Γράφει
ο Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
e-mail:kakatsakis@sch.gr


Η... ιερά οδός του Πολυχρόνη Κουτσάκη (1)

Στον 'μπαμπά' του, που τον 'κάνει περήφανο εδώ κι εβδομήντα χρόνια', έχει αφιερώσει το προηγούμενο βιβλίο του, που κυκλοφορήθηκε το 2007 απ’ τις εκδόσεις 'Μίνωας', 'Αυτό που σου ξεφεύγει', ο τίτλος του, ο Πολυχρόνης Κουτσάκης.
Στη μητέρα του (στη γνωστή τοις πάση εκλεκτή συνεργάτιδα της εφημερίδας μας Νανώ Κουτσάκη - Σπανουδάκη), στη σύντροφο της ζωής του και στην κόρη του αφιερώνει το τελευταίο, το 11(!) παρακαλώ μέσα σε 12 χρόνια, το επίσης μυθιστόρημα 'ιερά οδός μπλουζ' ο τίτλος του, που κυκλοφορήθηκε εφέτος από τις εκδόσεις 'ΠΑΤΑΚΗ' και το οποίο, ως γνωστό, παρουσιάζεται απόψε, στις 7 μ.μ., στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου 'Ο Χρυσόστομος'.
'Για τη Νανώ, τη Δέσποινα και την Αθηνά. Τρεις γενιές αγάπη', κατ’ αρχήν το βιβλίο αυτό, λοιπόν!
Εμεινα πολύ σ’ αυτήν την αφιέρωση, όπως είχα μείνει, πριν από τρία χρόνια και σ’ αυτήν για τον πατέρα του. Η αγάπη για τους δικούς του! Μια αγάπη ξέχειλη προπάντων όταν μιλά για την κόρη του ('Ο Πολυχρόνης Κουτσάκης είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς γράφει αρχίζοντας το βιογραφικό του που βρίσκεται στο 'φτερό' του εξώφυλλου). Να η αφετηρία της ιεράς οδού του Πολυχρόνη, σκέφτομαι. Θα το επιβεβαιώσω απόλυτα διαβάζοντας τη συνέντευξη που έδωσε (βλ. 'Διαδρομές', 27.11.10) στον Γιώργο Γεωργακάκη, σχετικά με την επιστροφή του, πριν από δύο χρόνια στην Ελλάδα.
'Μιλώντας απολύτως ειλικρινά, θα σας πω ότι, δεν επέστρεψα λόγω ιδιαίτερης αγάπης στη σημερινή Ελλάδα αλλά λόγω των δικών μου ανθρώπων που αγαπώ πολύ κι επειδή τα Χανιά είναι ένας όμορφος τόπος για να μεγαλώσει το παιδί μου', είπε, μεταξύ των άλλων, απαντώντας σε σχετική ερώτηση.

Η... ιερά οδός του Πολυχρόνη Κουτσάκη (2)

Δεν πρόλαβα, για διάφορους λόγους, ανεξάρτητους απ’ τη θέλησή μου, να διαβάσω ολόκληρο το περί ου ο λόγος και στην προηγούμενη εύφημη μνεία βιβλίο (γράφω τη στήλη Σάββατο πρωί) του Πολυχρόνη. Μετά λόγου γνώσεως το γράφω, ωστόσο ότι ο ωραίος ως Χανιώτης (κατά το 'ωραίος ως Ελληνας', του Νίκου Εγγονόπουλου) ηλικίας μόλις 36 ετών, καθηγητής στο Τμήμα Ηλεκτρονικών Μηχανικών στο Πολυτεχνείο Κρήτης, Πολυχρόνης Εμμανουήλ Κουτσάκης, είναι γεννημένος συγγραφέας που τιμά ξεχωριστά τα Χανιά και όχι μόνο!
Κι αυτό όχι μόνο γιατί εξ’ όνυχος, απ’ τις λίγες σελίδες που έχω διαβάσει δηλαδή, μπορώ να κρίνω τον λέοντα. Αλλά και κυρίως γιατί, ας μου επιτραπεί η έκφραση, έχω ενδιατρίψει σε τρία απ’ τα δέκα άλλα βιβλία του (τα μυθιστορήματα 'Αυτό που σου ξεφεύγει' και 'Ακροβάτες του Χρόνου' και την ποιητική συλλογή 'Ο μυθοποιός') κι έχω υπόψη μου σε γενικές γραμμές τη συγγραφική μέχρι τώρα πορεία και παρουσία του στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό, κυρίως στον Καναδά, όπου εργάστηκε για χρόνια. Το γράψιμο για έναν πραγματικό συγγραφέα είναι 5% ταλέντο και 95% δουλειά, γράφει, στο περίπου, ο πολύς Ουμπέρτο Εκο στο 'Επιμύθιο στο Ονομα του Ρόδου'. Ε, λοιπόν αυτό το εφαρμόζει, όπως φαίνεται, κατά γράμμα ο Πολυχρόνης. Λέει στην προαναφερθείσα συνέντευξή του σχετικά: 'Αν άφηνα τον εαυτό μου να γράψει «όταν έχω όρεξη» ή «όταν δεν είμαι κουρασμένος» η συγγραφική μου παραγωγή θα ήταν ελάχιστη, οι ιδέες με τις οποίες έχω γεμίσει πολλά τετράδια θα έμεναν για πάντα σε μορφή σημειώσεων και δεν θα τα είχα καλά με τον εαυτό μου'. Και παρακάτω απαντώντας στην ερώτηση του Γιώργου Γεωργακάκη 'τι είναι για σας η... περιβόητη έμπνευση': 'Είναι αυτό που προκύπτει τελικά, κάποια στιγμή, όταν κάθε μα κάθε μέρα κάποιος κάθεται στο γραφείο του και δουλεύει, σε πείσμα των μετριότατων ιδεών που μπορεί να κατεβαίνουν αρχικά στο μυαλό του'. Γνωρίζει καλά την... Ιερά Οδό της Συγγραφής ο Πολυχρόνης Κουτσάκης. Τόσο καλά που μπορεί και να μας τη διδάξει...

Eπέκεινα του ανθρωπίνως εφικτού

Πολλές κατά καιρούς οι τιμητικές εκδηλώσεις που γίνονται για προσωπικότητες που σημάδεψαν με την όλη πορεία και το έργο τους, με διάφορους τρόπους, τον τόπο μας. Απ’ τις ξεχωριστές ήταν κι αυτή που διοργάνωσε τις προάλλες στην αίθουσά του, ο με έτος ιδρύσεως 1899 Φιλολογικός Σύλλογος Χανίων 'Ο Χρυσόστομος', την περασμένη Τετάρτη 24 Νοεμβρίου, συγκεκριμένα, για τον Αλέξανδρο Κ. Παπαδερό.
Εναν όντως ξεχωριστό άνθρωπο του τόπου μας που ως διευθυντής της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, για 45 ολόκληρα χρόνια, ως Σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ως Πρόεδρος της Εταιρείας Θεάτρου Κρήτης, ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Συμβουλίου Εκκλησιών και ως συγγραφέας 450 περίπου ποικίλου περιεχομένου δημοσιευμάτων του (βιβλίων κ.τ.λ.) για ν’ αναφερθώ στις σπουδαιότερες απ’ τις ενασχολήσεις του, δούλεψε, 'με λογισμό και μ’ όνειρα', σε πολλούς τομείς, όσο ελάχιστοι, και μόνος και μετά πολλών, για την Ορθοδοξία και την Κρήτη για τον Ελληνικό Πολιτισμό και για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο ενός βιβλίου του, για τον Ελληνα Λόγο. Εναν χαρισματικό άνθρωπο που έδρασε 'επέκεινα του ανθρωπίνως εφικτού' για να χρησιμοποιήσω τον τίτλο της εισήγησης του πρώτου εκ των τεσσάρων ομιλητών (οι άλλοι ήταν η καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου Ισμήνη Κριάρη, ο ομότιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς Γρηγόριος Λαρεντζάκης, ο ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Φάνης Κακριδής και ο αιδεσιμολογιότατος δρ Γεώργιος Τσέτσης που ανέγνωσε και το γράμμα του Οικουμενικού Πατριάρχη ως αντιπρόσωπος του αρχιεπισκόπου Κρήτης Ειρηναίου Αθανασιάδη. 'Το καθήκον μας κάναμε κι αυτό πλημμελώς' είπε, μεταξύ των άλλων, στην προσλαλιά του στο τέλος, ύστερα απ’ όλα όσα ακούστηκαν γι’ αυτόν απ’ τον πρόεδρο του 'Χρυσόστομου' Αντώνη Πετρουλάκη και τους άλλους ομιλητές ύστερα απ’ την ανακήρυξή του σε Επίτιμο Μέλος του Συλλόγου και ύστερα απ’ τους χαιρετισμούς των μητροπολιτών Κυδωνίας και Αποκορώνου Δαμασκηνού και Κισάμου και Σελίνου Αμφιλοχίου, ο Τιμώμενος. Ετσι απλά...