ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΠΡΟΧΘΕΣ ΗΤΑΝ η πανσέληνος του Γενάρη, το ξέρω! Oμως και χθες το βράδυ, έτσι όπως έσταζε διατρέχοντας τον ουράνιο θόλο, το φεγγάρι ήταν Θεού θαύμαση. Oσοι δεν το είδατε μην στενοχωριέστε. Μπορείτε κι απόψε το βράδυ ν' απολαύσετε το σεργιάνι του. Φτάνει να το επιτρέπει, βέβαια, ο καιρός.
ΓΕΝΑΡΗ ΜΗΝΑ κλάδευε, φεγγάρι μην ξανοίγεις! Νωρίς - νωρίς, μέχρι τ' Aϊ - Γρηγόρη, στις 25 του μήνα, ήθελε να 'χουμε κλαδεμένη την κρεβατίνα η μάνα μου. Και γιατί η γινωμένη δουλειά δεν φοβάται ποτέ τζη την αγίνωτη, όπως έλεγε (αχ αυτός ο πικρός Παρατατικός!).
ΘΑ ΠΑΕΙ έστω και ένας απ' αυτούς τους πρώην υπουργούς φυλακή για το σκάνδαλο της Ζίμενς ή θα γίνει του Βατοπεδίου; Ρητορικό το ερώτημα ή μου φαίνεται; Στον πολύ κόσμο πάντως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα ότι το πάνε για τις καλένδες. Το... κατάστημα 'Η κοινή γνώμη' δεν δέχεται στοιχήματα γι' αυτό το θέμα.
ΠΑΝΤΑ ΟΙ ΝΟΜΟΙ, ο Ανάχαρσις ο Σκύθης φιλόσοφος το διατύπωσε πρώτος, μοιάζουν με τον ιστό της αράχνης. Ο,τι πρέπει για να συλλαμβάνουν τα μικρά ζωύφια είναι. Σιγά που μπορούν να πιάσουν, ας πούμε έναν λαδοπόντικα!
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ με τα πρόστιμα δεν θα λυθεί το κυκλοφοριακό πρόβλημα στην πόλη μας, κύριε διευθυντά! Και γιατί ποιος πληρώνει τα πρόστιμα τη σήμερον ημέρα!
ΕΝΩ ΤΑ ανοιχτά επαγγέλματα το ένα μετά το άλλο κλείνουν, τα κλειστά επαγγέλματα το ένα μετά το άλλο οσονούπω ανοίγουν. Τα χάσαμε, τα βρήκαμε;
ΣΙΓΑ - ΣΙΓΑ και λάου - λάου, βήμα το βήμα, φαίνεται να φεύγει (να φεύγουν) το Εφετείο Κρήτης (άντε, το μεγαλύτερο μέρος του) απ' τα Χανιά. Για να συνηθίζουμε στην ιδέα και να μην μας κακοφανεί πολύ...
ΤΑΚΗ ΑΛΕΒΑΝΤΗ, ανώτατο υπάλληλο Ευρωπαϊκής Ενωσης, Βρυξέλλες: 'Το βιβλίο, που βρίθει ανεκδότων αποτελεί την καλύτερη περιγραφή της ευρωπαϊκής ιδέας και πράξης αλλά δυστυχώς έχει μείνει εν πολλοίς άγνωστο στο ευρύ κοινό, ίσως γιατί προωθεί τη συναίνεση (πρβλ. συγκρητισμό) σε ευρωπαϊκό επίπεδο, κάτι που πολλοί πολιτικοί ίσως δεν επιθυμούν', μου γράφεις σε μήνυμά σου για τα 'Απομνημονεύματα' του Jean Monnet. Σ' ευχαριστώ που μου το έστειλες στην ελληνική έκδοση ('Ροές', μετάφραση Λένα Μιλιλή). Αρχισα ήδη να το διαβάζω με πολύ ενδιαφέρον. Και όχι μόνο γιατί βρίθει ανεκδότων, που όσο να 'ναι μου είναι χρήσιμα.
ΟΤΑΝ Ο ΖΑΝ Μοννέ ήταν 18 χρονών και ξεκινούσε το πρώτο μακρινό του ταξίδι, ο πατέρας του τού είπε: 'Μην πάρεις βιβλία. Κανένας δεν μπορεί να σκεφτεί για πάρτη σου. Να κοιτάς από το παράθυρο, να μιλάς στους ανθρώπους. Να δίνεις προσοχή σ' αυτόν που είναι δίπλα σου'.
Οχι, δεν είμ' ακόμη έτοιμος/ δε θα 'μαι ίσως ποτέ/ όσο υπάρχει το άρωμα/ του γιασεμιού έξω στον κήπο/ τα χελιδόνια στα σύρματα του τηλεφώνου./ Οσο θα πέφτει η βροχή λοξά στο τζάμι/ και θ' αφρίζει το κύμα της θάλασσας./ Οσο το πορτοκάλι θα μιμείται/ τη σφαιρικότητα της γης κι η μέλισσα/ θ' ασπάζεται όλα τα λουλούδια στη σειρά/[...]'.
Από το ποίημα 'Ματαντάγιο' του Γιώργη Μανουσάκη.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)