ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΑΣΠΡΟ ΞΩΚΛΗΣΙ

Αυτό το μικρό άσπρο ξωκλήσι
Μοιάζει μ’ ένα νεανικό πουκάμισο
Που ξωμαίνει χρόνια στην ντουλάπα κρεμασμένο,
Δίχως να φοριέται, έχοντας μόνη συντροφιά
Τη μνήμη ενός σφριγηλού στήθους.
Μοιάζει μ’ ένα πουκάμισο γαμπριάτικο
Που διασώζει ακόμα στις μασχάλες του
Τη μυρουδιά του ιδρώτα του ανθρώπου
Που κάποτε το φόρεσε και σίγουρα,
Για κάποιους λόγους, δεν θέλει να το λησμονήσει.
Μοιάζει μ’ ένα ένα πουκάμισο παλιομοδίτικο,
Που περιμένει κάθε φορά με αγωνία
Το άνοιγμα της γριας ντουλάπας ,
Μην ξέροντας ποιος κρατάει το κλειδί
Και ποιες είναι οι διαθέσεις του…