφημίσουν το γάλα που πουλούν στο ίντερνετ, προφανώς. Κατά τ’ άλλα: Όλα τα επαγγέλματα το ‘να με τ’ άλλο μοιάζει/ εκτός από τη βοσκική, που ‘πει μεγάλο χάζι.
Ένα ζωντανό χωριό 800 περίπου μονίμων κατοίκων μα κι ένα χωριό που βγάζει τα πάντα, άλλο αν τα ονομαστά πορτοκάλια του τα τρώει τελευταία το χώμα, είναι ο Βατόλακκος. Μου μιλά με μεγάλη αγάπη γι’ αυτό επιστρέφοντας για την πλατεία και περνώντας απ’ τα Καλοξιανά, τη γειτονιά που είναι το έβγα του, ο κύριος Γιάννης. Κυρίως όμως, μου μιλά γι’ αυτήν, την πρώτη(!) πλατεία του κόσμου. Εδώ, ένα γύρω, βρίσκονται τα πάντα. Η εκκλησία των Αγίων Πέτρου και Παύλου, στην χάρη των οποίων ο Σύλλογος κάνει μεγάλο πανηγύρι, το Δημοτικό Σχολείο, το Νηπιαγωγείο, η Βιβλιοθήκη του Συλλόγου, το παλιό Κοινοτικό Γραφείο, το Ιατρείο, τα περισσότερα καφενεία και άλλα μαγαζιά και βέβαια το πανύψηλο ρολόι, προσφορά αγάπης του Βατολακκιανού ομογενούς Ευαγγέλου Μαρκουλάκη, μου λέει. Ωστόσο έχουμε ήδη φτάσει και συναντούμε το αδιαχώρητο.
Ώρα 4:25 μ.μ. και η παρέλαση με πρώτους καταπρώτους και πρώτες κατάπρωτες, τους Αρλεκίνους και τις αρλεκίνες αρχίζει. Του Κυρίου ΔΕΗθώμεν, όμως. Μια βλάβη στον υποσταθμό της ΔΕΗ (από σερπαντίνα;) αχρηστεύει τα μικρόφωνα και οι καρναβαλιστές οι οποίοι βρίσκονται ήδη στον χώρο της πλατείας, εκτός από τα… αρλεκινοειδή και το άρμα που σε στυλ Σεραγιού φιλοξενεί πασάδες και χανούμισσες, μαχαραγιάδες και οδαλίσκες, μένουν χωρίς παρουσίαση. Όχι για πολύ πάντως. Τις γεννήτριες τι τις έχουμε, εξάλλου; Ένα το κρατούμενο. Για να το προσθέσουμε, ωστόσο, ούτως ή άλλως, στο άλλο. Στο ότι δηλαδή το αναβλύζον από παντού κέφι, σε καμιά περίπτωση δεν αφήνει να φανεί το κενό. Η καλή νοικοκυρά με το κουτάλι γνέθει εξάλλου. Οπως και ο καλός καρναβαλιστής άλλωστε […]»
Σημείωση: Ένα μέρος από την παρουσίαση του Βατολακκιανού καρναβαλιού που είχα κάμει στη στήλη “Αυτός ο τόπος ο μικρός ο μέγας” που είχαμε με την Ευδοκία για χρόνια στην εφημερίδα (βλ. “Χανιώτικα νέα”, 6 Μαρτίου 2006).
ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ
"ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ" - ΥΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΤΣΑΡΟΥ - Ο ΑΜΑΧΟΣ Ο ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΠΑΝΤΑ ΤΗΝΕ ΠΛΗΡΩΝΕΙ...
«Σε καταφύγιο θλιβερό,/ μες σε μετρό της Ουκρανίας,/ ένα παιδί πέντε χρόνων,/ με μαύρο δάκρυ κλαίει./ Δεν πήγα ακόμα στο σχολειό/ δε θέλω να πεθάνω». Το άτιτλο ποίημα που μου υπαγόρευσε από το τηλέφωνο προχθές ο και καλός μου φίλος δάσκαλος – ποιητής Κώστας Καλαπανίδας με την παράκληση να δημοσιευθεί στη στήλη. “Δεν θέλω να πεθάνω”. Τι κραυγή κι αυτή! Η κραυγή των κραυγών…
Βλαδίμηρος Πούτιν εναντίον Βλαδίμηρου Ζελένσκι. Ο Μέγας Βλαδίμηρος της Μόσχας εναντίον του Μικρού Βλαδίμηρου του Κιέβου. Υπό το βλέμμα του Τσάρου Βλαδίμηρου, που βαφτίστηκε ορθόδοξος χριστιανός πριν από χίλια χρόνια. Ανορθοδοξίας καμώματα οι όποιες δεήσεις για ευλογία των όπλων. Δεν μπορεί παρά να το καταγράψει αυτό έστω και σαν υποσημείωση η ιστορία…
«Σύννεφα μαύρα και βαριά ο ουρανός γεμίζει/ του πόλεμου τις συμφορές, καθένας τις γνωρίζει// Ο άμαχος ο πληθυσμός πάντοτε την πληρώνει,/ απ’ του πολέμου τα δεινά κανένας δεν γλυτώνει.// Οι Ρώσοι με τους Ουκρανούς μια λύση να την βρουνε/ άλλες ανθρώπινες ζωές άδικα μη χαθούνε». Για τον πόλεμο στην Ουκρανία οι μαντινάδες που μου έστειλε τις προάλλες, μέσω κινητού, όπως πάντα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη…
Χανιώτικα νέα (Παρασκευή, 4.2.2022)
https://www.haniotika-nea.gr/sto-vatolakkiano-karnavali-prin-apo-16-chronia/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου