ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ, ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΚΕΙ

 ΗΤΑΝΕ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΑΛΦΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

«Ήτανε ένας Άνθρωπος, με Άλφα κεφαλαίο,/ όπου σταθώ κι όπου βρεθώ, ετούτο θα το λέω./ Το μονοπάτι τση ζωής, διάβηκε μ’ έναν τρόπο,/ που εξυψώνει και τιμά το γένος των ανθρώπω». Τέσσερις στίχοι απ’ τη ρίμα που έγραψε πρόσφατα ο γνωστός τοις πάσι, εκ των κορυφαίων κρητικών ριμαδόρων Γιάννης Μαλαξιανάκης, γνωστός ως “Εννιαχωριανός”, στου “Καμβυσέλλη το φευγιό”, στα “Χανιώτικα νέα” (4 Μαρτίου 2022). Αποχαιρετώντας τον ξεχωριστό φίλο του (μας) καταξιωμένο, ανά το πανελλήνιο, συγγραφέα, γνωστό και ως “Σφηναριώτη”, αφού «Τση Μυτιλήνης γέννημα και του Αιγαίου θρέμμα», όμως «Τον τόπο μας αγάπησε, από το πρώτο βλέμμα» και «οικοπεδάκι αγόρασε στο κάτω το Σφηνάρι,/ κι έδωσε στο μικρό χωριό, οντότητα και χάρη». Άνθρωπος, πράγματι με “Άλφα κεφαλαίο” ο και συνεργάτης εδώ και πολλά χρόνια και των “Χανιώτικων νέων”, που με τιμούσε με τη φιλία του.

Άνθρωπος, με όλη τη σημασία της λέξης, που απεδείκνυε διαρκώς με τον βίο και την πολιτεία του, και βέβαια με το συγγραφικό του έργο τη σπανιότητα του ανθρώπινου είδους στη φύση και στην ιστορία, ο Γιώργος Καμβυσέλλης που γεννήθηκε στην Άντισσα Λέσβου το 1936, σπούδασε με υποτροφία στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, έκανε μεταπτυχιακό στο New York University, διετέλεσε καθηγητής και εκλεγμένος διευθυντής στο ΤΕΙ Κρήτης, χώρια όλα τ’ άλλα. Μέλος και αντιπρόεδρος της Ελληνικής Φωτογραφικής Εταιρίας (σπουδαίος και ως φωτογράφος), ραδιοφωνικός παραγωγός (αξέχαστη η εβδομαδιαία επιτυχημένη σειρά “Τα παιδιά της γης”), ενεργό μέλος σε πολλούς συλλόγους, τακτικός συνεργάτης επτά εφημερίδων, συγγραφέας πέντε επιστημονικών βιβλίων και έξι λογοτεχνικών με πρώτο “Από τα κόκκινα φανάρια στο Περβόλι της Παναγίας” και τελευταίο το “Κατάθεση ψυχής” που έφτασε στα χέρια μου, σταλμένο απ’ αυτόν, μια μέρα μετά το φευγιό του…

Αναγεννησιακός άνθρωπος ο Γιώργος Καμβυσέλλης, “κεχαριτωμένος” άνθρωπος. Χρεώστης του… Και γιατί δεν έκανα τις “Στάσεις” που έπρεπε, κάνω στο συγγραφικό και όχι μόνο έργο του και… γιατί δεν αξιώθηκα να πάω μέχρι το Σφηνάρι της Κισσάμου, όπου κατοικοέδρευε με την κυρία Φωτεινή, “τη συντρόφισσα της ζωής του” να τα πούμε εν πλάττει, πίνοντας ένα κρασί κι ας μ’ είχε καλέσει και ξανακαλέσει…

«Αποχαιρετούμε έναν άνθρωπο που με την ευαίσθητη ματιά του κατάφερε να μεταδώσει το πάθος του με το έργο του και τη δημιουργική του σκέψη. Έναν διανοούμενο που με αφοσίωση και ήθος, με τη διαρκή πνευματική και κοινωνική προσφορά του προσπάθησε να τροφοδοτήσει με πρότυπα και αξίες τους συνανθρώπους του κι αυτό σε περιόδους με ιδιαιτερότητες, δυσκολίες και μεγάλες αμφισβητήσεις». Τα που έγραψε, μεταξύ των άλλων, η πρόεδρος της Ένωσης Πνευματικών Δημιουργών Χανίων Ζαχαρένια Σημανδηράκη, αποχαιρετώντας τον Γιώργο Καμβυσέλλη. «Ήτανε ένας άνθρωπος με Άλφα κεφαλαίο»… Προσυπογράφω! Όλοι όσοι τον γνωρίσαμε, προσυπογράφουμε!

