Γράφει ο

ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. ΚΑΚΑΤΣΑΚΗΣ

Και τώρα που ξεπροβάλλουν νικητές από παντού, που οι ηττημένοι φαίνεται πως δεν υπάρχουν, αφού δεν παραδέχονται την ήττα τους, μπορούμε όλοι στεντόρεια τη φωνή να αναφωνήσουμε 'Ζήτω το Εθνος'. Κι έτσι να πανηγυρίσουμε,
αποκρυπτογραφώντας, μέσα από την ξεχωριστή του ματιά ο καθένας, τα αποτελέσματα της πρώτης και της δεύτερης Κυριακής, αφήνοντας τον λαό να κουνά το κεφάλι του με μια δόση πικρής ικανοποίησης, ανακατεμένης με λίγη απορία... Οπως σε καθετί που συμβαίνει ανά πάσα στιγμή -ακόμη και για όποιο εκείνο μικρό κι ανεπαίσθητο- υπάρχουν πολλές αναγνώσεις και αναλύσεις, έτσι και για τη συγκεκριμένη εκλογική διαδικασία, το αυτό ισχύει...
[Από λόγια τούτος ο λαός είναι μαθημένος και μπουχτισμένος].
Ωστόσο... αν αναλογιστούμε ότι: Λίγες είναι πλέον οι στιγμές της απόλυτης ειλικρίνειας... και ακόμη λιγότερες είναι οι φορές που παρουσιάζεται η ευκαιρία να φανεί κάποιος ειλικρινής, κατανοούμε για μια ακόμη φορά πόσο δύσκολο είναι να ειπωθεί αυτή η έρμη η αλήθεια χωρίς υπεκφυγές και φτιασιδώματα!
Γιατί αυτό συμβαίνει κατά κόρον, αφού δυστυχώς ή ευτυχώς οι περισσότεροι από εμάς μάθαμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και να περιμένουμε εκεί, έως ότου νομίσουμε ότι πλέον μπορούμε να ξεφανερωθούμε· να παραδεχθούμε ειλικρινώς τα σφάλματά μας.
Με αυτό ως δεδομένο, ακόμη περισσότερο φοβόμαστε την παραδοχή μιας ήττας γιατί συγκεκριμένη λέξη δεν αρμόζει στο προφίλ μας!
Κι επιπλέον πιστεύουμε ότι μια οποιαδήποτε ήττα, απ’ όπου κι αν μας 'βρει', θα ’ναι η καταστροφή μας, ιδιαίτερα σε μια χώρα και μια κοινωνία που κατασπαράζει καθετί που μοιαζει να είναι αδύναμο.
Είναι γνωστό εξάλλου ότι τούτος ο τόπος κι οι άνθρωποί του έχουν μάθει να ζητωκραυγάζουν μόνο για τον νικήτη και να απαξιώνουν τον χαμένο. Λες και το παιχνίδι παίζεται από έναν μοναχά. Το 'παιχνίδι' παίζεται από έναν μοναχά; Ποιος θα το ’θελε κάτι τέτοιο;
Ολοι εκείνοι που έχουν χρόνια τώρα διδάξει ποικιλοτρόπως στον νεοέλληνα ότι η έννοια του παιχνιδιού είναι ταυτόσημη αν όχι ίδια με αυτήν του νικητή.
Συντελεί και η παραπάνω παρανόηση στο να έχουμε φτάσει ως λαός σε αυτήν την κατάσταση που βιώνουμε. Το χειρότερο δε είναι, ότι ο τόπος όπου -κάποτε- η συμμετοχή σ’ έναν αγώνα είχε μεγαλύτερη αξία από την καθαυτή νίκη, στον τόπο όπου οι πρόγονοί μας 'δημιούργησαν' την έννοια της δημοκρατίας και την αξία της συμμετοχής στα κοινά, να έχουν πια ξεφτίσει αυτές οι έννοιες.
Εννοιες που όμως εξακολουθούν να υπάρχουν και απλά χρειάζεται να τις επαναφέρουμε και μάλιστα το συντομότερο στο λεξιλόγιο αλλά και στη ζωή μας!