Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΦΤΑΙΝΕ πολλοί, φταίω κι εγώ που ζούγκλα ο κόσμος μοιάζει/ γιατί βουβός στο άδικο στέκω και κάνω χάζι'. Μέσω... Βρυξελλών έφτασε και σ’ εμένα τούτη η μαντινάδα. Την βρήκα γραμμένη τις προάλλες στο 'φατσοβιβλίο', στη σελίδα του φίλου μου του Τάκη Αλεβαντή που ζει, όντας ανώτερος υπάλληλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εκεί, κι είπα να σας την μεταφέρω. Του την είπε, λέει, η γυναίκα του που είναι απ’ την Αρχοντική Ρεθύμνης.

ΤΟΝ ΤΙΤΛΟ του βιβλίου του Αντώνη Σαμαράκη, 'Ζητείται ελπίς', χρησιμοποίησα την περασμένη Παρασκευή στο πρώτο 'πεταχτό' της Στήλης. 'Εδώ που φτάσαμε, θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε και άλλους τίτλους βιβλίων του Αντώνη Σαμαράκη: 'Το λάθος', 'Η ζούγκλα', 'Το Διαβατήριο', 'Αρνούμαι'... όλα επίκαιρα, γράφει σε σχόλιό της στη σελίδα μου στο 'φέισμπουκ' η φίλη Σοφία Χατζή. Διαφωνεί κανένας;

ΤΗΝ ΙΔΙΑ μέρα στον ίδιο χώρο η φίλη Φώφη Waltez - Κυρλίδου που μένει μόνιμα στην Ελβετία, γράφει ότι πήγε στο κομμωτήριο και της έκαναν σκόντο επειδή είναι... Ελληνίδα. 'Καλύτερα να ήμασταν καλά κι ας πλήρωνα ολόκληρη τη λυπητερή', σχολιάζει.

ΑΝ ΕΜΕΙΣ δεν γράψουμε ιστορία, η ιστορία θα μας διαγράψει. Παραλλαγή του αλλάζουμε ή βουλιάζουμε που έλεγε πάλι ο Πρωθυπουργός προεκλογικά. Το be or not to be? Η επόμενη ατάκα.

ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ευγενεστέρα συγγένεια και επαφή μεταξύ των ανθρωπίνων πνευμάτων, είναι εκείνη, καθ’ ην η σοφία του ενός μεταδίδεται εις το έτερον, καθ’ ην το εν εργάζεται και εξαντλείται, όπως καταστήση το άλλο ακμαιότερον και σοφώτερον, χάριν κοινού σκοπού και κοινής πατρίδος' Πολύβιος Δημητρακόπουλος ('Η Χρυσή Διαθήκη').

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ πρέπει να έχει λόγο η Διοικούσα Εκκλησία για την σημερινή κρίση που περνά η χώρα μας. Λόγο παρηγοριάς όμως κι όχι λόγο καταγγελίας. Λόγο Ειρηναίου, λόγο Αναστάσιου, λόγο Ιερώνυμου. Και όχι λόγο Άνθιμου και των συν αυτώ! Σαφής, σαφέστατος ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ Ρίτσος ήτανε του τόπου μας καμάρι/ η ποίησή του θάμπωνε ήλιο μα και φεγγάρι. Με αφορμή τα εγκαίνια της Έκθεσης 30 πορτρέτων του Γιάννη Ρίτσου που έγινε προχθές και που θα διαρκέσει μέχρι και τις 30 Ιανουαρίου 2011. Και σε ρόλο πολιτιστικού ρεπόρτερ ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας ο Σταματάκης.

Ο ΡΟΜΕΛ και ο Ρωμύλος βύζαξαν μια λύκαινα και έχτισαν τη Ρώμη. Το άλλο παιδί ήταν άσχημο, κακότροπο και οξύμωρο. Ίδιος και απαράδεκτος! Τρία ακόμα μαργαριτάρια στη θέση του ιστορικού ανέκδοτου από κείμενα μαθητών σε διάφορες εξετάσεις απ’ αυτά που μου έστειλε ο και τακτικός αναγνώστης της στήλης γνωστός δημοσιογράφος, τ. γεν. γραμματέας της ΕΣΗΕΑ Κώστας Μπετινάκης. Τρία ακόμα έμειναν, Κώστα!

'[...] Στο διάολο όλοι σας -είπε-/ δεν έχω ανάγκη κανενός. Εγώ σηκώνω/ τη μεγάλη ανεμόσκαλα. Τη στήνω στο δέντρο,/ όχι καθόλου για να κόψω καρπούς, μονάχα για ν’ ανέβω,/ κι έτσι, κρυμμένος στα πυκνά φυλλώματα, ξέρω/ πως έχει μείνει κάπου εκεί στην άδεια μου θέση/ ένα σεμνό πουλί να τραγουδάει ακούραστα/ το αθάνατο τραγούδι της θνητότητάς μας'.
Από το ποίημα 'Κατευόδιο' του Γιάννη Ρίτσου.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)