Τα μυστικά του θρανίου (9ο μέρος)
Τέσσερις φορές, αν θυμάμαι καλά, έχω φιλοξενήσει στον Παιδότοπο 'Τα μυστικά του θρανίου', το υπέροχο περιοδικό που βγάζει εδώ και τρία χρόνια το 3ο Δημ. Σχ. Κισάμου. Το κάνω για 5η φορά σήμερα παίρνοντας υλικό απ? το 9ο τεύχος που κυκλοφορήθηκε πριν από ένα μήνα περίπου, και πιστεύω πως θα το ξανακάνω, τουλάχιστον άλλη μια φορά μέχρι το τέλος αυτής της σχολικής χρονιάς. Τέτοιας λογής, υποδειγματικές συλλογικές, δασκαλικές προσπάθειες, προσπάθειες που είναι ανθός πολλής αγάπης για τα παιδιά και καρπός πολύ κόπου, αξίζει να προβάλλονται κυρίως για να λειτουργούν παραδειγματικά νομίζω πέραν απ? την όποια ικανοποίηση νιώθει η σχολική κοινότητα για την αναγνώριση. Το γράφω αυτό αν και ξέρω ότι προσκρούω στη μετριοφροσύνη του φίλου διευθυντή του Σχολείου Αντώνη Σπανουδάκη και των άλλων δασκάλων του εν λόγω σχολείου. Εγώ πιστεύω ότι χάρη που δε λογίζεται μηδέ μισθό δεν είναι, Αντώνη! Καλή συνέχεια!
Β.Θ.Κ.
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
...Πόσο γρήγορα περνάει, αλήθεια, ο καιρός! Νεράκι είναι ο χρόνος. Νεράκι δροσερό που κυλά μέσα απ? τα χέρια και αφήνει τη δροσιά του. Ετσι κύλησε και το καλοκαίρι και άφησε πίσω σαν σταγόνες δροσιάς τις αναμνήσεις απ? τις όμορφες στιγμές του.
...Σεπτέμβρης! Εφτασε κιόλας! Τα σχολεία άνοιξαν και το καράβι μας ξαναγύρισε στο γνωστό του Λιμάνι. Φέτος πάλι θα ταξιδέψει σε καινούργιους κόσμους, μαγευτικούς.
Αχ! Πόσο όμορφο, πόσο ονειρεμένο είναι να ταξιδεύεις στον κόσμο της γνώσης, να βουτάς μέσα σ? αυτόν και να βγαίνεις πιο σοφός, πιο ώριμος, πιο μεγάλος!
...Το ταξίδι μας άρχισε. Πόσα καινούρια λιμάνια μας περιμένουν και φέτος! Σταματάμε στο πρώτο, για να μυρίσουμε το φθινόπωρο που φεύγει και λυπημένο ρίχνει τα φύλλα των δέντρων για να μας αποχαιρετίσει. Και μεις, οι μικροί ταξιδιώτες, βρισκόμαστε στην Ποταμίδα και το αποχαιρετάμε στην αυλή ενός 'μουσείου σχολικής ζωής', γευόμενοι φρέσκο ζυμωτό ψωμί. Γνωρίζουμε από κοντά το 'κρυφό σχολειό', ταξιδεύουμε στο χρόνο, και με τα μαγικά μάτια της φαντασίας μας βλέπουμε τους πρώτους μαθητές του να τρέχουν κρυφά, μα με τόση δίψα για γράμματα!
...Λίγο πιο κάτω, άλλο λιμάνι μας καρτερά. Είναι ο τρύγος. Ακούμε τα τραγούδια των τρυγητάδων. Πώς να μην είναι χαρούμενοι, αφού το αμπέλι
-αυτό το δώρο Θεού- πόσα και πόσα δεν θα τους χαρίσει. Αμέτρητα τα δώρα του.
Σαν την αγάπη του δημιουργού του.
...Και φτάνουμε στην 28η Οκτωβρίου. Είναι χρέος μας να σταματήσουμε έστω για ένα λεπτό σιωπηλοί γι? αυτούς που μας χάρισαν την ελευθερία, ενώ στις 17 Νοέμβρη θα τιμήσουμε τους νεότερους ήρωες της ελληνικής ιστορίας, αυτούς που μας δώρισαν με τη θυσία τους τη δημοκρατία.
...Στον ορίζοντα φαίνεται η τελευταία στάση μας για φέτος. Τα Χριστούγεννα! Η Γέννηση του Θείου Βρέφους. Κοιτάμε με κρυφή ελπίδα τον ουρανό μήπως και δούμε το λαμπερό αστέρι να ξεχωρίζει στον αχανή κόσμο του διαστήματος.
Ταπεινά προσκυνάμε στη φάτνη Του, ελπίζοντας ν? ακούσει τις προσευχές που βγαίνουν απ? τις παιδικές καρδούλες μας: 'Χριστέ μου, όχι άλλοι πόλεμοι! Οχι άλλη φτώχεια! Ειρήνη, Γαλήνη, Αγάπη!'. Ας ελπίσουμε πως θα τα στείλεις και σαν απαλές χιονονιφάδες θα σκορπιστούν στη Γη μας.
Η διάθεσή μας είναι αστείρευτη, οι εργασίες μας πάμπολλες, το μεράκι των δασκάλων μας να μας βοηθήσουν και να μας στηρίξουν, ανεξάντλητο. Οι οικονομικές συγκυρίες όμως αναγκάζουν το αγαπημένο περιοδικό μας 'ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΘΡΑΝΙΟΥ' να γίνει εξαμηνιαίο, με την ελπίδα ότι πολύ γρήγορα θα ξεπεραστούν οι όποιες δυσκολίες και θα συνεχίσει έτσι ακριβώς όπως ξεκίνησε.
Βερυκάκη Τόνια, Τάξη Β?
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Πρόλογος ................................................................1
Ο τρύγος - Η προσφορά του αμπελιού - Μεσοστιχίδα... που μπορεί να μεθύσει ................................. 2
Νόστιμη... μεσοστιχίδα -
Εκδρομή στην Ποταμίδα .........................................3
Μια υπέροχη εκδρομή ...........................................4
Εδώ Πολυτεχνείο!... εδώ Πολυτεχνείο! ................5
Χριστούγεννα - Ηθη και έθιμα ...............................8
Η Χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου μας.....9
Παγκόσμια ημέρα των ζώων ............................... 10
Ζώα υπό εξαφάνιση .............................................. 11
Ακροστιχίδα της χελώνας καρέτα - καρέτα .......12
Ανέκδοτα - Εξυπνάδες ......................................... 13
Παροιμίες - Μαντινάδες - Αινίγματα ................... 14
Το ηλιακό μας σύστημα ........................................ 15
Ωρα για ξεκούραση .............................................. 17
Γνωρίζετε ότι... - Βιβλιοπροτάσεις ........................ 18
....και οι λύσεις μας .............................................. 19
Μαθητές που παρέδωσαν εργασίες ................ 20
ΜΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ ΕΚΔΡΟΜΗ
Στις 19 Οκτωβρίου, πήγαμε όλοι οι μαθητές του σχολείου εκδρομή στην Ποταμίδα. Αν και έχουμε ξαναπάει, είναι ένα μέρος που μας αρέσει πολύ και είναι και μια ευκαιρία να ξαναδούμε την παλιά και αγαπημένη μας δασκάλα, την κυρία Κατίνα. Το πρωί, ξεκινήσαμε χαρούμενοι.
Η μέρα ήταν υπέροχη. Ο ήλιος έδιωξε όλα τα σύννεφα και αποφάσισε να μας κάνει το χατίρι, να μας αφήσει να παίξουμε. Στην αρχή πήγαμε στους κομολίθους. Είδαμε κάτι παράξενους λόφους από χώμα που τα έφτιαξε η φύση, σιγά - σιγά, με μεγάλη υπομονή ύστερα από πολλά χρόνια.
Στη συνέχεια πήγαμε στο 'κρυφό σχολείο'. Είναι ένα παλιό μισογκρεμισμένο κτίριο και λέγεται ότι εκεί στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, τα παιδιά, με μεγάλες προφυλάξεις πήγαιναν κρυφά τις νύχτες και μάθαιναν λίγα γράμματα. Ηταν τόση η δίψα τους για να μάθουν γράμματα και να διαβάζουν που δε λογάριαζαν ούτε τη νύχτα, ούτε τους Τούρκους και έτρεχαν με λαχτάρα στο 'κρυφό σχολειό'.
Ο τελευταίος μας προορισμός ήταν το σχολείο της Ποταμίδας. Το σχολείο αυτό δε λειτουργεί σήμερα. Ηταν μονοθέσιο και έκλεισε το 1994. Η αγάπη της κυρίας Κατίνας το διαμόρφωσε σε μουσείο σχολικής ζωής. Εχει παλιά θρανία, σχολικά βιβλία (παλιά και καινούργια), τετράδια καλλιγραφίας και εκθέσεων παλιών μαθητών και πολλές ζωγραφιές.
Το σχολείο αυτό έχει κάτι μαγικό. Οταν το επισκέπτονται παιδιά, νομίζω πως χαίρεται πολύ. Λάμπει που ανοίγει την πόρτα του και ακούει τις παιδικές φωνούλες που τόσο τις έχει νοσταλγήσει. Εχει και μια υπέροχη αυλή. Εκεί παίξαμε πολλή ώρα, φάγαμε ζεστό ψωμί που ζύμωσαν οι κυρίες του συλλόγου του χωριού, δοκιμάσαμε υπέροχα παραδοσιακά καλιτσούνια και ένα φανταστικό γλυκό.
Ηταν μια υπέροχη εκδρομή.
Λυπάμαι όμως γιατί του χρόνου, που σίγουρα τα παιδιά θα ξαναπάνε, εγώ θα είμαι μαθήτρια γυμνασίου. Κρατώ όμως μέσα μου, σαν δώρο ακριβό, τις υπέροχες ώρες που πέρασα εκεί.
Καστανάκη Ιωάννα, τάξη Στ?
Χανιώτικα νέα - Διαδρομές (18.02. 2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου