ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
«ΘΥΜΑΜΑΙ ένα απόσπασμα του Πλάτωνα από την Πολιτεία του. Μιλάει ο Σωκράτης: Πρέπει λοιπόν κι εμείς, Γλαύκων, να σταθούμε σαν τους κυνηγούς γύρω - γύρω στον θάμνο με τεντωμένη την προσοχή μήπως και μας ξεφύγει από πουθενά η δικαιοσύνη και γίνει άφαντη· γιατί είναι φανερό ότι κάπου εδώ κρύβεται. Ανοιξε, λοιπόν, τα μάτια σου και βάλε τα δυνατά σου να κοιτάς μήπως εσύ τη δεις καλύτερα και μου τη δείξεις κι εμένα». Από το βιβλίο «Η αηδονόπιτα» του Ισίδωρου Ζουργού. «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης».
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ πάει να πει να μοιραζόμαστε την μπουκιά το ψωμί που έχουμε με τους άλλους που δεν έχουν μου είπε πάνω στην κουβέντα που κάναμε «περί αλληλεγγύης» ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος. Κι αυτό να μην γίνεται μόνο κάθε Χριστούγεννα, αλλά ολοχρονίς του χρόνου, συμπλήρωσε.
ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ εγνώρισα τον «γέρω» του Βαγγέλη/ μα στο μυαλό και στην καρδιά μου φάνηκε κοπέλι. Η άποψη του «Εννιαχωριανού» (Γιάννη Μαλαξιανάκη), σε μαντινάδα. Καημό το ?χε να γνωρίσει τον φίλο μου.
ΝΑ ΠΑΡΑΤΑΘΕΙ ο βίος της κυβέρνησης Παπαδήμου ή να μην παραταθεί; Κι αν παραταθεί πόσο να παραταθεί; Να παραταθεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα ή να παραταθεί ακόμα και μέχρι τη λήξη της θητείας της παρούσας Βουλής; Και αν παραταθεί μέχρι το ανώτατο όριο να μη γίνει ή να γίνει ανασχηματισμός; Κι αν γίνει ποια θα ?ναι η πολιτεία της; Σε δουλειά να βρισκόμαστε.
«ΑΛΛΗΣ ΛΟΗΣ Χριστόγεννα το φετινό σεφέρι/ αλλής λοής αρχιχρονιά κι αλλής λοής αστέρι./ Χριστόγεννα κι Αρχιχρονιά δεν είν? αυτοί οι φταίχτες/ άλλοι ?ναι οι χεϊτάνηδες, άλλοι οι τζαναμπέτες./ Τροϊκανοί και ΔουΝουΤου ρεχτήκαν τον καφά μας/ για το σωσμό μας θέλουνε την... αξυπολησά μας./ Παντοίους τρόπους κάνουνε πάντα για το καλό μας/ σε μια αμυγδαλόκουπα θέλουνε το μισθό μας». Οι οχτώ (8) από τους εβδομήντα (70) στίχους της ρίμας με τίτλο »Αλλής λοής Χριστόγεννα» που μου έμπεψε για να μου ευχηθεί «Καλές Γιορτές, Χρόνια Πολλά με τση καρδιάς τ? αντέτι», όπως γράφει, ο καλός μου φίλος, γνωστός ποιητάρης, Κωστής Λαγουδιανάκης απ? το Μεγάλο Κάστρο. Τέτοιας λοής ραέτι, μόνο η μπένα σου μπορεί να το κάνει, Κωστή! Θα επανέλθω...
ΤΟ 22ο κι όχι βέβαια το 220ο, που γράφτηκε χθες, είναι το ημερολόγιο του 2012 που κυκλοφορήθηκε απ? τον Σύλλογο Προβολής Κισάμου «Η Γραμπούσα». Δεν θα μαλώσω, ωστόσο, τον πάλαι ποτέ δαίμονα του τυπογραφείου. Μπορεί και να είναι προφητικός...
ΒΑΣΙΛΗ Τωμαδάκη, ομ. καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών, Αθήνα: Σ? ευχαριστώ θερμά που με συμπεριέλαβες στους αποδέκτες της καινούργιας σου έκδοσης με τίτλο «Ο εορτασμός της φιλολογικής τριακονταετηρίδας (1869 - 1899) του Χαρ. Αννινου και ο Αλεξ. Παπαδιαμάντης» που αποτελεί ανάτυπο απ? τον ΝΒ τόμον (2010) του περιοδ. «Παρνασσός». Ζεις για να ερευνάς και να γράφεις, αλλά ερευνάς και γράφεις για να ζεις, φίλε!
«ΣΤΗ ΦΩΚΙΚΗ πόλη Πανοπέα, κοντά στη Χαιρώνεια, υπήρχε ένα μικρό ιερό με το άγαλμα του Προμηθέα. Σε μια διπλανή χαράδρα βρίσκονταν ριγμένες στη γη δύο μεγάλες πέτρες που είχαν το χρώμα του πηλού. Οταν κανείς της πλησίαζε, έβγαζαν μυρωδιά όμοια με αυτή του ανθρώπινου δέρματος. Οι ντόπιοι υποστήριζαν ότι οι δύο αυτές πέτρες ήταν τα υπολείμματα του πηλού με το οποίο κάποτε ο Προμηθέας έπλασε το ανθρώπινο γένος». Από το βιβλίο «Η άλλη όψη της Ιστορίας» (εκδ. «Σαββάλας»).
«Ο Ποιητής με σφυρί, αμόνι και φωτιά/ πελεκάει τη στουρναρόπετρα της άρνησης/ ξεριζώνει τα σουβλερά νύχια της νύχτας, ξορκίζει τη δολερή επιληψία του χρόνου.../ Ο ποιητής κρατάει την καρδιά του βάτο φλεγόμενη/ μόνιμος δραπέτης στις ενοράσεις των επουρανίων, αριστεύοντας στο μέγιστον άθλημα και μάθημα/ Φιλέρημος βουτηχτής αλιεύει μαργαριτάρια/ στις σκοτεινές σπηλιές της οδύνης/ προσπερνώντας τον ορυμαγδό της απληστίας./ Ακονίζει το τροχείον της Απουσίας/ τα κοφτερά νυστέρια των διαψεύσεων/ βυθισμένα στην πικρή αιμορραγία των οραμάτων...».
Από το ποίημα «Το χρέος του Ποιητή» του Γιάννη Ανδρικόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα(23.12.2011)