Από τις εξομολογήσεις ενός σημειωματαρίου
«Αρχίζω να διαβάζω τους Ελληνες ποιητές, αλλά και την Ιστορία μας, που θα ?πρεπε να έχουμε όλοι μας σωστά διδαχθεί και αγαπήσει. Γιατί, αν σωστά την είχαμε διδαχθεί, τότε σίγουρα πολύ τούτον τον τόπο θα είχαμε αγαπήσει και δεν θα τον εκμεταλλευόμαστε και τελικά θα τον καταντούσαμε όπως τον έχουμε καταντήσει.
Νομίζω ότι αυτό θα ?πρεπε να ήταν το πρώτο μέλημα της Παιδείας στην Ελλάδα!
Κι όσο το πιστεύω, τόσο πολύ περισσότερο καταλαβαίνω γιατί δεν ισχύει· επειδή θα αγαπήσουμε και θα ενδιαφερθούμε τόσο πολύ γι? αυτόν και δεν θα αφήνουμε κάνενα να τον προσβάλλει.
Κι αυτό δεν θα αρέσει σ? εκείνους που τώρα μας έχουν του χεριού τους!
Συγχρόνως βέβαια συνειδητοποιώ το πόσοι πολλοί είναι εκείνοι που στην ίδια κατάσταση με εμένα βρίσκονται και ψάχνονται και διαβάζουν και τα ίδια 'πιστεύω'!
Ολοι εκείνοι έχουν μια μεγάλη δύναμη που τυχόν να μην διαφαίνεται ακόμη!
Μακάρι κάποια στιγμή μία τέτοια δύναμη να βγει στο προσκήνιο στην επιφάνεια και να αρχίσει να παίρνει σβάρνα με τον ωραίο ελληνικό τρόπο όλα εκείνα να ανεκδιήγητα που μας συμβαίνουν και ζούμε! Μακάρι...
Δυστυχώς πολλές φορές βλέπω να δημιουργείται κάτι μικρό που όμως πέφτουν πάνω του και το κατατρώνε όλοι εκείνοι που βλέπουν 'ψωμί' σε αυτό».
Τίποτα δεν είναι τυχαίο· αυτό το προ 3ετίας σημείωμά μου να βρεθεί μπροστά μου Μεγαλοβδομάδα στην Ελλάδα της κρίσης και των Μνημονίων!
Δεν ξέρω αν απόλυτα ταιριάζει στη σημερινή συγκυρία, αλλά όσο προχωράει αυτή η άτυπη προεκλογική περίοδος, τόσο περισσότερο μου μοιάζει πως δεν λαθεύω στην εκτίμησή μου να μοιραστώ αυτές τις σκέψεις, έχοντας πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου πως κάποια στιγμή θα γυρίσει ο ήλιος...
...Και πάντα ελπίζω πως οι τυχόν Εφιάλτες κάποια στιγμή θα σταματήσουν να παίζουν τόσο σημαίνοντα ρόλο στις εξελίξεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου