Φίλες και φίλοι, Χριστός Ανέστη!
ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΟΣ ο σημερινός χαιρετισμός! Μεγάλο Σάββατο είναι, εντάξει, όμως με το που βγήκε ο ήλιος έστειλε το μήνυμα της νίκης. Ο Χριστός θα αναστηθεί και θα ’ναι πάλι έτοιμος να περπατήσει στους δρόμους του αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Η ζωή είναι πιο δυνατή από τον θάνατο!
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ πίστευαν πάντα στην ανάσταση. Αρχίζοντας απ’ την Περσεφόνη που ο ερχομός της έκανε τη γη να ανθίζει και τελειώνοντας με τον Χριστό που νίκησε με τον θάνατό του τον θάνατο και μας θυμίζει διαρκώς το 'αγαπάτε αλλήλους'.
ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ τσ’ Ανάστασης, μακάρι να φωτίσει/ όλου του κόσμου τσ’ άρχοντες που ’χουνε ξεστρατίσει. Η μαντινάδα που μου έστειλε για την περίσταση, μέρες τώρα, ο Εννιαχωριανός. Χριστέ μας στην Ανάσταση σ’ ανάβουμε λαμπάδα/ βοήθα μας ν’ αναστηθεί τώρα και η Ελλάδα. Η μαντινάδα του Ηλία του Σταματάκη. Δίχως σχόλια, μέρα που ’ναι. Εκτός και αν θεωρηθεί σχόλιο το επόμενο 'πεταχτό', που το υπογράφει η Ελένη Λαδιά και το... αλίευσα απ’ τη 'Χριστιανική'.
«Ο ΣΑΛΑΜΩΦ στις 'Ιστορίες από το στρατόπεδο της Κολιμά', συμβολίζει την ανάσταση με το δένδρο Λάρικα. Γράφει για το αμυδρό ρετσινάτο άρωμά της, που αρχικώς θυμίζει τη μυρωδιά της σήψης και των νεκρών, αλλά παίρνοντας βαθύτερες εισπνοές καταλαβαίνεις πως είναι το άρωμα της ζωής».
ΜΕΓΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟ - Αρνιά και ρίφια κάτω! Η σφαγή των αμνοεριφίων σήμερα στα χωριά μας. Και βέβαια οι τελευταίες ετοιμασίες. Η Μεγάλη Κυριακή αύριο και... καλιτσούνι στο σκαμνί. Αχ αυτά τα καλιτσούνια, που μύριζαν θυμάρι, έτσι όπως τα ’βγαζες απ’ τον φούρνο, μάνα!
ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ το δεμάτι! Καιρός να πάμε να μαζώξουμε ξύλα για τον Ιούδα, δε νομίζετε; Ανάσταση χωρίς την τιμωρία αυτού που πρόδωσε τον Χριστό, δεν κάναμε...
«Ο ΚΥΡΙΟΣ να είναι πάντα μαζί σας να σας φωτίζει τις ζωές και να σας χαρίζει στιγμές αγάπης, γαλήνης και αισιοδοξίας με την Ανάστασή Του. Οι ζωές σας να είναι φωτεινές και λαμπερές, όπως οι λαμπάδες, αλλά να μη λειώνουν τόσο εύκολα. Οταν με φως τσ’ Ανάστασης ανάψεις το κερί σου/ κάθε του ακτίνα μια χαρά να γίνει στη ζωή σου». Απ’ όλες τις ευχές που πήρα μέχρι τώρα για το Πάσχα στάθηκα ξεχωριστά σ’ αυτές που μου έστειλε μέσω Διαδικτύου η μικρή στην ηλικία (μόλις 15 ετών), αλλά πολλά υποσχόμενη συγγραφέας Alieva (Ελένη) Mehsham που γεννήθηκε στο Αζερμπαϊτζάν και ζει με τους γονείς της στην πόλη μας. 'Η γειτονιά των ρόδων' (εκδ. 'Ερεισμα'), ο τίτλος του βιβλίου της στο οποίο έχω αναφερθεί στα 'πεταχτά' (8 και 18 Οκτ. 2011). Εκεί κρατώντας αναμμένη τη λαμπάδα της Ανάστασης την ξαναβρίσκω να μαρτυρεί το θαύμα. Να ’σαι καλά, Ελένη!
ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ η οικογένεια που είχε πρόβλημα με τις κατσαρίδες φρόντιζε πριν φύγει για την εκκλησία ν’ αφήσει στο σπίτι της ένα κορίτσι με το όνομα Μαρία. Οταν τέλειωνε η εκκλησία ο νοικοκύρης χτυπούσε την πόρτα, η Μαρία άνοιγε λίγο, του έδινε ένα καλιτσούνι, ξανάκλεινε και τον ρωτούσε: 'Είντα τρώνε σήμερο οι κατσαρίδες;'. Ο νοικοκύρης απαντούσε, ενώ ταυτόχρονα έτρωγε καλιτσούνι: 'Τρώνε καλιτσούνια, κρέας, τρώνε τα καλά του κόσμου'. Ο διάλογος αυτός επαναλαμβανόταν τρεις φορές. Μετά ο νοικοκύρης έλεγε 'Χριστός Ανέστη', η Μαρία απαντούσε 'Αληθώς Ανέστη! Ζει και βασιλεύει', ανοίγει την πόρτα και έμπαιναν όλοι μέσα με τις αναμμένες λαμπάδες τους πιστεύοντας ότι οι κατσαρίδες έχουν φύγει (Πηγή: Β. Χαρωνίτη 'Θρύλοι και παραδόσεις για τη Μεγαλοβδομάδα και τη Λαμπρή').
[...] «Σχεδόν καλά το ξέρουμε/ μας το ’παν τα επίγεια τηλεγραφεία/ της πιο ελπιδοφόρας μεταφυσικής:/ Ο Χριστός υπάρχει κάτω από την άνοιξη/ έτοιμος πάλι για να περπατήσει/ στον λυπημένο κόσμο μας αειθαλής/ με λάβαρο αναστάσιμο και ρόδα./ Θέλει να τραγουδήσει τα απλά του λόγια/ ζώντας μαζί μας πια χωρίς σταυρώσεις./ Να διαθέσει όλες του τις εμπειρίες/ εξαγοράζοντας για μας τον ουρανό». Από το ποίημα 'Χριστός ελπιδοφόρος' του Θανάση Παπαθανασόπουλου.
ΧΑΙΡΕΤΩ ΣΑΣ ΚΙ ΑΓΑΠΩ ΣΑΣ!
(http://petaxta.blogspot.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου