ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!

TΡΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ παρέδωσε, λέει το σχετικό ανέκδοτο, πρώην υπουργός στον αντικαταστάτη του. «Την πρώτη θα την ανοίξεις στο πρώτο ανυπέρβλητο εμπόδιο που θα συναντήσεις, τη δεύτερη στο δεύτερο και την τρίτη στο τρίτο», τον συμβούλευσε. Μετά από τρεις μήνες ο νέος υπουργός αναγκάστηκε ν’ ανοίξει την πρώτη επιστολή. «Φόρτωσέ τα όλα στους προηγούμενους», έγραφε. Το έκανε. Στον ενάμιση χρόνο συνάντησε καινούργιες αξεπέραστες δυσκολίες «Κατηγόρησε τις ξένες δυνάμεις που παρεμποδίζουν το έργο σου», έγραφε η δεύτερη επιστολή. Το έκανε κι αυτό. Στα δυόμισι χρόνια, όταν χρειάστηκε ν’ ανοίξει και την τρίτη επιστολή διάβασε: «Ετοίμασε τρεις παρόμοιες επιστολές για τον αντικαταστάτη σου».
ΜΑΛΙΣΤΑ! στο παραπάνω πρώτο σημερινό «πεταχτό», πάει το «μάλιστα». Ενα «μάλιστα» χαλαρό, όπως και το ανέκδοτο άλλωστε. Το μολύβι πρέπει να πάρει φόρα...
ΜΗΝ ΑΝΗΣΥΧΕΙΤΕ! Το σίριαλ της εκταμίευσης της έκτης δόσης μπορεί να τελείωσε, ωστόσο, σε μια το πολύ σε δύο εβδομάδες αρχίζει μια νέα σειρά. Εκεί είναι που προβλέπεται ότι θα γίνει το έλα να δεις!
Η ΕΠΑΥΡΙΟΝ της πρώτης, επί πρωθυπουργίας Λουκά Παπαδήμου, απεργίας σήμερα. Γι’ άλλη μια φορά στους δρόμους και στις πλατείες χθες οι εργαζόμενοι. Γι’ άλλη μια φορά φώναξαν για το δίκιο τους που το έκαναν φύλλο και φτερό οι κυβερνώντες. Για τις απολύσεις και τις εφεδρείες. Για τις μεγάλες ανατροπές στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα... Την οργή των λαών να φοβάστε, λέει ο ποιητής. Και η λαϊκή σοφία: Φωνή λαού, οργή Θεού.
«ΑΣ ΕΛΠΙΣΟΥΜΕ η χρονιά που ετοιμάζεται να φύγει, να περάσει στην ιστορία και να μην αναγκαστούμε να ζήσουμε άλλη σαν κι αυτή, γιατί πολλές οι στερήσεις, πολλά τα βάσανα... παραλίγο να ξεχάσουμε να ελπίζουμε και να ονειρευόμαστε». Απ’ τα που έγραψε σαν σχόλιο στα προχθεσινά «πεταχτά», στη σελίδα μου στο φέισμπουκ ο φίλος Γιάννης Κοκκινάκης. Απ’ το στόμα σου και στου Θεού τ’ αφτί, Γιάννη, αλλά...
ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ κι όλα της γης τα λούλουδα ανθούνε,/ χαμογελάς και τα πουλιά για σένα κελαηδούνε. Καλός μαντιναδολόγος, ο μαντιναδολόγος μας ο Ηλίας, ο Σταματάκης. Στις ερωτικές του μαντινάδες, πάντως, δεν παίζεται με τίποτα!
κα ΣΤΕΛΛΑ Κόνιαρη, Ποταμίδα Κισάμου: «Οπου κι αν είμαι, όπου κι αν είστε, είμαστε μαζί», γράφετε μεταξύ άλλων, στην προμετωπίδα της καλλιγραφημένης και ιδιαίτερα επιμελημένης χειρόγραφης, νέας ποιητικής σας συλλογής «2012». Σας ευχαριστώ, που με συμπεριελάβατε στους αποδέκτες και των ευχών σας για «ηθικόν ακμαιότατον, για καλές στιγμές - ιστορικές γιορτές». Να ’στε πάντα καλά και να δημιουργείτε.
ΚΑΠΟΤΕ ΣΤΗ Μεσσηνία διεκδικούσαν την εξουσία ο Κρεσφόντης και τα παιδιά του Αριστόδημου. Για να αποφύγουν τον εμφύλιο σπαραγμό, αποφάσισαν να λύσουν τη διαφορά τους με κλήρο και παρακάλεσαν τον έμπιστο Τημενό να κάνει την κλήρωση. Αυτός έβαλε δύο πήλινα σφαιρίδια με τα ονόματά τους σε μια στάμνα και τους είπε ότι θα έπαιρνε την εξουσία αυτός του οποίου ο κλήρος θα έβγαινε πρώτος. Προηγουμένως, όμως, είχε ψήσει το σφαιρίδιο του Κρεσφόντη στη φωτιά και των παιδιών του Αριστόδημου στον ήλιο. Ετσι καθώς κουνούσε τη στάμνα, διαλύθηκε ο δεύτερος κλήρος κι έτσι κέρδισε αυτός που ήθελε, δηλαδή ο Κρεσφόντης (Πηγή: «Η άλλη όψη της ιστορίας», εκδ. «Σαββάλας»).
«Κι όταν επιτέλους μπόρεσα να περπατήσω/ αναζήτησα την πένα, αυτό το καφετί φτερό/ ήμουν σίγουρη ότι εκεί ήταν πριν τ’ αφήσω/ αφού το μελάνι ήταν για μένα αίμα ιερό./ Μα ποιος ν’ ακούσει, αφού ουρλιάζω σιωπή/ και η ιεροτελεστία των άστρων φυσομανάει/ και στο ’πα κι εσένα, πριν την αιώνια ψυχή/ το ψέμα των λόγων πάντα θα με γυρνάει».
Από το ποίημα της Στέλλας Κόνιαρη «Στο είπα».
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)