«Δ ΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να αποφύγετε δυσκολίες, ξοδεύοντας περισσότερα απ’ όσα κερδίζετε. Δεν μπορείτε να διαμορφώσετε χαρακτήρα και θάρρος, παραμερίζοντας την πρωτοβουλία των ανθρώπων. Δεν μπορείτε να βοηθήσετε τους ανθρώπους μόνιμα, κάνοντας γι’ αυτούς ό,τι θα μπορούσαν να κάνουν εκείνοι για τον εαυτό τους» Αβραάμ Λίνκολν (1809 - 1865).
EXEI ΠΕΙ πολλά ωραία ο γνωστός πολέμιος της δουλείας 16ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, στα οποία μπορεί να μείνει κανείς. Ενα απ’ αυτά στο πρώτο σημερινό 'πεταχτό', που τυχαία βρέθηκε στις σημειώσεις μου, ενώ ετοιμαζόμουν ν’ αρχίσω να γράφω τη στήλη. Μη μου πείτε ότι δεν μας αφορά...
ΛΙΟΚΑΛΗ μέρα, πραγματικά ανοιξιάτικη. Ωστόσο τα χελιδόνια δεν πρέπει να έφτασαν ακόμα απ’ τον νότο. Πού θα πάει, αύριο μεθαύριο θα τα δω να σπαθίζουν τον αέρα και ν’ αναζητούν τις παλιές τους φωλιές.
ΣΠΟΥΔΑΙΟ νέο ο ερχομός των χελιδονιών για τη μάνα μου, που τα περίμενε πώς και πώς. «Ηρθαν κι οφέτος τα χελιδόνια στο χωριό μας, παιδί μου», μου έλεγε στο τηλέφωνο, που με έπαιρνε με το που τα έβλεπε.
Ο ΕΡΧΟΜΟΣ των χελιδονιών, η αρχή της άνοιξης! Το φευγιό των χελιδονιών, η αρχή του χειμώνα. Στα δυο ο χρόνος. Για να κανονίζουμε και τις δουλειές μας.
TΟΥΣ ΜΑΥΡΙΖΩ όλους ρίχνοντας λευκό; Τους α-ψηφώ όλους βγάζοντας το ψηφοδέλτιο άκυρο; Τους γράφω κανονικά όλους απέχοντας από τις εκλογές; Ούτε το πρώτο, ούτε το δεύτερο, ούτε το τρίτο. Σιγά που θα εκχωρήσω το δικαίωμα του εκλέγειν στους άλλους. Τι θα ψηφίσω, πάντως, ο Θεός και η ψυχή μου... Από τον μονόλογο ενός αναποφάσιστου ψηφοφόρου.
ΤΟ ΠΑΙΔΙ, που είχε πιεί για δυόμισι χρόνια το αμίλητο νερό, επιτέλους μίλησε. Για τις δικές του ευθύνες, βέβαια, ούτε λόγος να γίνεται. Σιγά που θα έκανε αυτοκριτική...
ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ επί συζητήσεων για τις εκλογές στα τηλεοπτικά κανάλια. Κοκορομαχίες επί κοκορομαχίων. Πολλή κουβέντα για το τίποτα. Ζητούνται απαντήσεις. Πειστικές απαντήσεις για το πώς θ’ αλλάξει η φορά των πραγμάτων.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ από κάθε άλλη χρονιά εφέτος οι υποψήφιοι από την Κρήτη για μια θέση στις ανώτατες και στις ανώτερες σχολές. Να πάρουν τα παιδιά μας πτυχίο! Παραμένει το όνειρο για την ελληνική οικογένεια. Μέχρι πότε; Πάντως οι κορνιζάδες εξακολουθούν να κάνουν χρυσές δουλειές...
ΔΙΑΜΑΝΤΙΑ τα δύο μάτια σου, χρυσάφι η καρδιά σου/ γαρίφαλα τα χείλια σου κι άνοιξη η ματιά σου. Αλλη μια ερωτική, καλά καλή, μαντινάδα από τον Ηλία τον Σταματάκη. Παλιά του τέχνη κόσκινο!
Ο ΔΙΟΓΕΝΗΣ συνήθιζε να λέει ότι έπεσαν πάνω του όλες οι κατάρες των τραγωδιών· έτσι επί παραδείγματι ήταν: 'χωρίς πόλη, χωρίς σπίτι, στερημένος πατρίδας, φτωχός, πλανόβιος, μόνον με τα προς το ζην'. Αλλά έλεγε ότι αντέτασσε στην τύχη το θάρρος του, στο νόμο τη φύση του και στο πάθος τη λογική του'. (Πηγή: Διογένη Λαέρτιου: Διογένης ο Κυνικός', εκδ. 'γνώση').
'Απ’ το πηγάδι της αβύσσου/ ανέβηκε πολύς καπνός/ που έπνιξε τον ήλιο/ και το βαρύ το σύννεφο/ ακρίδες έβρεξε στη γη/ που σκόρπισαν τον όλεθρο/ στο άγριο πέρασμά τους./ Περνούσανε σε φάλαγγες/ με σιδερένιους θώρακες/ κι ατσάλινες φτερούγες/ κι ήταν μαζί τους αρχηγοί/ άγγελοι της αβύσσου./ Μπροστά στους άταφους νεκρούς/ σμίξανε με τις ύαινες,/ με τους αδίστακτους σκορπιούς/ κι εστήσαν φαγοπότι.'
Από την ποιητική συλλογή του Αλέξη Ζερβάνου
'Ενας πίθηκος συλλογιέται'
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Χανιώτικα νέα (27.04.2012)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου