ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

'ΕΙΝΑΙ ΟΙ προσπάθειές μας των συφοριασμένων/είναι οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων'. Δεδομένο το θεωρεί ο Αλεξανδρινός ποιητής. Εγώ, ωστόσο, ας βάλω στο τέλος ερωτηματικό. Στο τέλος, έξω από τα εισαγωγικά. 'Είναι οι προσπάθειές μας των συφοριασμένων/είναι οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων';

'ΤΙΣ ΣΥΜΦΟΡΕΣ ποτέ δεν λογαριάσαμε/μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε'. Ο Οδυσσέας Ελύτης στο 'Τρελοβάπορο', μιλώντας, για λογαριασμό όλων των Ελλήων το λέει στο 'Τρελοβάπορό' του αυτό. Ας το έχουν υπόψη τους, εκτός των άλλων και οι διάφοροι... Ρουμπίνιδες.

ΑΠΟ ΚΑΠΟΥ προσπαθούμε να κρατηθούμε. Μια αχτίδα αισιοδοξίας ψάχνουμε να βρούμε. Ενα τόσο δα φωτάκι στο βάθος του τούνελ. Ενώ τα εισοδήματα συρρικνώνονται, η ανεργία καλπάζει, τα λουκέτα πολλαπλασιάζονται, το μέλλον φαίνεται στην καλύτερη περίπτωση θολό... Κανείς δεν μπορεί να δολοφονήσει την ελπίδα. Το 'χω ξαναγράψει αυτό 'στα πεταχτά'.

'ΜΙΑ ΦΟΡΑ κι έναν καιρό, εμείς οι Ελληνες περηφανευόμασταν για τη φιλοξενία μας. Στη δουλειά δεν ζητούσαμε χρήματα από τους γνωστούς μας και στο φαγητό τσακωνόμασταν ποιος θα πληρώσει [...]. Δεν συσσωρεύαμε, ό,τι είχαμε το ξοδεύαμε σ' ένα γλέντι με τους φίλους μας'. Γιώργος Καλλής, καθηγητής στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης. Μια φορά κι έναν καιρό. Τώρα τα δεδομένα άλλαξαν.

ΛΑΪΚΟ ΥΠΝΩΤΗΡΙΟ στην πόλη μας για τους άστεγους που αυξάνονται και πληθύνονται. Δεν θα αλλάξει ο κόσμος, για να θυμηθώ τον Μπέρτολτ Μπρεχτ στο ποίημά του 'Νυχτερινό καταφύγιο', αν γίνει αυτό. Κάποιοι άνθρωποι, κάποιοι συνάνθρωποί μας, ωστόσο, θα 'χουν στέγη για τη νύχτα. Κι αυτό μόνο λίγο δεν είναι!

Ν' ΑΓΑΠΑΜΕ τους ξένους; ρώτησε κάποιος τον Γέροντα Παΐσιο. Αν δεν αγαπάμε τους ξένους θα γίνουμε ξένοι για τον Θεό, η απάντηση του Γέροντα. 'Αυτά για όσους κηρύσσουν τη μισαλλοδοξία και τον ρατσισμό και -ω της βλασφημίας! - εν ονόματι της καθαρότητάς μας ως ορθοδόξων χριστιανών'. Το σχόλιο του 'βοριά' στη στήλη του '9 μποφόρ', στην εφημερίδα 'Χριστιανική' (Πέμπτη, 6 Ιανουαρίου 2011).

ΧΤΥΠΑΕΙ η καρδιά μου πένθιμα στη θύμησή σου μάνα/ σαν τση Μεγάλης Παρασκής τη θλιβερή καμπάνα! Από τη γνωστή και καλή μαντιναδολόγο, Αντωνία Μηλογιαννάκη, η μαντινάδα για τη μητέρα της. Δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος απ' αυτούς που έχασαν τη μητέρα τους, που να μην τη θεωρεί και δική του τούτη τη μαντινάδα.

ΠΡΩΤ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ Αριστ. Γαβριλάκη, θεολόγο, Θεσσαλονίκη: Σας ευχαριστώ πολύ για την αποστολή και του νέου σας βιβλίου 'Αλοίμονόν μου εάν δεν κηρύττω', που μόλις εκδόθηκε απ' τις εκδόσεις 'Ορθόδοξος Κυψέλη'. Η αφιέρωσή σας 'Στον Γέροντά μου, σεπτό Ιεράρχη Μητροπολίτη Ειρηναίο Γαλανάκη, με απέραντη ευγνωμοσύνη και βαθύτατο σεβασμό', με συγκίνησε. Είμαι σίγουρος ότι όταν με το καλό το αποδιαβάσω (324 σελ.) θα διαπιστώσω αυτό που ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει, όπως επισημαίνεται στον πρόλογο: 'Μόλις άρχισε ο λόγος χάθηκε ο πόνος. Μόλις άρχισε η διδασκαλία έφυγε σαν δραπέτης ο κόπος'.

ΟΤΑΝ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ σε περασμένη ηλικία θέλησε να μάθει κιθάρα οι φίλοι του τον πείραζαν: 'Αν και είσαι γέρος πια μαθαίνεις κιθάρα;'. Ο Σωκράτης απάντησε: 'Κάλλιον οψιμαθής ή αμαθής (παραμένειν)'.
'Είν’ οι προσπάθειές μας των συφοριασμένων,/ είν' οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων./ Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι/ παίρνουμ' επάνω μας· κι αρχίζουμε/ να 'χουμε θάρρος και καλές ελπίδες./ Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά./ Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας/ βγαίνει και με φωνές μεγάλες μας τρομάζει[...]'.
Από το ποίημα 'Τρώες' του Κ.Π. Καβάφη.

ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http//:petaxta.blogspot.com)