ΚΑΙ... ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

  ΟΛΩΝΩΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ - ΜΑΝΤΙΝΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ - Η ΛΟΓΟΤΕΝΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2021

 

«Ολωνών τα μάτια στην Ουκρανία και ειδικότερα στην περιοχή της Κριμαίας, όπου τα διάφορα συμφέροντα εκμεταλλεύονται το υπάρχον μωσαϊκό των εθνοτήτων και των απόψεων και παίζουν… τα ρέστα τους βάζοντας τσίτες. Έχει καμιά δουλειά η αλεπού στο παζάρι;». Αυτά πριν από 8 χρόνια στη στήλη “Στα πεταχτά” (4 Μαρτίου 2014) απ’ τον γράφοντα. Σε παρόμοιο, πλην όμως χειρότερο, έργο θεατές σήμερα… Κάθε χρόνο, ολοένα και χειρότερος γίνεται αυτός ο κόσμος, Κεμάλ.

 

 

Με την ακρίβεια και ειδικότερα την ακρίβεια των υγρών καυσίμων ασχολείται στις σημερινές μαντινάδες της η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Στα ύψη το πετρέλαιο το ίδιο κι η βενζίνη,/ με τόση ακρίβεια σίγουρα θα μου ’ρθει σκοτοδίνη», μας λέει στην πρώτη. «Τ’ αμάξι το ‘χω στο γκαράζ, κάμποσες μέρες τώρα/ να πάρω το ποδήλατο θαρρώ ήρθε η ώρα», μας λέει στη δεύτερη. Για να καταλήξει στην τρίτη: «Εδά συμφέρει να ‘χουμε ποδήλατο, πατίνι,/ να μην ξοδεύουμε λεφτά καθόλου για βενζίνη».
Ο καθένας κι ο… παύλος του, Νεκταρία! Αυτοί ξαναγράφουν τον ενεργειακό χάρτη κι εμείς ψάχνουμε πατίνια… Ένα το κρατούμενο… Στα τόσα άλλα δεινά του πολέμου.

 

 

«“Αξιοθρήνητες” οι σημαίες κι οι πομπές/ στα ματωμένα σωθικά του κόσμου/ χωρίς τις ψυχές των πεσόντων./ Ποιος παρέρχεται τη ζωή/ μ’ ανεξέλεγκτη δόνηση;;/ Ποιος φύτρωσε με το ρόδο του κήπου;;/ Ο ιστός ή το ύφασμα, το ακρόβραχο ή το ύψος,/ το φως των κοιμητηρίων/ ή η σάρκα και το πρωτοβρόχι των αναμνήσεων;;/ Οι σκιές χοροπηδάνε στην άκρη της θάλασσας/ θυμιατίζοντας την εσπέρα που φεύγει./ Πώς έρχεται η ψυχή σου κοντά μου/ χωρίς πουκάμισο!!/ Είδες το βάδισμα των αστεριών/ πάνω στα δικά τους μάτια;;/ Μεγάλα βήματα κάνεις μέσα σου!!/ Τόσα χρόνια μετράς την απόσταση/ κι έμεινες μόνο ποιητής!!!». Το ποίημα “Τόσα χρόνια…” του και προέδρου της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών Κώστα Καρούσου που μαζί με άλλα δικά του και άλλων ποιητών (και του γράφοντος), συμπεριλαμβάνονται στον καλαίσθητο τόμο “Λογοτεχνική χρονιά 2021”…

 https://www.haniotika-nea.gr/itane-enas-anthropos-me-alfa-kefalaio/