Γράφει ο NΕΚΤΑΡΙΟΣ ΕΥ. KΑΚΑΤΣΑΚΗΣ
kak_nektar@yahoo.gr

Πάντοτε νευρίαζα με την κακεντρέχεια των... ευρωπαίων που αποκαλούν τον Ελληνα 'τεμπέλη'! Τον τελευταίο καιρό όμως, ο θυμός μου έχει χτυπήσει κόκκινο, αφού πέρα από τους ευρωπαίους -που συνεχίζουν να υποστηρίζουν την παραπάνω τους γνώμη εκτιμώντας ότι 'καλά να πάθει (ο Ελληνας) για την κατάσταση που έχει περιέλθει, αφού δεν δουλεύει αλλά το μόνο που κάνει είναι να διασκεδάζει στις ταβέρνες πίνοντας ούζο και απολαμβάνοντας τον ήλιο του, τα σουβλάκια του, το καλαμαράκι, τον μουσακά, την ελληνική σαλάτα... κ.λπ.'- κανένας από τους πολιτικούς μας δεν έχει ευθαρσώς βγει να μας... υπερασπιστεί!
Να βάλει τα πράγματα και τους κατήγορούς μας στη θέση τους, να τους κόψει τη φόρα... Γιατί άραγε αφήνουν να πλανώνται στον αέρα αυτά τα 'περί τεμπελιάς;'...
Το στερεότυπο που έχει επικρατήσει για την εικόνα μας προς το εξωτερικό (κάτι ανάμεσα σε έναν Καζαντζακικό Ζορμπά και των ηρώων του 'Ποτέ την Κυριακή') είναι ένα στερεότυπο που ενδεχομένως υποβοηθά αυτήν τη γνώμη που έχουν σχηματίσει οι ξένοι για την εικόνα του Ελληνα· δηλαδή ο τύπος 'έξω καρδιά', αυτός που του αρέσει το γλέντι, ο χορός, η συζήτηση περί παντός επιστητού, η παρέα κ.λπ., αυτομάτως χαρακτηρίζεται ως εκείνος που δεν δουλεύει, άρα ο τεμπέλης! Κάτι τέτοιο, όμως, είναι τουλάχιστον αβάσιμο.
Βεβαίως η άποψή τους ίσως να ενισχύεται και από το γεγονός της κατάστασης που παρουσιάζουν κάποιες από τις δημόσιες Υπηρεσίες μας, κάποιοι από τους υπαλλήλους τους, αλλά... δεν είναι λογικό ένας ολόκληρος λαός να φορτωθεί τη ρετσινιά της 'δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας' κάποιων από τους δημόσιους υπαλλήλους που έχουν αυτήν τη νοοτροπία!
Εξάλλου, δεν είμαστε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι κυριολεκτικά και μεταφορικά (με την κακή έννοια του όρου)...
Εξάλλου υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα Ελλήνων κάθε επαγγέλματος, που χωρίς κανέναν ενδοιασμό μπορούν να αποκαλεστούν σκληρά εργαζόμενοι, με ωράριο πέραν του 8αώρου, πέραν του 5θήμερου, εργαζόμενοι που πασχίζουν από το πρωί έως το βράδυ για να ζήσουν τις οικογένειές τους και που επιπλέον αμοίβονται κατά πολύ λιγότερο από εργαζόμενους άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Κι είναι κι αυτό άξιον απορίας: Γιατί η παραπάνω αλήθεια που δεν είναι τωρινή, δεν έχει ακουστεί από τα επίσημα χείλη πολιτικών του τόπου μας;
Οπως και να ’χει, ο Ελληνας ποτέ δεν ήταν τεμπέλης! Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση και επιχειρηματολογία γι’ αυτήν την αλήθεια!
Το ερώτημα είναι αν τελικά εκείνοι που μας έχουν κολλήσει αυτήν την ταμπέλα που δεν μπορούμε να βγάλουμε από πάνω μας εύκολα, το έκαναν για έναν σκοπό· να μας κάνουν να αισθανόμαστε υπόχρεοι και υπερχρεωμένοι μια ζωή για να μας επιβάλλουν όλα όσα έχουν κατά νου!