ΣΤΑ ΠΕΤΑΧΤΑ

Φίλες και φίλοι, καλημέρα!
ΣΗΜΕΡΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ο Χριστός, ο επουράνιος Θεός,/ εις την πόλιν Βηθανία κλαίνε Μάρθα και Μαρία/ Λάζαρον τον αδελφόν τους τον γλυκύν, τον γκαρδιακό τους...
ΣΑΒΒΑΤΟ του Λαζάρου, σήμερο. Αν το ’χα σκεφτεί καλύτερα δεν το ’χα σε τίποτα να κάνουμε με τον μικρό Βαγγέλη και τη μικρή Ευδοκία ένα στεφάνι από μαντηλίδες και μαχαιρίδες, μ’ ένα καλαμένιο σταυρό στη μέση και να πάμε να πούμε τα κάλαντρα του Λαζάρου.

ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ σήμερο, των Βαγιών αύριο. Και: Των Βαγιώ τρώνε ψάρι και κολιό/ και την άλλη Κυριακή καλιτσούνι στο σκαμνί. Και όχι μόνο καλιτσούνι βεβαίως - βεβαίως.
ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΑ έρχεται, να επιστρέφουμε σιγά - σιγά στην πατρίδα μας, στην παιδική μας ηλικία. Εκεί που εξακολουθούν ν’ ανθούν και να λουλουδίζουν τα εξαίσια 'μη με λησμόνει'...
ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ, Εβδομάδα Παθών για την πατρίδα μας. Ενας ατέλειωτος Γολγοθάς, ένα ατέλειωτο μαρτύριο για ολοένα και περισσότερους Ελληνες.
ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟ Δ.Ν.Τ. εξέφρασε, διά στόματος ενός εκπροσώπου του, λύπη για την ηχηρή αυτοκτονία του 77χρονου φαρμακοποιού. Διά το τυπικόν του πράγματος. Πόσο κοστίζει αλήθεια μια ανθρώπινη ζωή;
ΕΝΑΣ - ΕΝΑΣ επιστρέφουν οι περισσότεροι 'άσωτοι υιοί' και οι περισσότερες 'άσωτες κόρες' στα μαντριά των λεγομένων μεγάλων (;) κομμάτων. Των ατσιγγάνων η μαλιά (μάλωμα) αποσπέρας ως ταχιά, έλεγε η μάνα μου. Νερό κι αλάτσι!
ΕΦΤΑΣΕ και στα Χανιά το κίνημα της πατάτας. Λαϊκός ξεσηκωμός. Μεγάλη η χάρη του.
ΑΠ’ ΤΗΝ ΚΙΚΗ και την Κοκό ποια να διαλέξω; Ακου ερώτηση! Ούτε την Κική ούτε την Κοκό. Αγγανοκαμένο μ’ έχουνε στο παρελθόν και οι δυο τους... Από τον μονόλογο ενός αποφασισμένου ψηφοφόρου.
«Η ΠΥΛΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ και η οπή της Κολάσεως ευρίσκονται πλειότερον συνορεύουσαι, παρ’ όσον συνήθως τας φαντάζονται οι άνθρωποι». Από τη 'Χρυσή Διαθήκη' του Πολύβιου Δημητρακόπουλου.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ χάση κόσμου όταν χάνεις το κινητό σου. Χαίρεσαι, ωστόσο, χαίρεσαι πολύ, όταν, εκεί που δεν το περίμενες το ξαναβρίσκεις. Να ’ναι καλά ο οδηγός του ΚΤΕΛ Ευβοίας που εκτελεί τη γραμμή Αλιβέρι - Αθήνα, ο οποίος το βρήκε και σου το φύλαξε.
ΜΙΛΟΥΝ τα μάτια μας και λεν αγάπης λόγια χίλια/ λόγια που δεν μπορούν να πουν ποτέ τα δύο μας τα χείλια. Καθαρά ερωτική σήμερα η μαντινάδα που μου έστειλε, μέσω κινητού, όπως πάντα ο Ηλίας ο Σταματάκης. Είχε και πανσέληνο, ένα ολόγιομο φεγγάρι άλλο πράμα, χθες...
ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ που ο Χριστός ανέβηκε 'επί πώλον όνου' (σ’ ένα γαϊδουράκι) και μπήκε θριαμβευτικά στα Ιεροσόλυμα, τότε που ο λαός τον υποδεχόταν με βάγια και του φώναζε «ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου», έκαμε με το δάχτυλό του στον λαιμό του ζώου το σημάδι του σταυρού για να δείξει πως σύντομα θα τον σταύρωναν, μα και για να ευλογήσει το ταπεινό γαϊδούρι που τον σήκωσε στη ράχη του. Από το βιβλίο 'Από τη Γέννα του Χριστού ως την Ανάστασή του', του Βασίλη Χαρωνίτη.

«Πώς οι δρόμοι ευωδάνε με βάγια στρωμένοι/ ηλιοπάτητοι δρόμοι και γύρω μπαξέδες!/ Η χαρά της γιορτής όλο πιότερο αξαίνει/ και μακριάθε βογκάει και μακριάθε ανεβαίνει./ Τη χαρά σου λαοθάλασσα, κύμα το κύμα,/ των αλλώνε τα μίση καιρό τήνε θρέφαν,/ κι αν η μαύρη σου κάκητα δίψαε το κρίμα/ να που βρήκε το θύμα της, άκακο θύμα».
Από το ποίημα του Κώστα Βάρναλη 'Η μάνα του Χριστού'.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com/)

Χανιώτικα νέα (07.04,2012)