Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΑΝΤΕ να γράψω τα 'πεταχτά' στα... πεταχτά και να την κάνω για Νίππος. Κοντεύει μεσημέρι Παρασκευής, ο καιρός είναι σχετικά καλός κι από δουλειές άλλο τίποτα... Πάμε!
ΤΡΕΙΣ τέσσερις σταγόνες έχουν ξωμείνει όλες κι όλες, κατά που φαίνεται, στην κλεψύδρα που εγκατέστησαν απ’ τον Μάη του 2010 οι τροϊκάνοι με εντολή των Αφεντικάνων στην πατρίδα μας και τέρμα. Ο χρόνος, μας τελείωσε. Η Σκύλλα και η Χάρυβδη ξερογλείφονται.
ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ με πρωτοβουλία 28 βουλευτών το κατοχικό δάνειο και οι αποζημιώσεις. Πάλι καλά. Κάτι είναι κι αυτό. Κάλλιο αργά παρά ποτέ.
Ο ΑΓΩΝΑΣ για τις γερμανικές αποζημιώσεις στην Ελλάδα συνεχίζεται και ύστερα από τη χθεσινή απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης. Δεν μπορεί, κάποτε το δίκιο θα νικήσει την αδικία.
ΥΣΤΕΡΑ απ’ τον Αγιο Μνημόνιο, που βγήκε απ’ την αφάνεια, να και ο υπαρκτός Αγιος Χαράτσιος σε διάφορες μάλιστα εκδοχές στο βιβλίο των προσώπων (facebook). Σαν Αγιος Χαράτσιος ο Εκκαθαριστής, σαν Αγιος Χαράτσιος ο Βενιζελικός, σαν Αγιος Χαράτσιος ο Δεητζής κ.λπ. Από χιούμορ καλά πάμε.
ΑΓΙΟΣ να σου πετύχει ο Αγιος Χαράτσιος, όπως και ο Αγιος Μνημόνιος ο Νεοφανής, εξάλλου. Ολοι εναντίον τους. Αν ήταν έτσι οι Αγιοι τύφλα να ’χανε οι διαόλοι...
ΕΝΝΙΑ στους δέκα οικοδόμους στα Χανιά χωρίς δουλειά. Και να μην φαίνεται στον ορίζοντα καμιά ελπίδα ότι του χρόνου άντε τ’ αντίχρονου τα πράγματα θα στρώσουν.
ΝΑ ΜΗΝ ξέρει η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου. Ξεκάθαρος στην άποψή του για την αλληλεγγύη, όταν γίνεται σε ατομικό επίπεδο, ο φίλος μου ο γερω-δάσκαλος.
ΤΗΣ Υπαπαντής προχθές. Και για να μην ξεχνάμε, να τι έγραψε εκείνη την ημέρα στη σελίδα μου στο Βιβλίο των Προσώπων η φίλη Ειρήνη Καλαϊτζάκη: 'Καλοκαιριά τση Παπαντής, Μαρτιάτικος χειμώνας'. 'Παπαντούλα χιονισμένη και τ’ αμπάρια γιομισμένα'. 'Παπαντή καλοβρεμένη η κοφίνα γιομισμένη'. Για να δούμε τι θα δούμε, Ειρήνη!
ΟΤΑΝ ήμουν μικρός δεν είχα iphone ούτε λαπ τοπ ούτε PSP. Επαιζα όλη μέρα κρυφτό, σχοινάκι, ποδήλατο. Πήγαινα σπίτι όταν νύχτωνε. Η μαμά μου δεν έπαιρνε τηλέφωνο, απλά μου φώναζε από το σπίτι. Αντί για facebook είχα μόνο τους φίλους της γειτονιάς μου. Δεν είχαμε detoll αλλά παίζαμε στη λάσπη...'. Απόσπασμα από ένα κείμενο που κυκλοφορεί στο Βιβλίο των Προσώπων. Νοσταλγία.
ΗΘΕΛΑ την ευχέρεια να έχω του Ηλία/ που ρίμες γαργαλιστικές σκαρώνει μ’ ευκολία! Γαργαλιστικές και όχι μόνο, Εννιαχωριανέ! Στις ερωτικές μαντινάδες ειδικά είναι αξεπέραστος.
Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ, όπως αναφέρει ο Εύβουλος, πέθανε στην υπηρεσία του Ξενιάδη, τα παιδιά του οποίου και τον έθαψαν. Πριν να πεθάνει τον είχε ρωτήσει ο Ξενιάδης πώς ήθελε να τον θάψουν. 'Μπρούμυτα' ήταν η απάντηση του Διογένη. 'Γιατί;' ρώτησε ο Ξενιάδης. Ο Διογένης απάντησε: 'Διότι σε λίγο καιρό θα έρθουν τα πάνω κάτω'. Είχε στο μυαλό του την επικράτηση των Μακεδόνων (Πηγή: Διογένη Λαέρτιου 'Διογένης ο Κυνικός', εκδ. 'γνώση').
'Αδειες καρέκλες,/ η μια δίπλα στην άλλη,/ η μια ίδια με την άλλη./ Μέσα τους κρύβουν τόσες ιστορίες./ Στη μια κάθισε μυριόπλουτος εφοπλιστής,/ στην άλλη βρώμικος αλήτης./ Να έχουν τάχα διαφορά;/ Αφού, σαν έρχεται το σούρουπο/ -το σούρουπο που πάντα φτάνει-/ αδειάζουν, κάθονται βουβές/ και μένουν ίδιες'.
Το ποίημα 'Αδειες καρέκλες' του Θεοχάρη Α. Παπαδόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου